โยบ 39

1 “เจ้าทราบไหมว่าแพะป่าทั้งหลายตกลูกเมื่อไร หรือเจ้าสามารถกำหนดเวลาเมื่อบรรดากวางตัวเมียตกลูกได้หรือ
2 เจ้าสามารถนับจำนวนเดือนที่พวกมันท้องครบได้หรือ หรือเจ้าทราบเวลาเมื่อพวกมันตกลูกไหม
3 พวกมันฟุบตัวลง พวกมันตกลูกของพวกมัน พวกมันทิ้งความโศกเศร้าของพวกมันออกไป
4 ลูกอ่อนทั้งหลายของมันอ้วนพี พวกมันเติบโตขึ้นด้วยมีต้นข้าวกิน พวกมันออกไป และไม่กลับมาหาแม่อีก
5 ผู้ใดปล่อยลาป่าไปเป็นอิสระ หรือผู้ใดแก้บรรดาเชือกผูกลาป่า
6 ซึ่งเราได้ให้ถิ่นทุรกันดารเป็นบ้านของมัน และให้ดินแห้งแล้งเป็นบรรดาที่อยู่อาศัยของมัน
7 มันดูหมิ่นมวลชนแห่งนคร ทั้งไม่เอาใจใส่เสียงร้องของผู้ขับขี่
8 เทือกเขาทั้งหลายเป็นลานหญ้าของมัน และมันแสวงหาหญ้าเขียวทุกอย่าง
9 ม้ายูนิคอนจะยอมรับใช้เจ้าหรือ หรือนอนค้างคืนอยู่ที่รางหญ้าของเจ้าหรือ
10 เจ้าสามารถเอาเชือกผูกม้ายูนิคอนให้ลากไถได้หรือ หรือมันจะยอมคราดที่ลุ่มทั้งหลายตามเจ้าไปหรือ
11 เจ้าจะพึ่งมัน เพราะพละกำลังของมันมหาศาลได้หรือ หรือเจ้าจะฝากแรงงานของเจ้าไว้กับมันหรือ
12 เจ้าจะไว้ใจมันว่า มันจะนำข้าวของเจ้ามาถึงบ้าน และเก็บข้าวนั้นไว้ในยุ้งฉางของเจ้าหรือ
13 เจ้าได้ให้ปีกอันสวยงามแก่บรรดานกยูงหรือ หรือให้ปีกและขนแก่นกกระจอกเทศหรือ
14 ซึ่งละบรรดาไข่ของมันไว้ในดิน และให้พวกมันอบอุ่นอยู่ในผงคลีดิน
15 และลืมไปว่าเท้าอาจจะเหยียบพวกมันให้แหลก หรือสัตว์ป่าทุ่งอาจทำพวกมันแตกเสีย
16 มันใจแข็งต่อลูกอ่อนทั้งหลายของมัน เหมือนกับว่าลูกอ่อนเหล่านั้นไม่ใช่ของมัน แรงงานของมันไร้ประโยชน์ โดยปราศจากความกลัว
17 เพราะพระเจ้าทรงกระทำให้มันขาดสติปัญญา ทั้งพระองค์ไม่ได้ทรงถ่ายทอดความเข้าใจแก่มัน
18 เวลาใดที่มันยกตัวขึ้นสูง มันก็ดูหมิ่นม้าและคนขี่ม้า
19 เจ้าให้พละกำลังแก่ม้าหรือ เจ้าห่มคอของมันด้วยฟ้าร้องหรือ
20 เจ้าทำให้มันกลัวเหมือนอย่างตั๊กแตนได้หรือ ศักดิ์ศรีแห่งรูจมูกของมันน่าสะพรึงกลัวนัก
21 มันตะกุยไปในหุบเขา และเต้นโลดด้วยกำลังของมัน มันออกไปปะทะบรรดาคนที่ถืออาวุธ
22 มันเยาะเย้ยความกลัว และไม่ตกใจ ทั้งมันไม่หันหนีไปเสียจากดาบ
23 แล่งธนูกวัดแกว่งกระทบมัน หอกใหญ่ที่วาววับและโล่
24 มันโกยดินด้วยความดุร้ายและเดือดดาล ทั้งมันยืนนิ่งอยู่ต่อไปไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงแตร
25 มันร้องท่ามกลางเสียงแตรทั้งหลายว่า ‘ฮ่า ฮ่า’ และมันได้กลิ่นการสู้รบแต่ไกล เสียงตะโกนของเหล่าผู้บังคับบัญชาและเสียงโห่ร้อง
26 นกเหยี่ยวบินไปมาโดยสติปัญญาของเจ้า และกางปีกของมันตรงไปทางทิศใต้หรือ
27 นกอินทรีบินขึ้นตามคำบัญชาของเจ้า และทำรังของมันบนที่สูงหรือ
28 มันอาศัยอยู่และทำรังบนหน้าผา บนชะโงกผาและที่เข้มแข็ง
29 มันค้นหาเหยื่อจากที่นั่น และตาของมันเห็นไปไกล
30 บรรดาลูกอ่อนของมันดูดเลือดด้วย และมีอะไรถูกฆ่าตายที่ไหน มันก็อยู่ที่นั่นแหละ”