เพลงสดุดี 44

1 พวกข้าพระองค์ได้ยินกับหูของตน โอ ข้าแต่พระเจ้า บรรพบุรุษของพวกข้าพระองค์ได้เล่าให้พวกข้าพระองค์ฟัง ถึงกิจการซึ่งพระองค์ได้ทรงกระทำในสมัยของพวกเขา ในสมัยโบราณกาลนั้น
2 ถึงการที่พระองค์ได้ทรงขับไล่พวกคนต่างชาติออกไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์ และได้ทรงปลูกบรรพบุรุษทั้งหลายไว้ ถึงการที่พระองค์ได้ทรงให้ชาติทั้งหลายทุกข์ใจ และได้ทรงเหวี่ยงพวกเขาออกไป
3 เพราะพวกเขาไม่ได้แผ่นดินนั้นเป็นกรรมสิทธิ์ด้วยดาบของพวกเขาเอง และแขนของพวกเขาก็ไม่ได้ช่วยพวกเขาให้รอด แต่โดยพระหัตถ์ขวาของพระองค์ และพระกรของพระองค์ และโดยความสว่างแห่งสีพระพักตร์พระองค์ เพราะพระองค์ได้ทรงมีความโปรดปรานแก่พวกเขา
4 พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ของข้าพระองค์ โอ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงบัญชาการช่วยให้พ้นทั้งหลายไว้สำหรับยาโคบ
5 โดยพระองค์พวกข้าพระองค์จะผลักบรรดาศัตรูของพวกเราลง โดยพระนามของพระองค์พวกข้าพระองค์จะเหยียบบรรดาคนที่ลุกขึ้นต่อสู้พวกข้าพระองค์ลง
6 เพราะข้าพระองค์จะไม่วางใจในคันธนูของข้าพระองค์ และดาบของข้าพระองค์จะไม่ช่วยข้าพระองค์ให้รอด
7 แต่พระองค์ได้ทรงช่วยพวกข้าพระองค์ให้รอดจากบรรดาศัตรูของพวกข้าพระองค์ และทรงทำให้บรรดาคนที่ได้เกลียดชังพวกข้าพระองค์นั้นได้รับความอับอาย
8 ในพระเจ้าพวกข้าพระองค์โอ้อวดตลอดทั้งวัน และสรรเสริญพระนามของพระองค์เป็นนิตย์ เซลาห์
9 แต่พระองค์ได้ทรงทอดทิ้งเสียและทำให้พวกข้าพระองค์ได้รับความอับอาย และไม่เสด็จออกไปพร้อมกับบรรดากองทัพของพวกข้าพระองค์
10 พระองค์ทรงกระทำให้พวกข้าพระองค์หันกลับเสียจากศัตรู และบรรดาคนซึ่งเกลียดชังพวกข้าพระองค์ก็ได้ของริบไปสำหรับตน
11 พระองค์ได้ทรงมอบพวกข้าพระองค์ไว้เหมือนอย่างฝูงแกะที่ถูกกำหนดไว้สำหรับเป็นอาหาร และได้ทรงกระจายพวกข้าพระองค์ให้ไปอยู่ท่ามกลางพวกคนต่างชาติ
12 พระองค์ทรงขายประชากรของพระองค์อย่างเปล่า ๆ และไม่ทรงเพิ่มความมั่งคั่งของพระองค์ด้วยราคาของพวกเขา
13 พระองค์ทรงกระทำให้พวกข้าพระองค์เป็นที่ติเตียนแก่บรรดาเพื่อนบ้านของพวกข้าพระองค์ เป็นที่เยาะเย้ยและดูถูกแก่คนเหล่านั้นที่อยู่รอบข้างพวกข้าพระองค์
14 พระองค์ทรงกระทำให้พวกข้าพระองค์เป็นคำครหาท่ามกลางพวกคนต่างชาติ เป็นที่สั่นศีรษะท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
15 ความสับสนของข้าพระองค์อยู่ตรงหน้าข้าพระองค์อยู่เสมอ และความอับอายแห่งใบหน้าของข้าพระองค์ได้คลุมข้าพระองค์ไว้
16 เนื่องด้วยเสียงของคนที่ติเตียนและพูดหมิ่นประมาท เนื่องด้วยศัตรูและผู้แก้แค้น
17 สิ่งทั้งปวงเหล่านี้มาอยู่เหนือพวกข้าพระองค์ ถึงอย่างนั้นพวกข้าพระองค์ก็ไม่ได้ลืมพระองค์ และพวกข้าพระองค์ไม่ได้กระทำอย่างคดโกงในพันธสัญญาของพระองค์
18 ใจของพวกข้าพระองค์ก็ไม่ได้หันกลับ และบรรดาย่างเท้าของพวกข้าพระองค์ก็ไม่ได้พรากไปจากพระมรรคาของพระองค์
19 ถึงแม้ว่าพระองค์ได้ทรงทำให้พวกข้าพระองค์แหลกลาญในสถานที่ของบรรดามังกร และคลุมพวกข้าพระองค์ไว้ด้วยเงาแห่งความตาย
20 ถ้าพวกเราได้ลืมพระนามของพระเจ้าของพวกเรา หรือเหยียดมือของพวกเราออกให้แก่พระของคนต่างชาติ
21 พระเจ้าจะไม่ทรงค้นหาเรื่องนี้หรือ เพราะพระองค์ทรงทราบบรรดาความลึกลับของใจ
22 ใช่แล้ว เพราะเห็นแก่พระองค์ พวกข้าพระองค์จึงถูกประหารวันยังค่ำ พวกข้าพระองค์ถูกนับว่าเป็นเหมือนอย่างแกะสำหรับจะเอาไปฆ่าเสีย
23 ขอทรงตื่นเถิด ไฉนพระองค์บรรทมอยู่ โอ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงลุกขึ้นเถิด ขออย่าทรงเหวี่ยงพวกข้าพระองค์เสียเป็นนิตย์
24 ไฉนพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์พระองค์เสีย และทรงลืมความทุกข์ยากและการบีบบังคับของพวกข้าพระองค์เสีย
25 เพราะจิตใจของพวกข้าพระองค์โน้มลงถึงผงคลีดิน ท้องของพวกข้าพระองค์เกาะติดดิน
26 ขอทรงลุกขึ้นเพื่อช่วยพวกข้าพระองค์เถิด และขอทรงไถ่พวกข้าพระองค์ไว้เพื่อเห็นแก่ความเมตตาของพระองค์