เพลงสดุดี 137

1 ณ ริมฝั่งแม่น้ำทั้งหลายแห่งบาบิโลน ที่นั่นพวกเราได้นั่งลง ใช่แล้ว พวกเราก็ร้องไห้เมื่อพวกเราได้ระลึกถึงศิโยน
2 พวกเราแขวนบรรดาพิณเขาคู่ของพวกเราไว้ที่ต้นหลิวทั้งหลายในท่ามกลางที่นั่น
3 เพราะที่นั่น คนทั้งหลายที่ได้นำพวกเราไปเป็นเชลยอยากให้พวกเราร้องเพลง และคนทั้งหลายที่ได้ปล้นพวกเราอยากให้พวกเราสนุกสนาน โดยกล่าวว่า “ร้องเพลงแห่งศิโยนสักบทหนึ่งให้พวกข้าฟังหน่อยสิ”
4 พวกเราจะร้องเพลงของพระเยโฮวาห์ได้อย่างไร ในแผ่นดินต่างด้าว
5 ถ้าข้าลืมเจ้า โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย ก็ขอให้มือขวาของข้าลืมฝีมือของมันเสีย
6 ถ้าข้าไม่ระลึกถึงเจ้า ขอให้ลิ้นของข้าเกาะติดเพดานปากของข้า ถ้าข้ามิได้ตั้งเยรูซาเล็มไว้เหนือความชื่นบานอันสูงที่สุดของข้า
7 โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ขอทรงระลึกถึงคนเอโดมในวันแห่งเยรูซาเล็ม ผู้ที่ได้พูดว่า “จงทลายมันเสีย จงทลายมันเสีย จนถึงรากฐานของมัน”
8 โอ ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย ซึ่งจะต้องถูกทำลายเสีย ความสุขจงมีแก่คนที่สนองเจ้าให้สมกับที่เจ้าได้กระทำกับพวกเรา
9 ความสุขจงมีแก่คนที่จับและเหวี่ยงบรรดาลูกเล็กเด็กแดงของเจ้ากระแทกกับก้อนหินทั้งหลาย