เศฟันยาห์ 2

1 พวกเจ้าจงชุมนุมกัน ใช่แล้ว จงชุมนุมกัน โอ ประชาชาติที่ไม่ถูกปรารถนาเอ๋ย
2 ก่อนที่พระบัญชาออกไป ก่อนที่วันนั้นผ่านไปเหมือนแกลบ ก่อนที่ความกริ้วอันดุเดือดของพระเยโฮวาห์จะลงมาเหนือพวกเจ้า ก่อนที่วันแห่งความกริ้วของพระเยโฮวาห์จะลงมาเหนือพวกเจ้า
3 พวกเจ้าจงแสวงหาพระเยโฮวาห์ พวกเจ้าทุกคนที่ใจถ่อมแห่งแผ่นดินเอ๋ย ผู้ซึ่งได้กระทำตามคำตัดสินของพระองค์ จงแสวงหาความชอบธรรม จงแสวงหาความถ่อมใจ บางทีพวกเจ้าอาจถูกซ่อนไว้ในวันแห่งความกริ้วของพระเยโฮวาห์
4 เพราะว่าเมืองกาซาจะถูกทอดทิ้ง และเมืองอัชเคโลนจะเป็นที่รกร้าง พวกเขาจะขับไล่ชาวเมืองอัชโดดในเวลาเที่ยงวัน และเมืองเอโครนจะถูกถอนรากถอนโคน
5 วิบัติแก่ชาวเมืองแห่งชายทะเล ประชาชาติแห่งคนเคเรธี พระวจนะของพระเยโฮวาห์กล่าวโทษพวกเจ้า โอ คานาอัน แผ่นดินของคนฟีลิสเตียเอ๋ย เรานี่แหละจะทำลายเจ้า เพื่อจะไม่มีชาวเมืองเหลืออยู่เลย
6 และชายทะเลนั้นจะเป็นที่อยู่อาศัยและเป็นกระท่อมทั้งหลายสำหรับพวกผู้เลี้ยงแกะ และเป็นคอกสำหรับฝูงแพะแกะ
7 และชายทะเลนั้นจะเป็นกรรมสิทธิ์ของคนที่เหลืออยู่ของวงศ์วานของยูดาห์ พวกเขาจะหากินบนที่นั่น ในเรือนเหล่านั้นของอัชเคโลนพวกเขาจะนอนลงในยามเย็น เพราะว่าพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเขาจะทรงเยี่ยมเยียนพวกเขา และหันการเป็นเชลยของพวกเขาไปเสีย
8 “เราได้ยินคำตำหนิของโมอับ และการด่าว่าทั้งหลายของคนอัมโมนแล้ว ซึ่งพวกเขาได้ด่าว่าประชากรของเรา และได้ยกตัวต่อสู้เขตแดนของพวกเขา
9 เหตุฉะนั้นเรามีชีวิตอยู่ฉันใด” พระเยโฮวาห์จอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “แน่ทีเดียว โมอับจะเป็นเหมือนเมืองโสโดม และคนอัมโมนจะเหมือนเมืองโกโมราห์ คือเป็นที่ขยายพันธุ์ต้นตำแยและบ่อเกลือทั้งหลาย และเป็นที่รกร้างอยู่เนืองนิตย์ ส่วนที่เหลือของประชากรของเราจะปล้นพวกเขา และคนที่เหลืออยู่ของประชากรของเราจะยึดพวกเขาเป็นกรรมสิทธิ์”
10 พวกเขาจะได้รับเช่นนี้เพราะความเย่อหยิ่งของพวกเขา เพราะพวกเขาได้ตำหนิและยกตัวต่อสู้ประชากรของพระเยโฮวาห์จอมโยธา
11 พระเยโฮวาห์จะทรงเป็นที่น่ากลัวแก่พวกเขา เพราะพระองค์จะทรงทำให้พระทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลกผ่ายผอมไป และมนุษย์ทั้งหลายจะนมัสการพระองค์ พวกเขาทุกคนจากสถานที่ของตน คือจากเกาะทั้งสิ้นแห่งพวกคนต่างชาติ
12 พวกเจ้าเช่นกัน คนเอธิโอเปียเอ๋ย พวกเจ้าจะถูกประหารเสียโดยดาบของเรา
13 และพระองค์จะเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ออกต่อสู้ทางทิศเหนือ และทำลายอัสซีเรีย และจะทำให้เมืองนีนะเวห์เป็นที่รกร้าง และแห้งแล้งดุจถิ่นทุรกันดารหนึ่ง
14 และฝูงสัตว์จะนอนอยู่ในท่ามกลางเธอ คือสัตว์ป่าแห่งประชาชาติทั้งสิ้น ทั้งนกกาน้ำและอีกาบ้านจะอาศัยอยู่ที่วงกบประตูด้านบนทั้งหลายของที่นั่น เสียงของพวกมันจะร้องอยู่ในหน้าต่างทั้งหลาย ความรกร้างจะอยู่ในบรรดาธรณีประตู เพราะพระองค์จะทรงทำให้งานที่ทำด้วยไม้สนซีดาร์ถูกเปิดโล่ง
15 นี่คือนครอันเปรมปรีดิ์ที่เคยอยู่อย่างไร้กังวล ที่เคยพูดในใจของตนว่า “ข้านี่แหละ และไม่มีนครอื่นใดนอกเหนือจากข้าอีก” เธอกลายเป็นที่รกร้างเสียจริง ๆ เป็นสถานที่สำหรับให้พวกสัตว์ป่านอนลง ทุกคนที่ผ่านเธอไปจะเย้ยหยันและส่ายมือของเขา