โยบ 17

1 “ลมหายใจของข้าแตกดับ วันทั้งหลายของข้าก็สูญสิ้น บรรดาหลุมฝังศพก็พร้อมสำหรับข้าแล้ว
2 พวกคนมักเยาะเย้ยอยู่พร้อมกับข้ามิใช่หรือ และตาของข้าก็จ้องอยู่ที่การยั่วเย้าของพวกเขามิใช่หรือ
3 ‘บัดนี้ขอโปรดทรงวางประกันไว้สำหรับข้าพระองค์กับพระองค์ ใครเป็นผู้ที่จะให้ประกันสำหรับข้าพระองค์ได้
4 เพราะพระองค์ทรงปิดใจของพวกเขาไว้จากความเข้าใจ ฉะนั้นพระองค์จะไม่ทรงยกชูพวกเขา’
5 ผู้ที่กล่าวคำประจบประแจงแก่เพื่อน ๆ ของเขา แม้แต่นัยน์ตาของลูกหลานของเขาจะมัวมืดไป
6 พระองค์ได้ทรงกระทำให้ข้าเป็นคำครหาของประชาชน และแต่ก่อนนั้นข้าเป็นเหมือนรำมะนา
7 นัยน์ตาของข้าก็มืดมัวไปด้วยความโศกสลดเช่นกัน และอวัยวะทั้งสิ้นของข้าก็เหมือนกับเงา
8 คนเที่ยงธรรมจะตกตะลึงด้วยเรื่องนี้ และคนไร้ผิดก็จะเร้าตัวเองขึ้นปรักปรำคนหน้าซื่อใจคด
9 คนชอบธรรมจะยึดมั่นอยู่กับทางของเขาด้วย และผู้ที่มีมือสะอาดก็จะแข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ
10 แต่สำหรับพวกท่านทุกคน พวกท่านจงหันกลับและมาตอนนี้ เพราะข้าไม่สามารถพบคนที่มีปัญญาสักคนในท่ามกลางพวกท่าน
11 วันทั้งหลายของข้าก็ผ่านพ้นไป แผนงานต่าง ๆ ของข้าก็แตกหัก แม้แต่บรรดาความคิดในใจของข้า
12 เขาเหล่านั้นทำกลางคืนให้เป็นกลางวัน ความสว่างนั้นก็สั้นเพราะเหตุความมืด
13 ถ้าข้ารอคอย แดนคนตายจะเป็นบ้านของข้า ข้าได้กางที่นอนของข้าออกในความมืด
14 ข้าได้พูดกับความเปื่อยเน่าว่า ‘เจ้าเป็นพ่อของข้า’ พูดกับตัวหนอนว่า ‘เจ้าเป็นแม่ของข้าและเป็นพี่สาวของข้า’
15 และบัดนี้ ความหวังของข้าอยู่ที่ไหนเล่า สำหรับความหวังของข้านั้นใครจะเห็นมันได้
16 พวกเขาจะลงไปที่บรรดาดาลประตูแห่งแดนคนตาย เมื่อการหยุดพักด้วยกันของพวกเราอยู่ในผงคลีดิน”