เนหะมีย์ 5

1 และมีเสียงร้องใหญ่โตของประชากรและของภรรยาของพวกเขากล่าวโทษพี่น้องของพวกเขาคือพวกยิว
2 เพราะมีบางคนที่กล่าวว่า “พวกเรา บรรดาบุตรชายของพวกเรา และบุตรสาวทั้งหลายของพวกเรา มีคนเป็นจำนวนมาก ฉะนั้นขอให้พวกเรารับข้าวสำหรับพวกเขา เพื่อพวกเราจะได้รับประทานและมีชีวิตอยู่ได้”
3 มีบางคนกล่าวด้วยว่า “พวกเราได้จำนำบรรดาไร่นา สวนองุ่นทั้งหลาย และบ้านทั้งปวงของพวกเรา เพื่อพวกเราจะได้ซื้อข้าว เพราะเหตุการกันดารอาหาร”
4 มีคนอื่น ๆ กล่าวด้วยว่า “พวกเราได้ยืมเงินมาเป็นค่าภาษีถวายกษัตริย์ และได้จำนำบรรดานาและสวนองุ่นทั้งหลายของพวกเรา
5 ถึงอย่างนั้น เนื้อของพวกเราก็เป็นเหมือนเนื้อพี่น้องของพวกเรา ลูก ๆ ของพวกเราก็เหมือนลูก ๆ ของพวกเขา และดูเถิด พวกเราก็มอบบรรดาบุตรชายของพวกเราและบุตรสาวทั้งหลายของพวกเราให้เป็นทาส และบุตรสาวบางคนของพวกเราก็เป็นทาสอยู่แล้ว และพวกเราไม่มีกำลังที่จะไถ่พวกเขาเลย เพราะคนอื่น ๆ ได้ยึดบรรดานาและสวนองุ่นทั้งหลายของพวกเรา”
6 และข้าพเจ้าโกรธมากเมื่อข้าพเจ้าได้ยินเสียงร้องของพวกเขา และถ้อยคำเหล่านี้
7 แล้วข้าพเจ้าก็ตรึกตรองอยู่ และข้าพเจ้าตำหนิพวกขุนนาง และพวกหัวหน้า และกล่าวแก่พวกเขาว่า “พวกท่านทุกคนได้ให้ยืมเงินโดยคิดดอกเบี้ยจากพี่น้องของตน” และข้าพเจ้าได้เรียกชุมนุมใหญ่มาสู้กับพวกเขา
8 และข้าพเจ้ากล่าวแก่พวกเขาว่า “ตามแต่พวกเราสามารถทำได้ พวกเราได้ไถ่พวกยิวพี่น้องของพวกเรา ผู้ซึ่งได้ถูกขายให้แก่พวกคนต่างชาติคืนมาแล้ว และพวกท่านจะขายแม้แต่พี่น้องของพวกท่านหรือ หรือจะให้พวกเขาถูกขายให้แก่พวกเราหรือ” แล้วคนเหล่านั้นก็นิ่งอยู่ และพูดไม่ออก
9 ข้าพเจ้ากล่าวด้วยว่า “สิ่งที่พวกท่านทำอยู่นั้นไม่ดี ไม่ควรที่พวกท่านจะดำเนินในความเกรงกลัวพระเจ้าของพวกเราหรือ เพราะเหตุการเยาะเย้ยของพวกคนต่างชาติ บรรดาศัตรูของพวกเรา
10 ข้าพเจ้า เช่นเดียวกัน และพี่น้องของข้าพเจ้า และพวกคนใช้ของข้าพเจ้า จะให้พวกเขายืมเงินและข้าวก็ได้ ข้าพเจ้าขอร้องพวกท่าน ให้พวกเราเลิกการให้ยืมโดยคิดดอกเบี้ยนี้เสียเถิด
11 ขอจงคืน ข้าพเจ้าขอร้องพวกท่าน ให้แก่พวกเขาในวันนี้เลยคือ บรรดาไร่นาของพวกเขา สวนองุ่นทั้งหลายของพวกเขา สวนมะกอกทั้งปวงของพวกเขา และบ้านทั้งหลายของพวกเขา พร้อมทั้งส่วนร้อยของเงิน และของข้าว น้ำองุ่น และน้ำมันด้วย ซึ่งพวกท่านได้รีดเอาจากพวกเขานั้น”
12 แล้วพวกเขากล่าวว่า “พวกเราจะคืนให้พวกเขา และจะไม่เรียกร้องสิ่งใด ๆ จากพวกเขา ดังนั้นพวกเราจะกระทำตามที่ท่านพูด” แล้วข้าพเจ้าก็เรียกพวกปุโรหิตมา และเอาคำสาบานจากพวกเขาว่า พวกเขาจะกระทำตามคำสัญญานี้
13 ข้าพเจ้าก็สลัดตักของข้าพเจ้าด้วย และกล่าวว่า “ขอพระเจ้าทรงสลัดทุกคนเสียจากบ้านของเขา และจากการงานของเขา ที่ไม่ได้กระทำตามคำสัญญานี้ คือเขาจะถูกสลัดออกและถูกทำให้ว่างเปล่าอย่างนี้แหละ” และชุมนุมชนทั้งสิ้นกล่าวว่า “เอเมน” และได้สรรเสริญพระเยโฮวาห์ และประชากรได้กระทำตามคำสัญญานี้
14 “ยิ่งกว่านั้นตั้งแต่เวลาที่ข้าพเจ้าได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าราชการของพวกเขาในแผ่นดินยูดาห์ ตั้งแต่ปีที่ยี่สิบจนถึงปีที่สามสิบสองแห่งรัชกาลของกษัตริย์อารทาเซอร์ซีส คือสิบสองปีด้วยกัน ข้าพเจ้าและพี่น้องของข้าพเจ้าไม่ได้รับประทานอาหารของตำแหน่งผู้ว่าราชการ
15 แต่ผู้ว่าราชการคนอื่น ๆ ที่อยู่ก่อนข้าพเจ้าได้เบียดเบียนประชากร และได้เอาอาหารและน้ำองุ่นไปจากพวกเขา นอกจากเงินวันละสี่สิบเชเขล ใช่แล้ว แม้พวกคนรับใช้ของท่านเหล่านั้นได้ใช้อำนาจเหนือประชากร แต่ข้าพเจ้าไม่ได้กระทำเช่นนั้น เพราะความเกรงกลัวพระเจ้า
16 ใช่แล้ว ข้าพเจ้ายังเดินหน้าต่อไปในงานแห่งกำแพงนี้ด้วย และพวกเราไม่ได้ซื้อที่ดินเลย และพวกคนใช้ทั้งสิ้นของข้าพเจ้าได้ชุมนุมกันที่นั่นเพื่อทำงาน
17 ยิ่งกว่านั้นมีพวกยิวและพวกหัวหน้าหนึ่งร้อยห้าสิบคนร่วมสำรับกับข้าพเจ้า นอกเหนือจากคนเหล่านั้นที่มาอยู่กับพวกเราจากท่ามกลางพวกคนต่างชาติที่อยู่รอบพวกเรา
18 บัดนี้ สิ่งซึ่งถูกเตรียมไว้สำหรับข้าพเจ้าในวันหนึ่ง ๆ มีวัวตัวผู้ตัวหนึ่ง และแกะที่คัดเลือกแล้วหกตัว เป็ดไก่หลายตัวได้ถูกเตรียมไว้สำหรับข้าพเจ้าด้วย และในทุก ๆ สิบวันน้ำองุ่นมากมายหลายถุงหนัง ถึงแม้ว่าจะมากอย่างนี้ ข้าพเจ้าก็ไม่ได้เรียกร้องเอาส่วนอาหารของตำแหน่งผู้ว่าราชการ เพราะว่าการปรนนิบัตินั้นเป็นภาระหนักแก่ประชากรนี้อยู่แล้ว
19 ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์ ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ตามสิ่งทั้งปวงที่ข้าพระองค์ได้กระทำเพื่อประชากรเหล่านี้เถิด”