2 โครินธ์ 4

1 เหตุฉะนั้น โดยเห็นว่าพวกเรามีการรับใช้นี้ ตามที่พวกเราได้รับความเมตตา พวกเราจึงไม่ย่อท้อ
2 แต่ได้ละทิ้งสิ่งทั้งหลายที่ถูกปิดบังไว้แห่งความไม่ซื่อสัตย์ โดยไม่ได้ดำเนินในความมีเล่ห์เหลี่ยม และไม่ได้พลิกแพลงพระวจนะของพระเจ้าอย่างหลอกลวง แต่โดยการสำแดงความจริงให้ประจักษ์ พวกเราได้มอบพวกเราเองไว้กับจิตสำนึกของคนทั้งปวง ในสายพระเนตรของพระเจ้า
3 แต่ถ้าข่าวประเสริฐของพวกเราถูกซ่อนไว้ มันก็ถูกซ่อนไว้จากคนทั้งหลายที่กำลังจะพินาศ
4 ซึ่งในพวกเขา พระของโลกนี้ได้บังจิตใจทั้งหลายของพวกเขาซึ่งไม่เชื่อ เกรงว่าความสว่างของข่าวประเสริฐอันเปี่ยมสง่าราศีของพระคริสต์ ผู้ทรงเป็นพระฉายของพระเจ้า จะส่องแสงถึงพวกเขา
5 ด้วยว่าพวกเราไม่ได้ประกาศพวกเราเอง แต่ประกาศพระเยซูคริสต์ว่าทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และพวกเราเองเป็นผู้รับใช้ทั้งหลายของพวกท่านเพราะเห็นแก่พระเยซู
6 เพราะว่าพระเจ้า ผู้ได้ตรัสสั่งความสว่างให้ส่องแสงออกมาจากความมืด ได้ทรงส่องสว่างเข้ามาในใจทั้งหลายของพวกเรา เพื่อประทานความสว่างของความรู้แห่งสง่าราศีของพระเจ้าในพระพักตร์ของพระเยซูคริสต์
7 แต่พวกเรามีทรัพย์สมบัตินี้อยู่ในภาชนะดิน เพื่อความยอดเยี่ยมแห่งฤทธานุภาพนั้นจะเป็นของพระเจ้า และไม่ใช่ของพวกเรา
8 พวกเราถูกรบกวนอยู่ทุกด้าน แต่ก็ไม่เป็นทุกข์ พวกเราสับสนงงงวย แต่ก็ไม่สิ้นหวัง
9 ถูกข่มเหง แต่ไม่ถูกทอดทิ้ง ถูกเหวี่ยงลงแล้ว แต่ไม่ถูกทำลาย
10 โดยแบกการตายของพระเยซูเจ้าไว้ในร่างกายเสมอ เพื่อว่าชีวิตของพระเยซูด้วยจะถูกทำให้ปรากฏในร่างกายของพวกเรา
11 เพราะว่าพวกเราซึ่งมีชีวิตอยู่นั้นถูกมอบไว้แก่ความตายอยู่เสมอเพราะเห็นแก่พระเยซู เพื่อพระชนม์ชีพของพระเยซูด้วยจะถูกทำให้ปรากฏในเนื้อหนังที่ต้องตายของพวกเรา
12 ดังนั้นความตายจึงทำงานอยู่ในพวกเรา แต่ชีวิตในพวกท่าน
13 โดยที่พวกเรามีจิตวิญญาณแบบเดียวกันแห่งความเชื่อ ตามที่มีเขียนไว้แล้วว่า ‘ข้าพเจ้าได้เชื่อ และเหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงพูดแล้ว’ พวกเราก็เชื่อเหมือนกัน และเหตุฉะนั้นจึงพูด
14 โดยทราบอยู่ว่าพระองค์ผู้ซึ่งได้ทรงบันดาลให้พระเยซูเจ้าเป็นขึ้นมาแล้ว จะทรงบันดาลให้พวกเราเป็นขึ้นมาเช่นกันโดยพระเยซู และจะทรงพาพวกเรามาเข้าเฝ้าพร้อมกับพวกท่าน
15 เพราะว่าสิ่งสารพัดนั้นเป็นไปเพราะเห็นแก่พวกท่าน เพื่อว่าพระคุณอันอุดม โดยการขอบพระคุณของคนเป็นอันมาก จะได้บริบูรณ์สู่การถวายสง่าราศีแด่พระเจ้า
16 เพราะเหตุนี้พวกเราจึงไม่ย่อท้อ แต่ถึงแม้ว่ามนุษย์ภายนอกของพวกเรากำลังทรุดโทรมไป แต่มนุษย์ภายในนั้นก็ยังคงจำเริญขึ้นใหม่วันต่อวัน
17 ด้วยว่าการทุกข์ยากอันบางเบาของพวกเรา ซึ่งอยู่แต่ประเดี๋ยวเดียวนั้น จะทำให้พวกเรามีน้ำหนักของสง่าราศีที่มากยิ่งกว่าและที่คงอยู่ชั่วนิรันดร์
18 ขณะที่พวกเราไม่ได้มองไปที่สิ่งทั้งหลายซึ่งมองเห็นได้ แต่มองไปที่สิ่งทั้งหลายซึ่งมองไม่เห็น เพราะว่าสิ่งทั้งหลายซึ่งมองเห็นได้นั้นก็อยู่ชั่วคราว แต่สิ่งทั้งหลายซึ่งมองไม่เห็นนั้นก็อยู่ชั่วนิรันดร์