เอสเธอร์ 9

1 บัดนี้ ในเดือนที่สิบสองซึ่งเป็นเดือนอาดาร์ ในวันที่สิบสามของเดือนนั้น เมื่อพระบัญชาของกษัตริย์และกฤษฎีกาของพระองค์ใกล้จะดำเนินการ ในวันที่บรรดาศัตรูของพวกยิวหวังจะมีอำนาจเหนือพวกเขา (แม้ว่าเรื่องนั้นกลายเป็นตรงกันข้าม คือพวกยิวได้ปกครองเหนือบรรดาคนที่เกลียดชังพวกเขา)
2 พวกยิวก็ชุมนุมกันในบรรดานครของพวกเขาตลอดทั่วทุกมณฑลของกษัตริย์อาหสุเอรัส เพื่อจะจับบรรดาคนที่หาช่องทำร้ายพวกเขา และไม่มีผู้ใดต่อต้านพวกเขาได้ เพราะความกลัวต่อพวกเขาครอบงำเหนือชนชาติทั้งปวง
3 และบรรดาหัวหน้าของมณฑลทั้งหลาย และพวกสมุหเทศาภิบาล และผู้ว่าราชการทั้งปวง และเหล่าเจ้าหน้าที่ของกษัตริย์ก็ช่วยเหลือพวกยิว เพราะความกลัวต่อโมรเดคัยครอบงำพวกเขา
4 เพราะว่าโมรเดคัยเป็นใหญ่อยู่ในราชสำนักของกษัตริย์ และชื่อเสียงของท่านเลื่องลือไปทั่วทุกมณฑล เพราะชายคนนี้ คือโมรเดคัย มีอำนาจมากยิ่งขึ้นทุกที
5 ดังนั้นพวกยิวจึงโจมตีศัตรูทั้งหมดของตนด้วยฟันดาบ และสังหาร และทำลายเสีย และทำแก่คนเหล่านั้นที่เกลียดชังพวกเขาตามใจชอบ
6 และในสุสาปราสาทพวกยิวได้สังหารและทำลายล้างเสียจำนวนห้าร้อยคน
7 และปารชันดาธา และดาลโฟน และอัสปาธา
8 และโปราธา และอาดัลยา และอารีดาธา
9 และปารมัชทา และอารีสัย และอารีดัย และไวซาธา
10 พวกเขาสังหารบุตรชายทั้งสิบคนของฮามาน บุตรชายของฮัมเมดาธา ผู้เป็นศัตรูของพวกยิว แต่พวกเขาไม่ได้แตะต้องของริบเลย
11 ในวันนั้นจำนวนคนที่ถูกฆ่าในสุสาปราสาทก็ถูกนำมารายงานต่อพระพักตร์กษัตริย์
12 และกษัตริย์ตรัสกับพระราชินีเอสเธอร์ว่า “พวกยิวได้สังหารและทำลายล้างเสียจำนวนห้าร้อยคนในสุสาปราสาท และบุตรชายทั้งสิบคนของฮามาน พวกเขาได้ทำอะไรกันบ้างในมณฑลที่เหลืออยู่ของกษัตริย์นั้น บัดนี้คำร้องขอของพระนางคืออะไร และจะให้สิ่งนั้นแก่พระนาง และคำทูลขอของพระนางมีอะไรอีกต่อไปอีกบ้าง และจะกระทำตามนั้น”
13 แล้วพระนางเอสเธอร์ทูลว่า “ถ้าเป็นที่พอพระทัยกษัตริย์ ขอให้พวกยิวซึ่งอยู่ในสุสาได้กระทำตามกฤษฎีกาของวันนี้ในวันพรุ่งนี้ด้วย และขอให้บุตรชายทั้งสิบคนของฮามานถูกแขวนบนตะแลงแกง”
14 และกษัตริย์ได้ทรงบัญชาให้กระทำเช่นนั้น และมีกฤษฎีกาออกในสุสา และพวกเขาแขวนบุตรชายทั้งสิบคนของฮามานเสีย
15 เพราะพวกยิวที่อยู่ในสุสาก็ชุมนุมกันในวันที่สิบสี่ของเดือนอาดาร์ด้วย และได้สังหารจำนวนสามร้อยคนที่สุสา แต่พวกเขาไม่ได้แตะต้องของริบเลย
16 แต่พวกยิวคนอื่น ๆ ที่อยู่ในมณฑลทั้งหลายของกษัตริย์ก็ชุมนุมกันและป้องกันชีวิตของตน และพักสงบพ้นจากศัตรูทั้งหลายของพวกเขา และสังหารบรรดาคู่อริของพวกเขาเสียจำนวนเจ็ดหมื่นห้าพันคน แต่พวกเขาไม่ได้แตะต้องของริบเลย
17 ในวันที่สิบสามของเดือนอาดาร์ และในวันที่สิบสี่ของเดือนเดียวกันพวกเขาหยุดพัก และกระทำวันนั้นให้เป็นวันแห่งกินเลี้ยงและความยินดี
18 แต่พวกยิวที่อยู่ในสุสาชุมนุมกันในวันที่สิบสามของเดือนนั้นและในวันที่สิบสี่ของเดือนนั้น และในวันที่สิบห้าของเดือนนั้นพวกเขาหยุดพัก และกระทำวันนั้นให้เป็นวันแห่งกินเลี้ยงและความยินดี
19 เพราะฉะนั้นพวกยิวในหมู่บ้านต่าง ๆ ที่อาศัยอยู่ตามบรรดานครที่ไม่มีกำแพง จึงถือวันที่สิบสี่ของเดือนอาดาร์ให้เป็นวันแห่งความยินดีและกินเลี้ยง และเป็นวันรื่นเริง และวันที่ส่งของขวัญไปให้กันและกัน
20 และโมรเดคัยเขียนถึงเรื่องเหล่านี้และส่งบรรดาจดหมายไปยังพวกยิวทั้งสิ้นที่อยู่ในมณฑลทั้งปวงของกษัตริย์อาหสุเอรัส ทั้งใกล้และไกล
21 เพื่อสถาปนาเทศกาลนี้ท่ามกลางพวกเขา ให้พวกเขาถือวันที่สิบสี่ของเดือนอาดาร์ และวันที่สิบห้าของเดือนเดียวกันทุก ๆ ปี
22 ให้เป็นวันที่พวกยิวพักสงบพ้นจากเหล่าศัตรูของพวกเขา และสำหรับพวกเขาเป็นเดือนซึ่งเปลี่ยนจากความโศกเศร้าให้เป็นความยินดี และจากการคร่ำครวญให้เป็นวันรื่นเริง เพื่อให้พวกเขาถือเป็นวันทั้งหลายแห่งกินเลี้ยงและความยินดี และวันที่ส่งของขวัญแก่กันและกัน และให้ของขวัญแก่คนยากจน
23 และพวกยิวตั้งใจกระทำตามที่พวกเขาได้ตั้งต้นแล้ว และตามที่โมรเดคัยได้เขียนไว้ถึงพวกเขา
24 เพราะฮามาน บุตรชายของฮัมเมดาธา คนอากัก ผู้เป็นศัตรูของพวกยิวทั้งปวง ได้ปองร้ายต่อพวกยิวเพื่อทำลายพวกเขา และได้ทอดปูร์ คือสลาก เพื่อล้างผลาญพวกเขา และทำลายพวกเขา
25 แต่เมื่อพระนางเอสเธอร์เข้าเฝ้ากษัตริย์ พระองค์ทรงบัญชาเป็นลายลักษณ์อักษรให้แผนการมุ่งร้ายของท่าน ซึ่งท่านได้คิดต่อพวกยิวนั้น ควรกลับตกลงบนศีรษะของท่านเอง และให้ตัวท่านกับบุตรชายทั้งหลายของท่านถูกแขวนบนตะแลงแกง
26 เหตุฉะนั้น พวกเขาจึงเรียกวันเหล่านี้ว่า ปูร์ริม ตามคำปูร์ ฉะนั้นเพราะบรรดาถ้อยคำแห่งจดหมายฉบับนี้ และเพราะสิ่งซึ่งพวกยิวได้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ และสิ่งซึ่งได้อุบัติแก่พวกเขา
27 พวกยิวจึงกำหนดและรับหน้าที่สำหรับตนเอง และสำหรับเชื้อสายของพวกเขา และสำหรับบรรดาคนที่เข้าจารีตกับพวกยิว เพื่อเทศกาลนี้จะไม่เลิกถือ ว่าพวกเขาจะถือสองวันนี้ตามที่พวกเขาเขียนไว้ และตามเวลาที่กำหนดไว้ของพวกเขาทุก ๆ ปี
28 และว่าจะจดจำวันเหล่านี้ และถือตลอดทุกชั่วอายุ ทุกครอบครัว ทุกมณฑล และทุกนคร และว่าวันเหล่านี้แห่งเทศกาลปูร์ริมจะไม่เลิกถือในท่ามกลางพวกยิว หรือการระลึกถึงวันเหล่านี้จะไม่สิ้นไปจากเชื้อสายของพวกเขาเลย
29 แล้วพระราชินีเอสเธอร์ ธิดาของอาบีฮาอิล กับโมรเดคัยคนยิว เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรด้วยสิทธิอำนาจทั้งสิ้น เพื่อรับรองจดหมายฉบับที่สองนี้เรื่องเทศกาลปูร์ริม
30 และท่านได้ส่งจดหมายเหล่านี้ไปถึงพวกยิวทั้งปวง ในหนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ดมณฑลแห่งราชอาณาจักรของอาหสุเอรัส ด้วยบรรดาถ้อยคำแห่งสันติสุขและความจริง
31 เพื่อตั้งระเบียบของวันเหล่านี้แห่งเทศกาลปูร์ริมตามกำหนดฤดูกาล ตามที่โมรเดคัยคนยิวและพระราชินีเอสเธอร์ได้ตรัสสั่งพวกเขา และตามที่พวกเขาได้ตั้งใจไว้สำหรับตนเอง และสำหรับเชื้อสายของพวกเขา เกี่ยวกับเรื่องบรรดาการอดอาหารและการร้องทุกข์ของพวกเขา
32 และพระบัญชาของพระนางเอสเธอร์ตั้งระเบียบของเทศกาลปูร์ริมไว้ และเรื่องนี้มีเขียนไว้ในหนังสือนี้