โยบ 10

1 “จิตใจของข้าเบื่อชีวิตของข้า ข้าจะร้องทุกข์ต่อข้าคนเดียว ข้าจะพูดด้วยความขมขื่นแห่งจิตใจของข้า
2 ข้าจะทูลพระเจ้าว่า ‘ขออย่าทรงกล่าวโทษข้าพระองค์ ขอให้ข้าพระองค์ทราบว่าไฉนพระองค์ทรงโต้แย้งกับข้าพระองค์
3 พระองค์ทรงเห็นชอบแล้วหรือที่พระองค์จะทรงบีบบังคับ ที่พระองค์จะทรงเหยียดหยามพระราชกิจแห่งพระหัตถ์ของพระองค์ และทรงส่องแสงบนแผนการของคนชั่ว
4 พระองค์ทรงมีพระเนตรเป็นเนื้อหนังหรือ พระองค์ทรงเห็นเหมือนอย่างมนุษย์เห็นหรือ
5 วันทั้งหลายของพระองค์เหมือนอย่างวันทั้งหลายของมนุษย์หรือ ปีทั้งหลายของพระองค์เหมือนอย่างวันทั้งหลายของมนุษย์หรือ
6 ที่พระองค์ทรงสืบสวนเกี่ยวกับความชั่วช้าของข้าพระองค์ และทรงค้นหาเกี่ยวกับบาปของข้าพระองค์
7 พระองค์ทรงทราบว่าข้าพระองค์มิได้เป็นคนชั่ว และไม่มีใครสามารถช่วยให้พ้นออกจากพระหัตถ์ของพระองค์ได้
8 พระหัตถ์ของพระองค์ได้ปั้นข้าพระองค์และได้สร้างข้าพระองค์อย่างถ้วนถี่ ถึงกระนั้นพระองค์ก็ทรงทำลายข้าพระองค์
9 ขอทรงระลึก ข้าพระองค์ขอร้องพระองค์ ว่าพระองค์ได้ทรงสร้างข้าพระองค์ดุจดังดินเหนียว และพระองค์จะทรงนำข้าพระองค์ให้กลับเป็นผงคลีดินอีกหรือ
10 พระองค์มิได้ทรงเทข้าพระองค์ออกเหมือนอย่างน้ำนม และทำข้าพระองค์ให้แข็งเหมือนอย่างเนยแข็งหรือ
11 พระองค์ได้ทรงห่มข้าพระองค์ไว้ด้วยหนังและเนื้อ และได้ทรงสานข้าพระองค์ด้วยบรรดากระดูกและเส้นเอ็นทั้งหลาย
12 พระองค์ได้ประทานชีวิตและความโปรดปรานแก่ข้าพระองค์ และการเยี่ยมเยียนของพระองค์ได้สงวนจิตวิญญาณของข้าพระองค์ไว้
13 และสิ่งเหล่านี้พระองค์ได้ทรงซ่อนไว้ในพระทัยของพระองค์ ข้าพระองค์ทราบว่าสิ่งนี้อยู่กับพระองค์
14 ถ้าข้าพระองค์ทำบาป พระองค์จึงทรงหมายข้าพระองค์ไว้ และพระองค์จะไม่ทรงให้ข้าพระองค์พ้นผิดจากความชั่วช้าของข้าพระองค์
15 ถ้าข้าพระองค์ชั่ว วิบัติแก่ข้าพระองค์ และถ้าข้าพระองค์ชอบธรรม ถึงอย่างนั้นข้าพระองค์จะไม่เงยศีรษะของข้าพระองค์ขึ้น ข้าพระองค์เต็มไปด้วยความสับสน ฉะนั้นขอพระองค์ทรงมองดูความทุกข์ใจของข้าพระองค์
16 เพราะความทุกข์ใจนั้นเพิ่มมากขึ้น พระองค์ทรงล่าข้าพระองค์เหมือนอย่างสิงโตดุร้าย และพระองค์ทรงสำแดงพระองค์เองว่ามหัศจรรย์ต่อข้าพระองค์อีก
17 พระองค์ทรงฟื้นพวกพยานของพระองค์ให้ปรักปรำข้าพระองค์ใหม่ และทรงเพิ่มความเดือดดาลของพระองค์บนตัวข้าพระองค์ ความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ และสงครามต่อสู้กับข้าพระองค์
18 เหตุไฉนพระองค์จึงได้ทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์ โอ ข้าพระองค์น่าจะสิ้นใจเสียและไม่มีตาใด ๆ ได้เห็นข้าพระองค์
19 ข้าพระองค์จะได้เป็นเหมือนอย่างกับว่าข้าพระองค์มิได้เกิดมาเลย ข้าพระองค์จะได้ถูกนำจากครรภ์ไปยังหลุมฝังศพเสีย
20 วันทั้งหลายของข้าพระองค์ไม่น้อยหรือ ขอหยุดเถิด และปล่อยให้ข้าพระองค์อยู่ลำพัง เพื่อข้าพระองค์จะได้ชื่นใจสักหน่อย
21 ก่อนที่ข้าพระองค์ไปยังที่ที่ข้าพระองค์จะไม่กลับมาอีก คือถึงแผ่นดินแห่งความมืดและเงาแห่งความตาย
22 แผ่นดินหนึ่งแห่งความมืด ดุจความมืดทีเดียว และแห่งเงาแห่งความตาย ไม่มีระเบียบใด ๆ เลย และที่ซึ่งความสว่างเป็นเหมือนความมืด’”