โยบ 3

1 หลังจากนี้โยบอ้าปากของท่านและสาปแช่งวันกำเนิดของท่าน
2 และโยบพูดและกล่าวว่า
3 “ขอให้วันซึ่งข้าเกิดนั้นพินาศ และคืนนั้นซึ่งได้พูดกันว่า ‘ได้ตั้งครรภ์เด็กชายคนหนึ่งแล้ว’ นั้นด้วย
4 ขอให้วันนั้นเป็นความมืด ขออย่าให้พระเจ้าทรงเอาพระทัยใส่วันนั้นจากเบื้องบน ทั้งอย่าให้แสงสว่างส่องในวันนั้น
5 ขอความมืดทึบและเงาแห่งความตายยึดเอาวันนั้นไว้ ขอให้เมฆคลุมมันไว้ ขอให้ความดำทะมึนแห่งวันนั้นทำให้มันหวาดกลัว
6 สำหรับคืนนั้น ขอให้ความมืดทึบฉกฉวยมันไว้ อย่าให้มันเข้าส่วนท่ามกลางบรรดาวันของปี อย่าให้นับมันเข้าเป็นส่วนของเดือนทั้งหลายเลย
7 ดูเถิด ขอให้คืนนั้นอยู่โดดเดี่ยว ขออย่าให้เสียงร้องอันชื่นบานได้ยินในคืนนั้น
8 ขอให้บรรดาผู้ที่สาปแช่งวันนั้นสาปแช่งคืนนั้น ผู้ซึ่งพร้อมจะเปล่งเสียงร้องคร่ำครวญของตน
9 ขอให้บรรดาดวงดาวแห่งเวลารุ่งสางของคืนนั้นมืดไป ขอให้มันแสวงหาความสว่าง แต่ไม่พบ อย่าให้มันเห็นแสงอรุณรุ่งเช้า
10 เพราะว่ามันมิได้ปิดประตูแห่งครรภ์ของมารดาของข้า หรือซ่อนความเศร้าโศกจากตาของข้า
11 ทำไมข้าไม่ตายเสียทันทีที่ออกมาจากครรภ์ ทำไมข้าไม่สิ้นลมหายใจเมื่อข้าออกมาจากครรภ์
12 ทำไมหัวเข่าจึงรับข้าไว้ หรือทำไมหัวนมมีให้ข้าดูด
13 เพราะบัดนี้ ข้าควรจะได้นอนเงียบและสงบอยู่ ข้าควรจะได้หลับ แล้วข้าจะได้หยุดพักอยู่
14 พร้อมกับพวกกษัตริย์และพวกที่ปรึกษาของแผ่นดินโลก ผู้ซึ่งได้สร้างสถานที่อ้างว้างทั้งหลายไว้สำหรับตนเอง
15 หรือกับพวกประมุขที่มีทองคำ ผู้ซึ่งบรรจุเงินไว้เต็มบ้านของตน
16 หรือทำไมข้าไม่เป็นเหมือนอย่างลูกที่แท้งซึ่งถูกซ่อนไว้ เหมือนอย่างพวกทารกซึ่งไม่เคยเห็นแสงสว่าง
17 ที่นั่นคนชั่วหยุดดิ้นรน และที่นั่นผู้ที่เหนื่อยอ่อนได้หยุดพัก
18 ที่นั่นพวกนักโทษก็หยุดพักด้วยกัน พวกเขาไม่ได้ยินเสียงของผู้กดขี่
19 ผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็อยู่ที่นั่น และทาสก็เป็นอิสระพ้นจากนายของเขา
20 ทำไมประทานความสว่างแก่ผู้ที่ทนทุกข์เวทนา และประทานชีวิตแก่ผู้ที่มีใจขมขื่น
21 ผู้ซึ่งคอยความตาย แต่ความตายก็ไม่มา และขุดหาความตายมากกว่าหาทรัพย์ที่ซ่อนอยู่
22 ผู้ซึ่งเปรมปรีดิ์อย่างยิ่งและมีความยินดี เมื่อพวกเขาสามารถพบหลุมฝังศพได้
23 ทำไมประทานความสว่างแก่ผู้ที่ทางของเขาซ่อนอยู่ และผู้ซึ่งพระเจ้าทรงล้อมรั้วกั้นไว้
24 เพราะการถอนหายใจของข้ามีมาก่อนข้ารับประทานอาหาร และบรรดาการครวญครางของข้าก็เทออกมาเหมือนน้ำทั้งหลาย
25 เพราะสิ่งซึ่งข้ากลัวมากก็มาอยู่เหนือข้า และสิ่งซึ่งข้าครั่นคร้ามก็มาถึงข้า
26 ข้าไม่อยู่ในความปลอดภัยเลย ทั้งข้าก็ไม่ได้หยุดพัก ทั้งข้าไม่สงบ แต่ความทุกข์ลำบากก็มาหา”