2 โครินธ์ 7

2 จงรับพวกเราไว้เถิด พวกเราไม่ได้ทำผิดต่อผู้หนึ่งผู้ใดเลย พวกเราไม่ได้ทำให้ผู้หนึ่งผู้ใดเสื่อมทรามไป พวกเราไม่ได้โกงผู้หนึ่งผู้ใดเลย
3 ข้าพเจ้าพูดสิ่งนี้ไม่ใช่เพื่อจะประณามพวกท่าน เพราะข้าพเจ้าเคยกล่าวแต่ก่อนว่า พวกท่านอยู่ในใจทั้งหลายของพวกเราเพื่อที่จะตายและที่จะเป็นพร้อมกับพวกท่าน
4 ความกล้าหาญแห่งคำพูดของข้าพเจ้าต่อพวกท่านนั้นยิ่งใหญ่ ความภูมิใจของข้าพเจ้าต่อพวกท่านก็ยิ่งใหญ่ ข้าพเจ้าเต็มไปด้วยการปลอบประโลมใจ ข้าพเจ้ามีความปีติยินดีอย่างเหลือล้นในบรรดาความยากลำบากของพวกเรา
5 เพราะว่าเมื่อพวกเราได้เข้ามาในแคว้นมาซิโดเนียแล้ว เนื้อหนังของพวกเราไม่ได้พักผ่อนเลย แต่พวกเรามีความทุกข์ลำบากอยู่รอบข้าง ภายนอกมีการต่อสู้ทั้งหลาย ภายในมีความกลัวต่าง ๆ
6 แต่อย่างไรก็ตาม พระเจ้าผู้ทรงปลอบประโลมใจคนเหล่านั้นที่ท้อใจ ได้ทรงปลอบประโลมใจพวกเราโดยการมาของทิตัส
7 และมิใช่โดยการมาของทิตัสเท่านั้น แต่โดยการปลอบประโลมใจซึ่งเขาได้รับการปลอบประโลมใจในพวกท่าน เมื่อเขาเล่าให้พวกเราฟังถึงความปรารถนาอย่างจริงจังของพวกท่าน ความโศกเศร้าของพวกท่าน ใจจดจ่อของพวกท่านที่มีต่อข้าพเจ้า จนข้าพเจ้าได้ปีติยินดีมากขึ้นไปอีก
8 เพราะถึงแม้ว่าข้าพเจ้าได้ทำให้พวกท่านเสียใจด้วยจดหมายฉบับนั้น ข้าพเจ้าก็ไม่กลับใจ ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าได้กลับใจ เพราะข้าพเจ้าดูออกว่า จดหมายฉบับนั้นเองได้ทำให้พวกท่านเสียใจ ถึงแม้ว่าความเสียใจนั้นเป็นเพียงชั่วขณะเท่านั้น
9 บัดนี้ข้าพเจ้าปีติยินดี มิใช่เพราะพวกท่านได้ถูกทำให้เสียใจ แต่เพราะพวกท่านได้เสียใจซึ่งนำไปสู่การกลับใจใหม่ เพราะว่าพวกท่านได้ถูกทำให้เสียใจตามอย่างทางของพระเจ้า เพื่อพวกท่านจะไม่ได้รับความเสียหายจากพวกเราในสิ่งใดเลย
10 เพราะว่าความเสียใจตามอย่างทางของพระเจ้ากระทำให้เกิดการกลับใจใหม่ ซึ่งนำไปสู่ความรอดที่ไม่ต้องคิดเปลี่ยนใจเลย แต่ความเสียใจแห่งโลกนี้กระทำให้เกิดความตาย
11 ด้วยว่าจงดูสิ่งเดียวกันนี้เถิด ที่พวกท่านได้เสียใจตามอย่างทางของพระเจ้า มันกระทำให้เกิดความระมัดระวังเพียงใดในพวกท่าน ใช่แล้ว กระทำให้เกิดการแก้ตัวพวกท่านเองเพียงใด ใช่แล้ว ความโกรธเคืองเพียงใด ใช่แล้ว ความกลัวเพียงใด ใช่แล้ว ความปรารถนาอย่างเร่าร้อนเพียงใด ใช่แล้ว ความกระตือรือร้นเพียงใด ใช่แล้ว การแก้แค้นสักเพียงใด ในสิ่งสารพัดพวกท่านได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าพวกท่านเองก็หมดจดในการนี้แล้ว
12 เหตุฉะนั้น ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าได้เขียนถึงพวกท่าน ข้าพเจ้าก็ไม่ได้เขียนเพราะเห็นแก่คนที่ได้ทำผิด หรือเพราะเห็นแก่คนที่ได้ทนต่อการผิดนั้น แต่เพื่อที่ความห่วงใยของพวกเราที่มีต่อพวกท่านในสายพระเนตรของพระเจ้าจะได้ปรากฏแก่พวกท่าน
13 เหตุฉะนั้น พวกเราจึงได้รับการปลอบประโลมใจในการปลอบประโลมของพวกท่าน ใช่แล้ว และพวกเรามีความปีติยินดีมากยิ่งขึ้นไปอีกเพราะความปีติยินดีของทิตัส เพราะว่าจิตวิญญาณของเขาได้รับความสดชื่นโดยพวกท่านทุกคน
14 ด้วยว่าถ้าข้าพเจ้าได้อวดสิ่งใด ๆ แก่เขาเกี่ยวกับพวกท่าน ข้าพเจ้าก็ไม่ละอายใจเลย แต่พวกเราได้กล่าวสิ่งสารพัดแก่พวกท่านในความจริงฉันใด การโอ้อวดของพวกเรา ซึ่งข้าพเจ้าได้กระทำต่อหน้าทิตัส ก็ถูกพบว่าเป็นความจริงฉันนั้น
15 และความรักภายในของเขาก็มีมากยิ่งขึ้นต่อพวกท่าน ขณะที่เขาระลึกถึงความเชื่อฟังของพวกท่านทุกคน ว่าพวกท่านได้ต้อนรับเขาด้วยความเกรงกลัวและตัวสั่นอย่างไร
16 เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงปีติยินดีที่ข้าพเจ้ามีความไว้เนื้อเชื่อใจในพวกท่านในสิ่งสารพัด