โยนาห์ 4

1 แต่เหตุการณ์นี้ทำให้โยนาห์ไม่พอใจอย่างยิ่ง และท่านก็โกรธมาก
2 และท่านจึงอธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์ และทูลว่า “ข้าพระองค์ขอร้องพระองค์ โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ เหตุการณ์นี้ไม่ใช่สิ่งที่ข้าพระองค์ได้กล่าวไว้เมื่อข้าพระองค์ยังอยู่ในประเทศของข้าพระองค์หรือ ฉะนั้นข้าพระองค์จึงได้หนีไปยังเมืองทารชิชก่อนหน้านี้ เพราะข้าพระองค์รู้อยู่แล้วว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงประกอบด้วยพระคุณ และทรงพระเมตตา ทรงกริ้วช้า และบริบูรณ์ด้วยความกรุณายิ่งใหญ่ และทรงเปลี่ยนพระทัยจากการร้ายนั้น
3 เพราะฉะนั้นบัดนี้ โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ข้าพระองค์ขอร้องพระองค์ ขอทรงเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสียจากข้าพระองค์เถิด เพราะว่าข้าพระองค์ตายเสียก็ดีกว่าอยู่”
4 แล้วพระเยโฮวาห์ตรัสว่า “เจ้าทำดีหรือที่โกรธเช่นนี้”
5 แล้วโยนาห์ก็ออกไปนอกกรุงนั้น และนั่งอยู่ด้านทิศตะวันออกของกรุงนั้น และทำเพิงไว้สำหรับตนที่นั่น และนั่งอยู่ใต้ร่มเงาของเพิง จนกว่าท่านจะเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกรุงนั้น
6 และพระเยโฮวาห์พระเจ้าทรงจัดเตรียมต้นละหุ่งต้นหนึ่งไว้ และทำให้มันงอกขึ้นมาเหนือโยนาห์ เพื่อต้นนั้นจะเป็นร่มเงาเหนือศีรษะของท่าน เพื่อช่วยท่านให้พ้นจากความเศร้าโศกของท่าน ดังนั้นโยนาห์จึงมีความยินดียิ่งนักเพราะเหตุต้นละหุ่งต้นนี้
7 แต่พระเจ้าทรงจัดเตรียมหนอนตัวหนึ่งไว้เมื่อเวลาเช้าวันรุ่งขึ้น และหนอนตัวนั้นกัดกินต้นละหุ่งต้นนั้นจนมันเหี่ยวไป
8 และต่อมาเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว พระเจ้าทรงจัดเตรียมลมตะวันออกที่ร้อนจัดให้พัดผากมา และแสงแดดก็แผดลงบนศีรษะของโยนาห์ จนท่านอ่อนเพลียไป และนึกปรารถนาในตัวเองที่จะตายเสีย และกล่าวว่า “ให้ข้าตายเสียก็ดีกว่าอยู่”
9 และพระเจ้าตรัสกับโยนาห์ว่า “เจ้าทำดีหรือที่โกรธเพราะต้นละหุ่งนั้น” และท่านทูลว่า “ข้าพระองค์ทำดีแล้วที่โกรธ จนถึงตายเลยด้วยซ้ำ”
10 แล้วพระเยโฮวาห์ตรัสว่า “เจ้าได้มีความสงสารต่อต้นละหุ่งนั้น ซึ่งเจ้ามิได้ลงแรงปลูก และมิได้กระทำให้มันเติบโต ซึ่งได้งอกเจริญขึ้นในคืนเดียว และตายไปในคืนเดียวดุจกัน
11 และไม่สมควรหรือที่เราจะไว้ชีวิตกรุงนีนะเวห์ กรุงใหญ่นั้น ซึ่งมีพลเมืองมากกว่าหนึ่งแสนสองหมื่นคน ผู้ที่ไม่สามารถแยกแยะระหว่างมือขวาของตนและมือซ้ายของตนได้ และมีสัตว์เลี้ยงเป็นอันมากด้วย”