เยเรมีย์ 18

1 พระวจนะซึ่งมายังเยเรมีย์จากพระเยโฮวาห์ โดยตรัสว่า
2 “จงลุกขึ้น และลงไปที่บ้านของช่างหม้อ และที่นั่นเราจะทำให้เจ้าได้ยินบรรดาถ้อยคำของเรา”
3 แล้วข้าพเจ้าจึงลงไปที่บ้านของช่างหม้อ และดูเถิด เขากำลังทำงานอันหนึ่งอยู่บนแป้นเวียนทั้งหลาย
4 และภาชนะที่เขาทำด้วยดินเหนียวก็เสียอยู่ในมือของช่างหม้อ ดังนั้นเขาจึงปั้นภาชนะนั้นให้เป็นภาชนะอีกลูกหนึ่ง ตามที่ช่างหม้อเห็นว่าดี
5 แล้วพระวจนะของพระเยโฮวาห์มายังข้าพเจ้า โดยตรัสว่า
6 “โอ วงศ์วานแห่งอิสราเอลเอ๋ย เราจะกระทำแก่พวกเจ้าอย่างที่ช่างหม้อนี้กระทำไม่ได้หรือ พระเยโฮวาห์ตรัส ดูเถิด ดินเหนียวอยู่ในมือของช่างหม้อฉันใด พวกเจ้าก็อยู่ในมือของเราฉันนั้น โอ วงศ์วานแห่งอิสราเอลเอ๋ย
7 ถ้าเวลาใดก็ตามเราจะประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่ง และเกี่ยวกับราชอาณาจักรหนึ่งว่า จะถอนขึ้น และจะพังลง และจะทำลายมันเสีย
8 และถ้าประชาชาตินั้น ซึ่งเราได้ประกาศต่อสู้พวกเขาแล้ว หันเสียจากความชั่วร้ายของพวกเขา เราก็จะกลับใจจากความร้ายที่เราได้คิดจะกระทำแก่พวกเขา
9 และถ้าเวลาใดก็ตามเราจะประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่ง และเกี่ยวกับราชอาณาจักรหนึ่งว่า จะสร้างขึ้น และจะปลูกมันไว้
10 และถ้าประชาชาตินั้นได้กระทำความชั่วร้ายในสายตาของเรา ที่ประชาชาตินั้นไม่เชื่อฟังเสียงของเรา แล้วเราก็จะกลับใจจากความดีซึ่งเราได้กล่าวไปแล้วว่าเราจะทำให้เป็นประโยชน์แก่พวกเขา
11 เพราะฉะนั้นบัดนี้ จงไปกล่าวแก่คนยูดาห์และแก่ชาวกรุงเยรูซาเล็ม โดยกล่าวว่า ‘พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เรากำลังก่อความร้ายไว้สู้พวกเจ้า และกำลังคิดแผนงานอย่างหนึ่งไว้สู้พวกเจ้า บัดนี้พวกเจ้าทุกคนจงหันกลับเสียจากทางชั่วร้ายของตน และจงทำให้บรรดาทางของพวกเจ้าและการกระทำทั้งหลายของพวกเจ้าดี’
12 และพวกเขาได้กล่าวว่า ‘ไม่มีความหวัง แต่พวกเราจะดำเนินตามแผนงานทั้งหลายของพวกเราเอง และพวกเราทุกคนจะกระทำตามเค้าความคิดแห่งใจอันชั่วร้ายของตน’
13 เพราะฉะนั้นพระเยโฮวาห์จึงตรัสดังนี้ว่า บัดนี้เจ้าทั้งหลายจงถามในท่ามกลางพวกคนต่างชาติว่า ผู้ใดเคยได้ยินสิ่งต่าง ๆ เช่นนี้บ้าง หญิงพรหมจารีแห่งอิสราเอลนั้นได้กระทำสิ่งที่น่าสยดสยองมาก
14 คนจะละหิมะแห่งภูเขาเลบานอนซึ่งมาจากหน้าผาแห่งทุ่งนาหรือ หรือน้ำทั้งหลายที่ไหลเย็นจากสถานที่อีกแห่งหนึ่งจะถูกทอดทิ้งหรือ
15 เพราะเหตุว่าประชากรของเราได้ลืมเราเสีย พวกเขาได้เผาเครื่องหอมแก่สิ่งไร้สาระ และพวกเขาได้ทำให้ตนเองสะดุดในทางทั้งหลายของพวกเขาจากบรรดาหนทางโบราณ เพื่อเดินในหนทางทั้งหลาย ในทางสายหนึ่งที่ไม่ได้ถูกทำขึ้น
16 เพื่อทำให้แผ่นดินของพวกเขาเป็นที่รกร้าง และเป็นความเย้ยหยันเนืองนิตย์ ทุกคนที่ผ่านไปทางนั้นก็จะตกตะลึงและสั่นศีรษะของเขา
17 เราจะกระจายพวกเขาไปเหมือนกับด้วยลมตะวันออกต่อหน้าศัตรู เราจะสำแดงให้พวกเขาเห็นหลัง และไม่ใช่ใบหน้า ในวันแห่งความหายนะของพวกเขานั้น”
18 แล้วพวกเขากล่าวว่า “มาเถิด และให้พวกเราสมคบคิดกันต่อสู้เยเรมีย์ เพราะว่าพระราชบัญญัติจะไม่พินาศไปจากปุโรหิต หรือคำปรึกษาจากนักปราชญ์ หรือถ้อยคำจากผู้พยากรณ์ มาเถิด และให้พวกเราฟาดฟันเขาด้วยลิ้น และอย่าให้พวกเราใส่ใจถ้อยคำใด ๆ ของเขาเลย”
19 ขอทรงใส่ใจข้าพระองค์ โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ขอทรงตั้งใจฟังเสียงของคนทั้งหลายที่ต่อสู้กับข้าพระองค์
20 จะตอบแทนความดีด้วยความชั่วร้ายหรือ ด้วยว่าพวกเขาขุดหลุมไว้สำหรับชีวิตของข้าพระองค์ ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ได้ยืนต่อพระพักตร์พระองค์เพื่อทูลขอความดีสำหรับพวกเขา และเพื่อจะหันพระพิโรธของพระองค์ไปเสียจากพวกเขา
21 เพราะฉะนั้นขอทรงมอบลูกหลานของพวกเขาให้แก่การกันดารอาหาร และเทโลหิตของพวกเขาให้ไหลออกด้วยอำนาจของดาบ และให้ภรรยาของพวกเขาขาดบุตรทั้งหลายของตน และเป็นพวกหญิงม่าย และขอให้ผู้ชายทั้งหลายของพวกเขาถูกประหารชีวิต ขอให้พวกนุ่ม ๆ ของพวกเขาถูกฆ่าเสียด้วยดาบในการสู้รบ
22 ขอให้เสียงร้องถูกได้ยินมาจากบ้านทั้งหลายของพวกเขา เมื่อพระองค์จะทรงพากองทหารมาสู้กับพวกเขาอย่างฉับพลัน เพราะพวกเขาได้ขุดหลุมไว้เพื่อดักข้าพระองค์ และได้วางบรรดาบ่วงดักไว้สำหรับเท้าของข้าพระองค์
23 ถึงกระนั้น ข้าแต่พระเยโฮวาห์ พระองค์ทรงทราบการปองร้ายทั้งสิ้นของพวกเขาต่อสู้ข้าพระองค์เพื่อจะฆ่าข้าพระองค์เสีย ขออย่าทรงยกโทษให้ความชั่วช้าของพวกเขา หรือลบบาปของพวกเขาเสียจากสายพระเนตรของพระองค์ แต่ขอให้พวกเขาถูกคว่ำลงต่อพระพักตร์พระองค์ ขอทรงจัดการกับพวกเขาเช่นนั้นในเวลาแห่งความโกรธของพระองค์