1 โครินธ์ 13

1 ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าพูดด้วยภาษาทั้งหลายของมนุษย์และของพวกทูตสวรรค์ และไม่มีความรัก ข้าพเจ้าก็กลายเป็นเหมือนฆ้องที่ส่งเสียงหรือฉาบที่ดังแฉ่งแฉ่ง
2 และถึงแม้ว่าข้าพเจ้ามีของประทานแห่งการพยากรณ์ และเข้าใจบรรดาความลึกลับ และมีความรู้ทั้งสิ้น และถึงแม้ว่าข้าพเจ้ามีความเชื่อทั้งหมด จนข้าพเจ้าสามารถเคลื่อนย้ายบรรดาภูเขาไปได้ และไม่มีความรัก ข้าพเจ้าก็ไม่มีค่าอะไรเลย
3 และถึงแม้ว่าข้าพเจ้าให้สิ่งของสารพัดของข้าพเจ้าเพื่อเลี้ยงคนยากจน และถึงแม้ว่าข้าพเจ้ายอมให้ร่างกายของข้าพเจ้าถูกไฟเผาเสีย และไม่มีความรัก มันก็ไม่เป็นประโยชน์อันใดแก่ข้าพเจ้าเลย
4 ความรักนั้นก็อดทนนานและกระทำคุณให้ ความรักไม่อิจฉา ความรักไม่อวดตัว ไม่หยิ่งผยอง
5 ไม่ประพฤติตัวอย่างไม่เหมาะสม ไม่แสวงหาประโยชน์ของตนเอง ไม่ถูกยั่วยุอย่างง่ายดาย ไม่คิดความชั่วร้าย
6 ไม่ปีติยินดีในความชั่วช้า แต่ปีติยินดีในความจริง
7 ไม่แคะไค้คุ้ยเขี่ยความผิดของเขา เชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ มีความหวังอยู่เสมอ อดทนสิ่งสารพัด
8 ความรักจะไม่มีวันล้มเหลว แต่แม้มีคำพยากรณ์ทั้งหลาย คำพยากรณ์เหล่านั้นก็จะล้มเหลวไป แม้มีการพูดภาษาต่าง ๆ การพูดภาษาต่าง ๆ นั้นก็จะเลิกไป แม้มีความรู้ ความรู้นั้นก็จะเลือนหายไป
9 ด้วยว่าพวกเรารู้เพียงส่วนหนึ่ง และพวกเราก็พยากรณ์เพียงส่วนหนึ่ง
10 แต่เมื่อสิ่งซึ่งสมบูรณ์แบบมาแล้ว เวลานั้นสิ่งซึ่งเป็นเพียงส่วนหนึ่งก็จะสูญไป
11 ตอนที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก ข้าพเจ้าเคยพูดเหมือนอย่างเด็ก ข้าพเจ้าเคยเข้าใจเหมือนอย่างเด็ก ข้าพเจ้าเคยคิดเหมือนอย่างเด็ก แต่เมื่อข้าพเจ้ากลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว ข้าพเจ้าก็เอาสิ่งทั้งหลายที่เป็นอย่างเด็กออกไปเสีย
12 เพราะว่าบัดนี้พวกเราเห็นผ่านทางกระจกเงาอย่างมืดมัว แต่เวลานั้นหน้าต่อหน้า บัดนี้ข้าพเจ้ารู้เพียงส่วนหนึ่ง แต่เวลานั้นข้าพเจ้าจะรู้แจ้งเหมือนอย่างที่ทรงรู้จักข้าพเจ้าด้วย
13 และบัดนี้ ความเชื่อ ความหวัง ความรักดำรงอยู่ ทั้งสามสิ่งนี้ แต่ใหญ่ที่สุดของสิ่งเหล่านี้ก็คือความรัก