โยเอล 1

2 ขอจงฟังสิ่งนี้ พวกเจ้า ผู้อาวุโสทั้งหลาย และขอจงเงี่ยหูฟัง พวกเจ้า ชาวแผ่นดินทั้งสิ้น สิ่งนี้เคยเกิดมาในสมัยของพวกเจ้าหรือ หรือแม้แต่ในสมัยของบรรพบุรุษของพวกเจ้าหรือ
3 พวกเจ้าจงบอกลูก ๆ ของพวกเจ้าถึงสิ่งนี้ และจงให้ลูก ๆ ของพวกเจ้าบอกลูก ๆ ของพวกเขา และจงให้ลูก ๆ ของพวกเขาบอกอีกชั่วอายุหนึ่ง
4 สิ่งซึ่งฝูงตั๊กแตนวัยเดินกินเหลือ ฝูงตั๊กแตนวัยบินก็กินเสีย และสิ่งซึ่งฝูงตั๊กแตนวัยบินกินเหลือ ฝูงตั๊กแตนวัยกระโดดก็กินเสีย และสิ่งซึ่งฝูงตั๊กแตนวัยกระโดดกินเหลือ ฝูงตั๊กแตนวัยคลานก็กินเสีย
5 จงตื่นขึ้น พวกเจ้า พวกขี้เมาเอ๋ย และร้องไห้เถิด และจงพิลาปร่ำไห้ พวกเจ้า พวกนักดื่มเหล้าองุ่นทุกคนเอ๋ย เพราะเหตุน้ำองุ่นใหม่ เพราะมันได้ถูกตัดขาดจากปากของพวกเจ้าแล้ว
6 เพราะว่าประชาชาติหนึ่งได้ขึ้นมาสู้บนแผ่นดินของเรา แข็งแกร่ง และมีจำนวนนับไม่ถ้วน ผู้ซึ่งฟันของพวกเขาเป็นฟันของสิงโตตัวหนึ่ง และเขามีฟันแก้มของสิงโตตัวใหญ่
7 เขาได้ทำให้เถาองุ่นของเราเสียเปล่า และได้ปอกเปลือกต้นมะเดื่อของเรา เขาได้ทำให้ต้นนั้นโล่งเตียนแล้ว และโยนทิ้งต้นนั้นเสีย บรรดากิ่งก้านของต้นนั้นถูกทำให้เป็นสีขาว
8 จงคร่ำครวญเหมือนอย่างหญิงพรหมจารีคนหนึ่งซึ่งคาดไว้ด้วยผ้ากระสอบเพื่อสามีแห่งวัยสาวของเธอ
9 เครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ถูกตัดขาดเสียจากพระนิเวศน์ของพระเยโฮวาห์ พวกปุโรหิต พวกผู้รับใช้ของพระเยโฮวาห์ ก็ไว้ทุกข์
10 ทุ่งนาก็ร้าง และแผ่นดินก็โศกเศร้า เพราะข้าวถูกทำลายเสีย น้ำองุ่นใหม่ก็แห้งไปหมด น้ำมันก็ขาดไป
11 จงอับอายเถิด โอ พวกเจ้า ชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงพิลาปร่ำไห้ โอ พวกเจ้า พวกผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ย เพราะข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ เพราะการเก็บเกี่ยวแห่งทุ่งนาก็สูญสิ้นไป
12 เถาองุ่นก็เหี่ยว และต้นมะเดื่อก็แห้งไป ต้นทับทิม ต้นอินทผลัมด้วย และต้นแอปเปิ้ล คือต้นไม้แห่งทุ่งนาทั้งสิ้นก็เหี่ยวไป เพราะความยินดีก็เหี่ยวไปจากบุตรทั้งหลายของมนุษย์
13 จงคาดเอวพวกเจ้า และโอดครวญ พวกเจ้า ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงพิลาปร่ำไห้ซิ พวกเจ้า พวกผู้ปรนนิบัติแห่งแท่นบูชาเอ๋ย จงมา นอนค้างคืนโดยสวมผ้ากระสอบ พวกเจ้า พวกผู้รับใช้ของพระเจ้าของข้าพเจ้าเอ๋ย เพราะว่าเครื่องธัญญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ถูกกีดกันจากพระนิเวศน์ของพระเจ้าของพวกเจ้า
14 พวกเจ้าจงเตรียมตัวอดอาหาร จงเรียกการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ จงรวบรวมบรรดาผู้อาวุโสและชาวแผ่นดินทั้งสิ้น เข้ามายังพระนิเวศน์ของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเจ้า และร้องทูลต่อพระเยโฮวาห์
15 อนิจจาหนอวันนั้น เพราะวันของพระเยโฮวาห์มาใกล้แล้ว และวันนั้นจะมาดุจการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
16 เนื้อถูกตัดออกจากเบื้องหน้าสายตาของพวกเราแล้วมิใช่หรือ ใช่แล้ว ความชื่นบานและความยินดีก็ขาดไปจากพระนิเวศน์ของพระเจ้าของพวกเราแล้วมิใช่หรือ
17 เมล็ดพืชก็เน่าเสียภายใต้บรรดาก้อนดินของพวกมัน ฉางทั้งหลายก็รกร้าง ยุ้งทั้งหลายก็ถูกหักพังลง เพราะว่าข้าวเหี่ยวแห้งไปเสียแล้ว
18 สัตว์ทั้งหลายร้องครวญครางแล้วหนอ ฝูงวัวก็งุนงง เพราะว่าพวกมันไม่มีทุ่งหญ้า ใช่แล้ว ฝูงแกะก็ถูกทำให้รกร้าง
19 โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ข้าพระองค์จะร้องทูลต่อพระองค์ เพราะว่าไฟได้เผาผลาญบรรดาทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดาร และเปลวไฟได้ไหม้ต้นไม้แห่งทุ่งนาเสียหมดแล้ว
20 สัตว์ป่าแห่งท้องทุ่งก็ร้องทูลต่อพระองค์ด้วย เพราะว่าบรรดาแม่น้ำแห่งน้ำทั้งหลายก็แห้งเหือดไป และไฟได้เผาผลาญบรรดาทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดาร