โยบ 19

1 แล้วโยบตอบและกล่าวว่า
2 “พวกท่านจะทรมานจิตใจของข้าและทุบข้าเป็นชิ้น ๆ ด้วยบรรดาถ้อยคำนานสักเท่าใด
3 พวกท่านพูดสบประมาทข้าสิบหนแล้ว พวกท่านไม่ละอายเลยที่พวกท่านทำตัวเป็นคนแปลกหน้าต่อข้า
4 และถ้าหากว่าข้าหลงทำผิดจริง ความผิดของข้าก็คงอยู่กับตัวข้าเอง
5 ถ้าพวกท่านจะผยองตัวเองต่อต้านข้าจริง และใช้ความต่ำต้อยของข้าปรักปรำข้า
6 บัดนี้ จงทราบเถิดว่าพระเจ้าทรงคว่ำข้าลงแล้ว และได้ทรงล้อมข้าไว้ด้วยตาข่ายของพระองค์
7 ดูเถิด ข้าร้องออกมาเพราะเหตุความทารุณ แต่ไม่มีใครฟังข้า ข้าร้องเสียงดัง แต่ไม่มีความยุติธรรมเลย
8 พระองค์ทรงก่อกำแพงกั้นทางข้าไว้ เพื่อข้าจะข้ามไปไม่ได้ และพระองค์ทรงตั้งความมืดไว้ในทางทั้งหลายของข้า
9 พระองค์ทรงปลดสง่าราศีของข้าไปจากข้าเสีย และทรงถอดมงกุฎจากศีรษะของข้าแล้ว
10 พระองค์ทรงพังข้าลงเสียทุกด้านแล้วและข้าก็สิ้นไป และพระองค์ได้ทรงทึ้งความหวังของข้าขึ้นเหมือนถอนต้นไม้
11 พระองค์ทรงให้พระพิโรธของพระองค์พลุ่งขึ้นใส่ข้าแล้วด้วย และสำหรับพระองค์เอง พระองค์ทรงนับข้าว่าเป็นศัตรูคนหนึ่งของพระองค์
12 กองทหารของพระองค์รวบรวมกัน และยกมาตามทางทั้งหลายของพวกเขาต่อสู้ข้า และตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า
13 พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าอยู่ห่างไกลจากข้าแล้ว และผู้ที่คุ้นเคยของข้าก็ห่างเหินจากข้าเสียเป็นแน่
14 ญาติของข้าล้มเหลวไปแล้ว และบรรดาเพื่อนสนิทของข้าได้ลืมข้าเสียแล้ว
15 คนทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในบ้านของข้าและพวกสาวใช้ของข้า นับข้าว่าเป็นคนแปลกหน้า ข้าเป็นคนต่างด้าวในสายตาของพวกเขา
16 ข้าได้เรียกคนใช้ของข้า และเขาไม่ได้ให้คำตอบแก่ข้า ข้าได้วิงวอนเขาด้วยปากของข้า
17 ลมหายใจของข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้า ถึงแม้ว่าข้าได้อ้อนวอนเพื่อเห็นแก่ลูก ๆ ที่บังเกิดจากร่างกายของข้าเอง
18 ใช่แล้ว พวกเด็ก ๆ ได้เหยียดหยามข้า ข้าได้ลุกขึ้นและพวกเขาก็ว่าข้า
19 สหายสนิททั้งสิ้นของข้าได้รังเกียจข้า และคนเหล่านั้นที่ข้าเคยรัก ก็หันมาเล่นงานข้า
20 กระดูกของข้าเกาะติดหนังของข้าและติดเนื้อของข้า และข้ารอดมาได้อย่างหวุดหวิด
21 สงสารข้าเถิด สงสารข้าเถิด โอ พวกท่าน พวกสหายของข้า เพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าได้แตะต้องข้าแล้ว
22 ทำไมพวกท่านจึงข่มเหงข้าอย่างกับเป็นพระเจ้า และไม่พอใจกับเนื้อของข้า
23 โอ อยากให้บรรดาถ้อยคำของข้าถูกบันทึกไว้ โอ อยากให้ถ้อยคำเหล่านั้นถูกจารึกไว้ในหนังสือสักม้วน
24 อยากให้ถ้อยคำเหล่านั้นถูกสลักไว้ในศิลาเป็นนิตย์ ด้วยปากกาเหล็กและตะกั่ว
25 เพราะข้าทราบว่า พระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่ และในวาระข้างหน้าพระองค์จะประทับยืนบนแผ่นดินโลก
26 และถึงแม้ว่า หลังจากบรรดาตัวหนอนแห่งผิวหนังของข้าทำลายร่างกายนี้แล้ว กระนั้นในเนื้อหนังของข้า ข้าจะเห็นพระเจ้า
27 ผู้ซึ่งข้าจะได้เห็นเอง และนัยน์ตาของข้าจะเพ่งมอง และไม่ใช่คนอื่น ถึงแม้ว่าบรรดาอวัยวะภายในของข้าถูกผลาญไปภายในตัวข้า
28 แต่พวกท่านควรพูดว่า ‘ทำไมพวกเราข่มเหงท่าน เมื่อเห็นว่ารากของเรื่องนั้นถูกพบอยู่ในตัวข้า’
29 พวกท่านจงกลัวดาบ เพราะพระพิโรธนำโทษทั้งหลายของดาบมา เพื่อพวกท่านจะทราบว่ามีการพิพากษา”