อพยพ 4

1 และโมเสสตอบและทูลว่า “แต่ดูเถิด พวกเขาจะไม่เชื่อข้าพระองค์ หรือตั้งใจฟังเสียงของข้าพระองค์ เพราะพวกเขาจะกล่าวว่า ‘พระเยโฮวาห์ไม่ได้ทรงปรากฏแก่ท่านเลย’”
2 และพระเยโฮวาห์ได้ตรัสกับท่านว่า “อะไรอยู่ในมือของเจ้า” และท่านทูลว่า “ไม้เท้า”
3 และพระองค์ตรัสว่า “จงโยนไม้เท้านั้นลงบนพื้นดิน” และท่านก็โยนไม้เท้าลงบนพื้นดิน และไม้เท้านั้นก็กลายเป็นงู และโมเสสก็หนีไปจากต่อหน้ามัน
4 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงเอื้อมมือของเจ้า และจับงูนั้นที่หาง” และท่านก็เอื้อมมือของท่าน และจับมัน และมันก็กลายเป็นไม้เท้าอยู่ในมือของท่าน
5 “เพื่อพวกเขาจะได้เชื่อว่า พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกเขา พระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ ได้ทรงปรากฏแก่เจ้าแล้ว”
6 และพระเยโฮวาห์ตรัสยิ่งกว่านั้นแก่ท่านว่า “บัดนี้ จงเอามือของเจ้าสอดไว้ที่อกของเจ้า” และท่านก็สอดมือของท่านไว้ที่อกของท่าน และเมื่อท่านชักมือนั้นออก ดูเถิด มือของท่านก็เป็นโรคเรื้อน ขาวเหมือนหิมะ
7 และพระองค์ตรัสว่า “จงเอามือของเจ้าสอดไว้ที่อกของเจ้าอีกครั้งหนึ่ง” และท่านก็สอดมือของท่านเข้าอกของท่านอีก และชักมือนั้นออกมาจากอกของท่าน และดูเถิด มือนั้นกลับกลายเป็นเหมือนเนื้อหนังส่วนอื่นของท่านอีก
8 “และจะเป็นไปอย่างนี้ ถ้าพวกเขาจะไม่เชื่อเจ้า และไม่ตั้งใจฟังเสียงแห่งหมายสำคัญอันแรกนั้น พวกเขาก็จะเชื่อเสียงแห่งหมายสำคัญอันหลังนั้น
9 และจะเป็นไปอย่างนี้ ถ้าพวกเขาจะไม่เชื่อหมายสำคัญทั้งสองนี้ด้วย และไม่ตั้งใจฟังเสียงของเจ้า เจ้าจงตักน้ำแห่งแม่น้ำนั้นและเทมันลงบนดินแห้ง และน้ำซึ่งเจ้าตักมาจากแม่น้ำนั้นจะกลายเป็นเลือดบนดินแห้งนั้น”
10 และโมเสสทูลพระเยโฮวาห์ว่า “โอ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์เป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่ว่าในกาลก่อน หรือตั้งแต่พระองค์ได้ตรัสกับผู้รับใช้ของพระองค์แล้ว แต่ข้าพระองค์เป็นคนพูดไม่คล่อง และพูดช้า”
11 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับท่านว่า “ผู้ใดเล่าที่สร้างปากมนุษย์ หรือผู้ใดเล่าทำให้เป็นใบ้ หรือหูหนวก หรือตาดี หรือตาบอด เราพระเยโฮวาห์เป็นผู้ทำไม่ใช่หรือ
12 เพราะฉะนั้นบัดนี้ จงไปเถิด และเราจะอยู่กับปากของเจ้า และจะสอนเจ้าว่าเจ้าควรจะพูดอะไร”
13 และท่านทูลว่า “โอ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ขอร้องพระองค์ ขอโปรดส่งไปโดยมือของผู้ที่พระองค์จะทรงส่งไปเถิด”
14 และพระพิโรธของพระเยโฮวาห์ก็พลุ่งขึ้นต่อโมเสส และพระองค์ตรัสว่า “อาโรนคนเลวีเป็นพี่ชายของเจ้ามิใช่หรือ เรารู้แล้วว่าเขาเป็นคนพูดเก่ง และนอกจากนี้ ดูเถิด เขากำลังออกมาเพื่อจะพบกับเจ้า และเมื่อเขาเห็นเจ้า เขาก็จะยินดีในใจของเขา
15 และเจ้าจงพูดกับเขา และใส่บรรดาถ้อยคำไว้ในปากของเขา และเราจะอยู่กับปากของเจ้า และกับปากของเขา และจะสอนพวกเจ้าว่าพวกเจ้าควรจะทำประการใด
16 และเขาจะเป็นผู้พูดแทนเจ้าแก่ประชากรนั้น และเขาจะเป็น คือเขาจะเป็นแก่เจ้าแทนปาก และเจ้าจะเป็นแก่เขาแทนที่ของพระเจ้า
17 และเจ้าจงเอาไม้เท้านี้ไว้ในมือของเจ้า ซึ่งโดยไม้เท้านี้เจ้าจะทำหมายสำคัญต่าง ๆ”
18 และโมเสสไป และกลับไปหาเยโธรพ่อตาของตน และกล่าวแก่เขาว่า “ขอให้ข้าพเจ้าไปเถิด ข้าพเจ้าขอร้องท่าน และกลับไปหาพวกพี่น้องของข้าพเจ้าซึ่งอยู่ในอียิปต์ และดูว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่” และเยโธรกล่าวแก่โมเสสว่า “จงไปอย่างสันติเถิด”
19 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสในแผ่นดินมีเดียนว่า “จงไป กลับเข้าไปในอียิปต์ เพราะคนเหล่านั้นซึ่งได้แสวงหาชีวิตของเจ้านั้นตายหมดแล้ว”
20 และโมเสสได้พาภรรยาของตนและบุตรชายทั้งสองของตนไป และให้พวกเขาขึ้นขี่ลาตัวหนึ่ง และท่านกลับไปยังแผ่นดินอียิปต์ และโมเสสก็เอาไม้เท้าของพระเจ้าไว้ในมือของท่านไป
21 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “เมื่อเจ้าไปเพื่อกลับเข้าไปในอียิปต์ จงระวังที่เจ้าจะกระทำบรรดาการมหัศจรรย์เหล่านั้นต่อหน้าฟาโรห์ ซึ่งเราได้ใส่ไว้ในมือของเจ้าแล้ว แต่เราจะทำให้ใจของฟาโรห์แข็งกระด้าง เพื่อเขาจะไม่ยอมให้เหล่าประชากรไป
22 และเจ้าจงกล่าวแก่ฟาโรห์ว่า ‘พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้ว่า อิสราเอลเป็นบุตรชายของเรา คือเป็นบุตรหัวปีของเรา
23 และเรากล่าวแก่เจ้าว่า จงปล่อยบุตรชายของเราไป เพื่อเขาจะได้ปรนนิบัติเรา และถ้าเจ้าปฏิเสธไม่ให้เขาไป ดูเถิด เราจะสังหารบุตรชายของเจ้า คือบุตรหัวปีของเจ้าเสีย’”
24 และต่อมา ระหว่างทางในที่พักแรม พระเยโฮวาห์เสด็จมาพบโมเสส และหมายจะฆ่าท่านเสีย
25 แล้วศิปโปราห์จึงหยิบหินคมอันหนึ่ง และตัดหนังหุ้มปลายองคชาตบุตรชายของตนออก และทิ้งมันลงที่เท้าของท่าน และกล่าวว่า “แท้จริง ท่านเป็นสามีที่ทำให้โลหิตตกแก่ข้าพเจ้า”
26 ดังนั้นพระองค์จึงทรงปล่อยท่านไป แล้วนางกล่าวว่า “ท่านเป็นสามีที่ทำให้โลหิตตก เพราะเหตุการเข้าสุหนัตนั้น”
27 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับอาโรนว่า “จงเข้าไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อพบกับโมเสส” และเขาก็ไป และพบกับท่านในภูเขาของพระเจ้า และจุบท่าน
28 และโมเสสได้เล่าให้อาโรนฟังถึงบรรดาพระดำรัสของพระเยโฮวาห์ผู้ได้ทรงส่งตนไป และถึงหมายสำคัญทั้งสิ้นซึ่งพระองค์ได้ทรงบัญชาท่าน
29 และโมเสสกับอาโรนก็ไป และรวบรวมบรรดาผู้อาวุโสของลูกหลานของอิสราเอลมาพร้อมกัน
30 และอาโรนกล่าวบรรดาพระดำรัสทั้งสิ้นซึ่งพระเยโฮวาห์ได้ตรัสแก่โมเสสแล้ว และได้ทำหมายสำคัญเหล่านั้นในสายตาของประชากร
31 และประชากรก็เชื่อ และเมื่อพวกเขาได้ยินว่าพระเยโฮวาห์ได้ทรงเยี่ยมเยียนลูกหลานของอิสราเอล และพระองค์ได้ทอดพระเนตรเห็นความทุกข์เข็ญของพวกเขาแล้ว พวกเขาจึงก้มศีรษะของตนลงและนมัสการ