เยเรมีย์ 42

1 แล้วบรรดาหัวหน้าของกองทหาร และโยฮานันบุตรชายของคาเรอาห์ และเยซันยาห์บุตรชายของโฮชายาห์ และประชากรทั้งสิ้นจากผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุดได้เข้ามาใกล้
2 และกล่าวกับเยเรมีย์ผู้พยากรณ์ว่า “พวกเราขอร้องท่าน ขอให้คำอ้อนวอนของพวกเราเป็นที่ยอมรับต่อหน้าท่าน และขออธิษฐานเพื่อพวกเราต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน คือเพื่อบรรดาคนที่เหลืออยู่นี้ (เพราะพวกเรามีเหลือน้อยคนจากคนมาก ตามที่ตาของท่านเห็นพวกเรานั้น)
3 เพื่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะสำแดงหนทางแก่พวกเราว่า พวกเราควรจะดำเนินไปทางไหน และสิ่งที่พวกเราควรจะกระทำ”
4 แล้วเยเรมีย์ผู้พยากรณ์กล่าวแก่พวกเขาว่า “ข้าพเจ้าได้ยินพวกท่านแล้ว ดูเถิด ข้าพเจ้าจะอธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกท่านตามบรรดาถ้อยคำของพวกท่าน และต่อมา สิ่งใดก็ตามที่พระเยโฮวาห์จะทรงตอบพวกท่าน ข้าพเจ้าจะประกาศสิ่งนั้นแก่พวกท่าน ข้าพเจ้าจะไม่ปิดบังสิ่งใดไว้จากพวกท่านเลย”
5 แล้วเขาทั้งหลายกล่าวกับเยเรมีย์ว่า “ขอพระเยโฮวาห์จงเป็นพยานที่สัตย์จริงและสัตย์ซื่อในระหว่างพวกเรา ถ้าพวกเรามิได้กระทำตามสิ่งสารพัดซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะส่งมายังท่านเพื่อพวกเรา
6 ไม่ว่าจะดี หรือไม่ว่าจะร้าย พวกเราจะเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเรา ผู้ซึ่งพวกเราส่งท่านให้ไปหานั้น เพื่อพวกเราจะอยู่เย็นเป็นสุข เมื่อพวกเราเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเรา”
7 และต่อมาหลังจากสิบวันแล้ว พระวจนะของพระเยโฮวาห์มายังเยเรมีย์
8 แล้วท่านจึงได้เรียกโยฮานันบุตรชายของคาเรอาห์ และบรรดาหัวหน้าของกองทหารผู้ซึ่งอยู่กับท่าน และประชากรทั้งสิ้นตั้งแต่ผู้เล็กน้อยที่สุดจนถึงคนใหญ่คนโตที่สุด
9 และกล่าวแก่พวกเขาว่า “พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้ซึ่งพวกท่านได้ส่งให้ข้าพเจ้านำเอาคำอ้อนวอนของพวกท่านไปเสนอต่อพระพักตร์พระองค์นั้น ตรัสดังนี้ว่า
10 ถ้าพวกเจ้าจะอาศัยอยู่ต่อไปในแผ่นดินนี้ แล้วเราจะสร้างพวกเจ้าขึ้น และไม่รื้อพวกเจ้าลง และเราจะปลูกพวกเจ้าไว้ และไม่ถอนพวกเจ้าเสีย เพราะเรากลับใจจากความร้ายซึ่งเราได้กระทำแก่พวกเจ้าแล้ว
11 อย่ากลัวกษัตริย์แห่งกรุงบาบิโลน ผู้ซึ่งพวกเจ้ากลัวอยู่นั้น อย่ากลัวเขาเลย พระเยโฮวาห์ตรัส เพราะเราอยู่กับพวกเจ้าเพื่อจะช่วยพวกเจ้าให้รอด และเพื่อช่วยพวกเจ้าให้พ้นจากมือของเขา
12 และเราจะแสดงความเมตตาทั้งหลายแก่พวกเจ้า เพื่อเขาจะมีความเมตตาแก่พวกเจ้า และทำให้พวกเจ้ากลับมายังแผ่นดินของพวกเจ้าเอง
13 แต่ถ้าพวกเจ้าพูดว่า ‘พวกเราจะไม่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้’ และไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเจ้า
14 โดยกล่าวว่า ‘ไม่เอา แต่พวกเราจะเข้าไปในแผ่นดินอียิปต์ ที่ซึ่งพวกเราจะไม่เห็นสงคราม หรือได้ยินเสียงแตร หรือหิวขนมปัง และพวกเราจะอาศัยอยู่ที่นั่น’
15 และเพราะฉะนั้นบัดนี้ ขอฟังพระวจนะของพระเยโฮวาห์ พวกเจ้า คนยูดาห์ที่เหลืออยู่เอ๋ย พระเยโฮวาห์จอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า ถ้าพวกเจ้ามุ่งหน้าของตนอย่างเต็มที่ที่จะเข้าไปในอียิปต์ และไปอาศัยอยู่ที่นั่น
16 แล้วต่อมา ดาบซึ่งพวกเจ้าได้กลัวนั้น จะตามทันพวกเจ้าที่นั่นในแผ่นดินอียิปต์ และการกันดารอาหาร ซึ่งพวกเจ้าได้กลัวนั้น จะตามพวกเจ้ามาติด ๆ ที่นั่นในอียิปต์ และพวกเจ้าจะตายที่นั่น
17 ดังนั้นจะเป็นแบบนี้กับคนทุกคนที่มุ่งหน้าของตนเข้าไปยังอียิปต์เพื่อจะอาศัยอยู่ที่นั่น พวกเขาจะตายเสียโดยดาบ โดยการกันดารอาหาร และโดยโรคระบาด และไม่มีผู้ใดในพวกเขาจะเหลืออยู่ หรือหนีพ้นจากความร้ายที่เราจะนำมาเหนือพวกเขา
18 เพราะพระเยโฮวาห์จอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า ความโกรธของเราและความกริ้วของเราได้ถูกเทลงเหนือชาวกรุงเยรูซาเล็มอย่างไร ความกริ้วของเราจะถูกเทลงเหนือพวกเจ้า เมื่อพวกเจ้าจะเข้าไปในอียิปต์อย่างนั้น และพวกเจ้าจะเป็นคำแช่งด่า และเป็นที่น่าตกตะลึง และเป็นคำสบถ และเป็นที่นินทา และพวกเจ้าจะไม่เห็นสถานที่นี้อีกต่อไป
19 พระเยโฮวาห์ได้ตรัสเกี่ยวกับพวกท่านแล้ว โอ พวกท่าน คนยูดาห์ที่ยังเหลืออยู่เอ๋ย ว่า ‘พวกเจ้าอย่าเข้าไปในอียิปต์’ จงทราบเป็นแน่ว่า ในวันนี้ข้าพเจ้าได้ตักเตือนพวกท่านแล้ว
20 ด้วยว่าพวกท่านได้หลงเจิ่นไปในใจของพวกท่าน เมื่อพวกท่านได้ส่งข้าพเจ้าไปหาพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกท่าน โดยกล่าวว่า ‘ขออธิษฐานเพื่อพวกเราต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเรา และตามสิ่งสารพัดที่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเราจะตรัส ขอสำแดงแก่พวกเรา และพวกเราจะกระทำสิ่งนั้น’
21 และบัดนี้ ในวันนี้ข้าพเจ้าได้ประกาศสิ่งนั้นแก่พวกท่านแล้ว แต่พวกท่านมิได้เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกท่าน หรือสิ่งใด ๆ ซึ่งพระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามาบอกพวกท่านแล้ว
22 เพราะฉะนั้นบัดนี้ จงทราบเป็นแน่ว่า พวกท่านจะตายโดยดาบ โดยการกันดารอาหาร และโดยโรคระบาด ในสถานที่ที่พวกท่านปรารถนาที่จะไปและอาศัยอยู่นั้น”