อาโมส 6

1 “วิบัติแก่คนทั้งหลายที่เอกเขนกอยู่ในศิโยน และวางใจในภูเขาแห่งสะมาเรีย ผู้ซึ่งถูกเรียกว่าหัวหน้าแห่งประชาชาติทั้งหลาย ผู้ซึ่งวงศ์วานแห่งอิสราเอลได้มาหานั่นน่ะ
2 พวกเจ้าจงไปยังเมืองคาลเนห์ และดูเอาเถอะ และจากที่นั่นพวกเจ้าจงไปยังฮามัทเมืองใหญ่ แล้วลงไปยังเมืองกัทของชาวฟีลิสเตีย เมืองเหล่านั้นดีกว่าอาณาจักรเหล่านี้หรือ หรือพรมแดนของเมืองเหล่านั้นใหญ่กว่าพรมแดนของเมืองของพวกเจ้าหรือ
3 พวกเจ้าผู้ที่ผลัดวันชั่วร้ายนั้นออกไปให้ไกล และทำให้ที่นั่งแห่งความรุนแรงเข้ามาใกล้
4 ผู้ที่นอนบนเตียงงาช้างทั้งหลาย และพวกเขาเหยียดตัวอยู่บนบรรดาเก้าอี้ยาวของพวกเขา และกินพวกลูกแกะออกจากฝูงแกะ และพวกลูกวัวออกจากท่ามกลางคอกวัว
5 ผู้ที่ร้องเพลงไร้สาระตามเสียงของพิณใหญ่ และประดิษฐ์เครื่องดนตรีทั้งหลายเพื่อตัวเอง เหมือนอย่างดาวิด
6 ผู้ที่ดื่มเหล้าองุ่นในชามทั้งหลาย และชโลมตัวด้วยบรรดาน้ำมันอย่างดี แต่พวกเขามิได้เศร้าโศกเพราะความทุกข์ยากของโยเซฟ
7 เพราะฉะนั้นบัดนี้ พวกเขาจะไปเป็นเชลยกับพวกแรกที่ไปเป็นเชลย และงานเลี้ยงของคนเหล่านั้นที่ได้เหยียดตัวออกจะถูกขจัดออกเสีย”
8 องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าได้ทรงปฏิญาณโดยพระองค์เอง พระเยโฮวาห์พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า “เราเกลียดความรุ่งโรจน์ของยาโคบ และเกลียดชังปราสาททั้งหลายของเขา ฉะนั้นเราจะมอบกรุงนั้นไว้พร้อมกับสิ่งสารพัดที่อยู่ในกรุงนั้น”
9 และต่อมา ถ้ายังเหลือชายสิบคนอยู่ในบ้านหลังเดียว พวกเขาก็จะตายหมด
10 และลุงของชายคนหนึ่งจะรับเขาขึ้น และผู้ที่เผาเขานั้น เพื่อจะนำกระดูกทั้งหลายออกจากบ้านนั้น และจะกล่าวแก่คนที่อยู่ด้านข้างบ้านนั้นว่า “ยังมีใครอยู่กับเจ้าหรือ” และเขาจะตอบว่า “ไม่มี” แล้วเขาจะกล่าวว่า “เงียบลิ้นของเจ้าไว้ เพราะพวกเราไม่ควรเอ่ยพระนามของพระเยโฮวาห์”
11 เพราะดูเถิด พระเยโฮวาห์ทรงบัญชา และพระองค์จะทรงฟาดบ้านหลังใหญ่ให้แตกเป็นชิ้น ๆ และบ้านหลังเล็กด้วยรอยแยกทั้งหลาย
12 ม้าทั้งหลายจะวิ่งบนศิลาหรือ คนหนึ่งจะไถที่นั่นด้วยวัวตัวผู้หรือ เพราะพวกเจ้าได้เปลี่ยนความยุติธรรมให้เป็นดีหมี และผลแห่งความชอบธรรมให้เป็นบอระเพ็ด
13 พวกเจ้าซึ่งเปรมปรีดิ์อยู่ในสิ่งอันไร้สาระ ผู้ซึ่งกล่าวว่า “พวกเราได้ยึดบรรดาเขาสัตว์มายังพวกเราโดยกำลังของพวกเราเองมิใช่หรือ”
14 “แต่ดูเถิด เราจะยกประชาชาติหนึ่งขึ้นมาต่อสู้กับพวกเจ้า โอ วงศ์วานแห่งอิสราเอลเอ๋ย” พระเยโฮวาห์พระเจ้าจอมโยธาตรัส “และพวกเขาจะทำให้พวกเจ้าเจ็บปวดตั้งแต่ทางเข้าเมืองฮามัทจนถึงแม่น้ำแห่งถิ่นทุรกันดาร”