โยบ 7

1 “ไม่มีเวลากำหนดสำหรับมนุษย์บนแผ่นดินโลกหรือ วันทั้งหลายของเขาไม่เหมือนวันทั้งหลายของลูกจ้างดอกหรือ
2 เหมือนอย่างคนรับใช้ที่ปรารถนาเงาอย่างจริงจัง และเหมือนอย่างลูกจ้างผู้มองหารางวัลแห่งงานของตน
3 ดังนั้น ข้าจึงต้องได้รับส่วนเปล่าประโยชน์เป็นเดือน ๆ และบรรดาคืนแห่งความน่าอิดโรยก็กำหนดแก่ข้า
4 เมื่อข้านอนลง ข้ากล่าวว่า ‘เมื่อไรหนอข้าจะลุกขึ้น และกลางคืนจะผ่านพ้นไป’ และข้าเต็มไปด้วยการพลิกตัวไปพลิกมาจนรุ่งเช้า
5 เนื้อของข้าห่มด้วยบรรดาตัวหนอนและก้อนฝุ่นทั้งหลาย หนังของข้าแตก และกลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ
6 วันทั้งหลายของข้าเร็วกว่ากระสวยของช่างทอ และสิ้นสุดลงด้วยไร้ความหวัง
7 โอ ขอทรงจำไว้ว่า ชีวิตของข้าพระองค์เป็นแต่ลมหายใจ ตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นสิ่งที่ดีอีกเลย
8 ตาของผู้ที่ได้เห็นข้าพระองค์จะไม่เห็นข้าพระองค์อีกต่อไป พระเนตรของพระองค์มองหาข้าพระองค์ และข้าพระองค์ก็ไม่อยู่แล้ว
9 เมฆจางและหายไปฉันใด บุคคลที่ลงไปยังแดนคนตายจะไม่ขึ้นมาอีกฉันนั้น
10 เขาจะไม่กลับไปยังบ้านของเขาอีก ทั้งสถานที่ของเขาก็จะไม่รู้จักเขาอีกเลย
11 เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จะไม่ยับยั้งปากของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะพูดด้วยความแสนระทมแห่งจิตวิญญาณของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะบ่นด้วยความขมขื่นแห่งจิตใจของข้าพระองค์
12 ข้าพระองค์เป็นทะเลหรือ เป็นปลาวาฬหรือ พระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์
13 เมื่อข้าพระองค์กล่าวว่า ‘เตียงของข้าจะเล้าโลมข้า ที่นอนของข้าจะบรรเทาการร้องทุกข์ของข้า’
14 แล้วพระองค์ก็ทำให้ข้าพระองค์กลัวด้วยความฝันต่าง ๆ และทำให้ข้าพระองค์หวาดเสียวด้วยนิมิตทั้งหลาย
15 ดังนั้น จิตใจของข้าพระองค์จึงเลือกที่จะถูกรัดคอตาย และเลือกความตายแทนชีวิตของข้าพระองค์
16 ข้าพระองค์เบื่อชีวิต ข้าพระองค์จะไม่อยู่ตลอดไป ปล่อยข้าพระองค์แต่ลำพังเถิด เพราะวันทั้งหลายของข้าพระองค์เป็นแต่เพียงเปล่าประโยชน์
17 มนุษย์เป็นอะไร ที่พระองค์จะทรงยกย่องเขา และที่พระองค์จะใส่พระทัยเขา
18 และที่พระองค์จะทรงเยี่ยมเขาทุกเช้า และทรงลองดูเขาทุกขณะ
19 อีกนานเท่าใดพระองค์จึงจะไม่ทรงออกไปจากข้าพระองค์ หรือปล่อยข้าพระองค์แต่ลำพัง จนข้าพระองค์จะกลืนน้ำลายของตนได้
20 ข้าพระองค์ทำบาปแล้ว ข้าพระองค์จะทำอะไรแก่พระองค์เล่า โอ ข้าแต่พระองค์ผู้พิทักษ์รักษามนุษย์ ทำไมพระองค์จึงทรงตั้งข้าพระองค์ให้เป็นเป้าต่อพระองค์ จนข้าพระองค์เป็นภาระหนักแก่ข้าพระองค์เอง
21 และทำไมพระองค์ไม่อภัยโทษการละเมิดของข้าพระองค์ และนำเอาความชั่วช้าของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะบัดนี้ข้าพระองค์จะนอนลงในผงคลีดิน และพระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์ในเวลาเช้า แต่ข้าพระองค์จะไม่อยู่แล้ว”