2 ซามูเอล 2

1 และต่อมาภายหลังเหตุการณ์นี้ ดาวิดได้ทูลถามพระเยโฮวาห์ โดยทูลว่า “ข้าพระองค์ควรจะขึ้นไปยังนครหนึ่งนครใดแห่งยูดาห์หรือไม่” และพระเยโฮวาห์ตรัสกับท่านว่า “จงขึ้นไปเถิด” และดาวิดทูลว่า “ข้าพระองค์ควรจะขึ้นไปที่ใด” และพระองค์ตรัสว่า “ไปยังเฮโบรน”
2 ดังนั้นดาวิดได้ขึ้นไปที่นั่น และภรรยาทั้งสองของท่านด้วย คืออาหิโนอัม ชาวยิสเรเอล และอาบีกายิล ภรรยาของนาบาล ชาวคารเมล
3 และพวกทหารที่อยู่กับท่าน ดาวิดได้นำขึ้นไป ทุกคนพร้อมกับครอบครัวของตน และพวกเขาอาศัยอยู่ในนครทั้งหลายของเฮโบรน
4 และคนยูดาห์ก็พากันมา และที่นั่นพวกเขาได้เจิมตั้งดาวิดให้เป็นกษัตริย์เหนือวงศ์วานของยูดาห์ และพวกเขาทูลดาวิด โดยทูลว่า “ชาวเมืองยาเบชกิเลอาดเป็นคนเหล่านั้นที่ได้ฝังซาอูล”
5 และดาวิดได้ส่งพวกผู้สื่อสารไปยังชาวเมืองยาเบชกิเลอาด และกล่าวแก่พวกเขาว่า “ขอพระเยโฮวาห์ทรงอวยพรพวกท่าน ในการที่พวกท่านได้สำแดงความเมตตาอย่างนี้ต่อเจ้านายของพวกท่าน คือต่อซาอูล และได้ฝังพระองค์ไว้
6 และบัดนี้ขอพระเยโฮวาห์ทรงสำแดงความเมตตาและความจริงแก่พวกท่าน และเราจะตอบแทนความเมตตานี้ต่อพวกท่านด้วย เพราะพวกท่านได้กระทำการนี้
7 เพราะฉะนั้นบัดนี้ ขอให้มือของพวกท่านเข้มแข็งขึ้น และขอให้พวกท่านกล้าหาญเถิด เพราะว่าเจ้านายของพวกท่าน คือซาอูล ได้สิ้นพระชนม์แล้ว และวงศ์วานของยูดาห์ได้เจิมตั้งเราไว้ให้เป็นกษัตริย์เหนือพวกเขาด้วย”
8 แต่อับเนอร์บุตรชายของเนอร์ ผู้เป็นแม่ทัพแห่งกองทัพของซาอูล ได้พาอิชโบเชทราชโอรสของซาอูล และนำท่านข้ามไปที่เมืองมาหะนาอิม
9 และได้สถาปนาท่านให้เป็นกษัตริย์เหนือเมืองกิเลอาด และเหนือคนอาเชอร์ และเหนือคนยิสเรเอล และเหนือคนเอฟราอิม และเหนือคนเบนยามิน และเหนือคนอิสราเอลทั้งสิ้น
10 อิชโบเชทราชโอรสของซาอูลมีพระชนมายุสี่สิบพรรษา เมื่อท่านเริ่มครอบครองเหนืออิสราเอล และครอบครองอยู่สองปี แต่วงศ์วานของยูดาห์ได้ติดตามดาวิด
11 และเวลาที่ดาวิดทรงเป็นกษัตริย์ในเฮโบรนเหนือวงศ์วานของยูดาห์นั้นเป็นเวลาเจ็ดปีกับหกเดือน
12 และอับเนอร์บุตรชายของเนอร์ และพวกข้าราชการทหารของอิชโบเชทราชโอรสของซาอูล ได้ออกไปจากมาหะนาอิมไปยังเมืองกิเบโอน
13 และโยอาบบุตรชายของเศรุยาห์ กับพวกข้าราชการทหารของดาวิดได้ออกไป และพบกันข้างสระแห่งเมืองกิเบโอน และพวกเขาก็นั่งลง พวกหนึ่งอยู่บนฝั่งสระข้างหนึ่ง และอีกพวกหนึ่งอยู่บนฝั่งสระอีกข้างหนึ่ง
14 และอับเนอร์กล่าวแก่โยอาบว่า “บัดนี้ขอให้พวกคนหนุ่มลุกขึ้น และประลองฝีมือเล่นกันต่อหน้าพวกเรา” และโยอาบกล่าวว่า “ให้พวกเขาลุกขึ้นเถิด”
15 แล้วพวกเขาก็ลุกขึ้น และข้ามไปตามจำนวนคือ สิบสองคนจากเผ่าเบนยามิน ซึ่งเป็นคนของอิชโบเชทราชโอรสของซาอูล และสิบสองคนจากเหล่าข้าราชการทหารของดาวิด
16 และพวกเขาทุกคนได้จับศีรษะคู่ต่อสู้ และแทงดาบของตนเข้าที่สีข้างของคู่ต่อสู้ ดังนั้นพวกเขาจึงล้มตายด้วยกัน ฉะนั้นสถานที่แห่งนั้นถูกเรียกว่า เฮลขัทฮัสซูริม ซึ่งอยู่ในกิเบโอน
17 และมีการสู้รบกันดุเดือดยิ่งนักวันนั้น และอับเนอร์ก็พ่ายแพ้ และพวกคนอิสราเอล ต่อหน้าพวกข้าราชการทหารของดาวิด
18 และบุตรชายสามคนของเศรุยาห์ได้อยู่ที่นั่นคือ โยอาบ และอาบีชัย และอาสาเฮล และอาสาเฮลนั้นฝีเท้าเร็วอย่างกับละมั่ง
19 และอาสาเฮลได้ไล่ตามอับเนอร์ไป และเมื่อตามไปนั้นเขาก็มิได้เลี้ยวไปทางขวามือหรือทางซ้ายมือจากการไล่ตามอับเนอร์
20 แล้วอับเนอร์เหลียวดูข้างหลังตนและกล่าวว่า “เจ้าคืออาสาเฮลหรือ” และเขาตอบว่า “ใช่แล้ว”
21 และอับเนอร์กล่าวแก่เขาว่า “เจ้าจงเลี้ยวไปทางขวามือหรือทางซ้ายมือ และเจ้าจงจับเอาคนหนุ่มคนใดคนหนึ่ง และเจ้าจงริบเอาเครื่องอาวุธของเขาไป” แต่อาสาเฮลไม่ยอมเลี้ยวไปจากการไล่ตามอับเนอร์
22 และอับเนอร์กล่าวแก่อาสาเฮลอีกครั้งหนึ่งว่า “เจ้าจงหันกลับจากการติดตามข้าเสียเถิด จะให้ข้าฟันเจ้าให้ล้มลงถึงดินทำไมเล่า แล้วข้าจะสู้หน้าโยอาบพี่ชายของเจ้าอย่างไรได้”
23 แต่อย่างไรก็ตามเขาปฏิเสธไม่ยอมหันกลับ ฉะนั้นอับเนอร์ด้วยปลายหอกได้แทงอาสาเฮลใต้กระดูกซี่โครงที่ห้า จนหอกนั้นได้ทะลุออกข้างหลังเขา และเขาได้ล้มลงที่นั่น และตายเสียในที่เดียวกัน และต่อมาทุกคนที่มาถึงสถานที่ที่อาสาเฮลล้มลงและตายนั้นก็ยืนนิ่งอยู่
24 โยอาบด้วยและอาบีชัยได้ไล่ตามอับเนอร์ไป และดวงอาทิตย์ก็ตกเมื่อพวกเขามาถึงเนินเขาแห่งอัมมาห์ ที่อยู่ตรงหน้ากียาห์ตามทางแห่งถิ่นทุรกันดารของเมืองกิเบโอน
25 และคนเบนยามินได้รวบรวมกันตามอับเนอร์ไป และกลายเป็นกองทหารเดียวกัน และยืนอยู่บนยอดเนินเขาลูกหนึ่ง
26 แล้วอับเนอร์ร้องเรียกโยอาบและกล่าวว่า “ดาบจะกินอยู่เป็นนิตย์หรือ ท่านไม่ทราบหรือว่ามันจะเป็นความขมขื่นในบั้นปลายนั้น แล้วอีกนานเท่าใดท่านจึงจะสั่งพวกทหารให้หันกลับจากการไล่ตามพี่น้องของพวกเขา”
27 และโยอาบกล่าวว่า “พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด หากท่านไม่ได้พูด พรุ่งนี้เช้าพวกทหารทุกคนจึงจะเลิกไล่ตามพี่น้องของตนเป็นแน่”
28 ดังนั้นโยอาบได้เป่าแตรขึ้น และพวกทหารทุกคนก็หยุดนิ่งอยู่ และไม่ได้ไล่ตามคนอิสราเอลอีก และพวกเขาไม่ต่อสู้กันอีกต่อไป
29 และอับเนอร์กับพวกทหารของท่านได้เดินไปตลอดคืนนั้นผ่านเข้าที่ราบ และข้ามแม่น้ำจอร์แดน และไปตลอดทั่วบิทโรน และพวกเขาได้มาถึงมาหะนาอิม
30 และโยอาบได้กลับจากการไล่ตามอับเนอร์ และเมื่อท่านได้รวบรวมกองทหารทั้งสิ้นเข้าด้วยกันแล้ว มีคนขาดไปจากพวกข้าราชการทหารของดาวิด สิบเก้าคนและอาสาเฮล
31 แต่พวกข้าราชการทหารของดาวิดได้ฆ่าคนเบนยามิน และกองทหารของอับเนอร์ จนสามร้อยหกสิบคนได้ตายไป
32 และพวกเขาได้นำอาสาเฮลไป และฝังเขาไว้ในอุโมงค์บิดาของเขาซึ่งอยู่ในเมืองเบธเลเฮม และโยอาบและกองทหารของท่านก็ไปตลอดคืน และพวกเขามาถึงเมืองเฮโบรนตอนฟ้าสาง