1 ซามูเอล 21

1 แล้วดาวิดได้มายังเมืองโนบมาหาอาหิเมเลคผู้เป็นปุโรหิต และอาหิเมเลคก็กลัวเมื่อพบกับดาวิด และกล่าวแก่ท่านว่า “ทำไมท่านอยู่คนเดียว และไม่มีผู้ใดอยู่กับท่าน”
2 และดาวิดกล่าวแก่อาหิเมเลคผู้เป็นปุโรหิตว่า “กษัตริย์ได้ทรงบัญชาพระราชกิจอย่างหนึ่งแก่ข้าพเจ้า และตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘อย่าให้ผู้ใดทราบเรื่องราวเกี่ยวกับราชกิจซึ่งเราส่งเจ้าไปนั้น และเรื่องราวซึ่งเราได้บัญชาเจ้านั้น’ และข้าพเจ้าได้นัดหมายไว้กับพวกผู้รับใช้ของข้าพเจ้า ณ ที่แห่งหนึ่ง
3 ฉะนั้นบัดนี้ มีอะไรอยู่ใต้มือของท่านบ้าง ขอขนมปังห้าก้อนให้ข้าพเจ้าในมือของข้าพเจ้าเถิด หรืออะไรที่มีอยู่ที่นี่ก็ได้”
4 และปุโรหิตคนนั้นตอบดาวิด และกล่าวว่า “ไม่มีขนมปังธรรมดาอยู่ใต้มือของข้าพเจ้าเลย แต่มีขนมปังบริสุทธิ์ ถ้าพวกคนหนุ่มได้แยกตัวออกอย่างน้อยจากพวกผู้หญิงแล้ว”
5 และดาวิดตอบปุโรหิตผู้นั้น และกล่าวแก่ท่านว่า “ที่จริง พวกผู้หญิงก็ถูกกันไว้ให้ห่างจากพวกข้าพเจ้าประมาณสามวันนี้แล้ว ตั้งแต่ข้าพเจ้าได้ออกมา และภาชนะทั้งหลายของพวกคนหนุ่มนั้นก็บริสุทธิ์ และขนมปังนั้นก็เป็นอย่างธรรมดาอยู่แล้ว ใช่แล้ว ถึงแม้ว่าขนมปังนั้นได้ถูกชำระให้บริสุทธิ์วันนี้ในภาชนะนั้นแล้ว”
6 ดังนั้นปุโรหิตนั้นจึงมอบขนมปังบริสุทธิ์ให้แก่ดาวิด เพราะที่นั่นไม่มีขนมปังนอกจากขนมปังหน้าพระพักตร์ ที่ถูกเอามาจากต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ เพื่อวางขนมปังที่ยังร้อนอยู่ในวันที่เก็บเอาขนมปังเก่านั้นออกไป
7 บัดนี้มีชายคนหนึ่งแห่งพวกผู้รับใช้ของซาอูลอยู่ที่นั่นวันนั้น ซึ่งถูกคุมตัวไว้ต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ และชื่อของเขาคือโดเอก คนเอโดม เป็นหัวหน้าของบรรดาคนเลี้ยงสัตว์ของซาอูล
8 และดาวิดกล่าวแก่อาหิเมเลคว่า “และที่นี่ไม่มีหอกหรือดาบสักเล่มหนึ่งอยู่ใต้มือของท่านหรือ ด้วยว่าข้าพเจ้ามิได้นำดาบหรือเครื่องอาวุธของข้าพเจ้าติดตัวมาเลย เพราะพระราชกิจของกษัตริย์เป็นการเร่งด่วน”
9 และปุโรหิตกล่าวว่า “ดาบของโกลิอัทคนฟีลิสเตีย ซึ่งท่านได้ฆ่าเสียในหุบเขาแห่งเอลาห์นั้น ดูเถิด ดาบนั้นยังห่อผ้าอยู่ที่ข้างหลังเอโฟด ถ้าท่านอยากเอาดาบนั้นไป ก็เอาไปได้เลย ด้วยว่าไม่มีดาบเล่มอื่นนอกจากเล่มนั้นอยู่ที่นี่” และดาวิดกล่าวว่า “ไม่มีดาบใดเหมือนดาบเล่มนั้นแล้ว ขอให้ดาบนั้นแก่ข้าพเจ้าเถิด”
10 และดาวิดลุกขึ้น และหนีไปวันนั้นเพราะเหตุกลัวซาอูล และไปหาอาคีชกษัตริย์แห่งเมืองกัท
11 และพวกผู้รับใช้ของอาคีชทูลพระองค์ว่า “คนนี้มิใช่ดาวิด กษัตริย์ของแผ่นดินนั้นหรือ พวกผู้หญิงมิได้ร้องเพลงรับกันถึงตัวเขาในการเต้นรำหรือ โดยกล่าวว่า ‘ซาอูลได้ฆ่าคนเป็นพัน ๆ ของพระองค์ และดาวิดได้ฆ่าคนเป็นหมื่น ๆ ของท่าน’”
12 และดาวิดก็เก็บถ้อยคำเหล่านี้ไว้ในใจของตน และกลัวอาคีชกษัตริย์แห่งเมืองกัทอย่างมาก
13 และท่านได้เปลี่ยนอากัปกิริยาของตนต่อหน้าพวกเขา และแสร้งทำตัวเป็นคนบ้าในมือของพวกเขา และขีดเขียนไว้บนบรรดาประตูรั้ว และปล่อยให้น้ำลายของตนไหลลงเปรอะเคราของตน
14 แล้วอาคีชกล่าวแก่พวกผู้รับใช้ของพระองค์ว่า “ดูเถิด พวกเจ้าเห็นแล้วว่าชายคนนั้นเป็นคนบ้า แล้วพวกเจ้าพาเขามาหาเราทำไม
15 เราต้องการพวกคนบ้าหรือ พวกเจ้าจึงพาคนนี้มาเล่นเป็นคนบ้าต่อหน้าเรา จะให้คนนี้เข้ามาในวังของเราหรือ”