โรม 10

1 พี่น้องทั้งหลาย ความปรารถนาแห่งใจของข้าพเจ้าและคำอธิษฐานต่อพระเจ้าเพื่อคนอิสราเอลนั้น คือขอให้เขาทั้งหลายรอด
2 ด้วยว่าข้าพเจ้าเป็นพยานให้พวกเขาว่า พวกเขามีความกระตือรือร้นในเรื่องพระเจ้า แต่ไม่ได้เป็นตามความรู้
3 เพราะว่าพวกเขาขาดความรู้เกี่ยวกับความชอบธรรมของพระเจ้า และโดยที่พยายามจะตั้งความชอบธรรมของตนเอง จึงไม่ยอมให้พวกเขาเองอยู่ใต้อำนาจของความชอบธรรมของพระเจ้า
4 เพราะว่าพระคริสต์ทรงเป็นจุดจบของพระราชบัญญัติ เพื่อความชอบธรรมแก่ทุกคนที่เชื่อ
5 เพราะว่าโมเสสได้บรรยายถึงความชอบธรรมซึ่งมาโดยพระราชบัญญัติว่า ‘มนุษย์คนใดซึ่งกระทำสิ่งเหล่านั้นจะดำรงชีวิตโดยการกระทำเหล่านั้น’
6 แต่ความชอบธรรมซึ่งมาโดยความเชื่อนั้น กล่าวอย่างนี้ว่า “อย่าพูดในใจของเจ้าว่า ผู้ใดจะขึ้นไปยังสวรรค์” (คือเพื่อจะนำพระคริสต์ลงมาจากเบื้องบน)
7 หรือ “ผู้ใดจะลงไปยังที่ลึก” (คือเพื่อจะนำพระคริสต์ขึ้นมาจากความตายอีก)
8 แต่ความชอบธรรมนั้นกล่าวว่าอะไร “ถ้อยคำนั้นอยู่ใกล้ท่าน คืออยู่ในปากของท่านและอยู่ในใจของท่าน” คือถ้อยคำแห่งความเชื่อซึ่งพวกเราประกาศอยู่นั้น
9 คือว่าถ้าท่านจะยอมรับพระเยซูเจ้าด้วยปากของท่าน และจะเชื่อในใจของท่านว่าพระเจ้าได้ทรงชุบพระองค์ให้เป็นขึ้นมาจากความตาย ท่านจะรอด
10 เหตุว่าด้วยใจมนุษย์จึงเชื่อไปสู่ความชอบธรรม และด้วยปากเขาจึงยอมรับไปสู่ความรอด
11 เพราะพระคัมภีร์กล่าวว่า ‘ผู้ใดก็ตามที่เชื่อในพระองค์นั้นจะไม่อับอาย’
12 เหตุว่าไม่มีความแตกต่างกันระหว่างพวกยิวและพวกกรีก ด้วยว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าองค์เดียวกันซึ่งทรงอยู่เหนือทุกคน โปรดอย่างบริบูรณ์แก่ทุกคนที่ร้องทูลต่อพระองค์
13 เพราะว่า ‘ผู้ใดก็ตามที่จะร้องออกพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็จะรอด’
14 แล้วเขาทั้งหลายจะร้องทูลต่อพระองค์ในผู้ซึ่งพวกเขายังไม่เชื่ออย่างไรได้ และเขาทั้งหลายจะเชื่อในพระองค์ผู้ซึ่งพวกเขายังไม่เคยได้ยินอย่างไรได้ และเขาทั้งหลายจะได้ยินโดยปราศจากผู้ประกาศอย่างไรได้
15 และเขาทั้งหลายจะประกาศอย่างไรได้นอกจากว่าพวกเขาถูกส่งออกไป ตามที่มีเขียนไว้แล้วว่า ‘เท้าของคนเหล่านั้นที่ประกาศข่าวประเสริฐแห่งสันติสุข และนำข่าวประเสริฐแห่งสิ่งทั้งหลายที่ดีมา ก็งามสักเท่าใด’
16 แต่พวกเขาทุกคนไม่ได้เชื่อฟังข่าวประเสริฐนั้น เพราะท่านอิสยาห์กล่าวว่า ‘พระองค์เจ้าข้า ใครเล่าได้เชื่อสิ่งที่ได้ยินจากพวกเรา’
17 ฉะนั้นความเชื่อจึงมาโดยการได้ยิน และการได้ยินก็มาโดยพระวจนะของพระเจ้า
18 แต่ข้าพเจ้ากล่าวว่า “เขาทั้งหลายไม่ได้ยินหรือ” ใช่แล้ว อย่างแท้จริง ‘เสียงของพวกเขาออกไปทั่วแผ่นดินโลก และบรรดาถ้อยคำของพวกเขาไปถึงที่สุดปลายพิภพ’
19 แต่ข้าพเจ้ากล่าวว่า “คนอิสราเอลไม่ได้ทราบหรือ” ตอนแรกโมเสสกล่าวว่า ‘เราจะยั่วยุพวกเจ้าให้ริษยาโดยคนเหล่านั้นที่ไม่ใช่ชนชาติหนึ่งชนชาติใด และโดยประชาชาติที่โฉดเขลา เราจะทำให้พวกเจ้าโมโห’
20 แต่ท่านอิสยาห์กล้าหาญมากและกล่าวว่า ‘เราได้ถูกพบโดยคนเหล่านั้นที่มิได้แสวงหาเรา เราได้ปรากฏแก่คนเหล่านั้นที่มิได้ถามหาเรา’
21 แต่แก่คนอิสราเอล ท่านกล่าวว่า ‘ตลอดวันเราได้ยื่นมือทั้งสองของเราออกต่อชนชาติหนึ่งซึ่งไม่เชื่อฟังและมักกบฏ’