โยบ 6

1 แต่โยบตอบและกล่าวว่า
2 “โอ อยากให้ชั่งดูความเศร้าโศกของข้าอย่างถี่ถ้วน และเอาความลำบากยากเย็นของข้าใส่ไว้พร้อมกันในตราชู
3 เพราะบัดนี้ มันก็จะหนักกว่าเม็ดทรายแห่งทะเล เพราะเหตุนี้บรรดาคำพูดของข้าจึงถูกกลืนไปเสียหมด
4 เพราะบรรดาธนูขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็อยู่ภายในตัวข้า ยาพิษของมันดื่มจิตวิญญาณของข้า ความน่าหวาดเสียวทั้งหลายจากพระเจ้าขยายแนวเข้าใส่ข้า
5 ลาป่าร้องเมื่อมันมีหญ้าหรือ วัวตัวผู้ร้องบนกองหญ้าของมันหรือ
6 จะรับประทานสิ่งที่จืดโดยไม่ใส่เกลือได้หรือ มีรสชาติใด ๆ ในไข่ขาวหรือ
7 สิ่งต่าง ๆ ที่จิตใจของข้าปฏิเสธไม่ยอมแตะต้องนั้น กลายเป็นเหมือนอาหารระทมทุกข์ของข้า
8 โอ ข้าอยากจะได้ตามที่ข้าทูลขอ และขอพระเจ้าประทานสิ่งนั้นที่ข้าปรารถนา
9 คือที่พระเจ้าจะพอพระทัยที่จะทำลายตัวข้าเสีย ที่พระองค์จะใช้พระหัตถ์ของพระองค์อย่างเต็มที่ และตัดข้าออกเสีย
10 แล้วข้าจะได้รับการปลอบประโลม ใช่แล้ว ข้าจะทนฝืนตัวข้าในความทุกข์ ขอพระองค์อย่าทรงเบาพระหัตถ์ เพราะข้ามิได้ปกปิดบรรดาพระวจนะขององค์ผู้บริสุทธิ์นั้น
11 ข้ามีกำลังอะไร ที่ข้าจะมีความหวัง และอะไรเป็นอวสานของข้า ที่ข้าจะต่อชีวิตของข้า
12 กำลังของข้าเป็นกำลังของหินทั้งหลายหรือ เนื้อของข้าเป็นเนื้อทองเหลืองหรือ
13 ข้าไม่มีความช่วยเหลือในตัวข้าหรือ และสติปัญญาถูกขับไปเสียจากข้าแล้วหรือ
14 บุคคลผู้ใดที่มีความทุกข์ใจก็ควรจะได้รับความสงสารจากเพื่อนของตน แต่เขาทอดทิ้งความยำเกรงองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
15 พี่น้องของข้าได้กระทำอย่างหลอกลวงเหมือนอย่างห้วย และเหมือนอย่างลำธารของห้วยทั้งหลาย พวกเขาก็ผ่านพ้นไปเสีย
16 ซึ่งมีสีดำไปเหตุด้วยน้ำแข็ง และในสถานที่ที่ซ่อนหิมะไว้นั้น
17 เวลาใดที่พวกมันอุ่นขึ้น พวกมันก็หายไป เมื่อมันร้อน พวกมันก็สูญไปจากสถานที่ของพวกมัน
18 วิถีเหล่านั้นแห่งทางของพวกมันถูกหันไปเสีย พวกมันไปสู่ความว่างเปล่า และพินาศไป
19 หมู่คนเดินทางของตำบลเทมาได้มองดู เหล่าคนเดินทางของเมืองเชบาได้รอคอยพวกมัน
20 พวกเขารู้สึกสับสนเพราะพวกเขาได้หวังไว้ พวกเขาได้มาถึงที่นั่นและต้องละอายใจ
21 เพราะบัดนี้ พวกท่านก็ไร้ความหมาย พวกท่านเห็นความลำบากยากเย็นของข้าและกลัว
22 ข้าเคยพูดไหมว่า ‘ขอนำของมายังข้า’ หรือ ‘ขอรางวัลให้ข้าจากทรัพย์สินของพวกท่าน’
23 หรือว่า ‘ขอช่วยข้าให้พ้นจากมือของพวกศัตรู’ หรือว่า ‘ขอไถ่ข้าจากมือของผู้มีอำนาจ’ หรือ
24 ขอสั่งสอนข้าและข้าจะเงียบ และขอทำให้ข้าเข้าใจว่าข้าได้ผิดพลาดตรงไหน
25 บรรดาถ้อยคำที่ถูกต้องมีพลังมากจริง ๆ แต่คำโต้เถียงของพวกท่านติเตียนอะไร
26 พวกท่านคิดว่าจะติเตียนบรรดาถ้อยคำหรือ และคำปราศรัยของคนหนึ่งที่สิ้นหวังซึ่งเป็นเหมือนอย่างลม
27 ใช่แล้ว พวกท่านท่วมท้นบรรดาลูกกำพร้าพ่อ และพวกท่านขุดบ่อดักจับเพื่อนของพวกท่าน
28 ฉะนั้นบัดนี้ จงพอใจ ขอมองดูข้าเถิด เพราะมันก็ปรากฏแจ้งแก่พวกท่านหากข้ามุสา
29 ขอกลับคิดใหม่ ข้าขอร้องพวกท่าน ขออย่าให้เป็นความชั่วช้าเลย ใช่แล้ว ขอกลับคิดใหม่เถิด ความชอบธรรมของข้าอยู่ในสิ่งนี้
30 มีความชั่วช้าในลิ้นของข้าหรือ การรับรู้รสของข้าแยกแยะสิ่งวิปลาสต่าง ๆ ไม่ออกหรือ”