อพยพ 12

1 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนในแผ่นดินอียิปต์ โดยตรัสว่า
2 “เดือนนี้จะเป็นเดือนต้นสำหรับพวกเจ้า เดือนนี้จะเป็นเดือนแรกแห่งปีสำหรับพวกเจ้า
3 เจ้าทั้งสองจงกล่าวแก่ชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมด โดยกล่าวว่า ในวันที่สิบของเดือนนี้ ผู้ชายทุกคนจงเอาลูกแกะหนึ่งตัวสำหรับตน ตามครัวเรือนแห่งบรรพบุรุษของตน ลูกแกะหนึ่งตัวต่อหนึ่งครอบครัว
4 และถ้าครอบครัวใดมีคนน้อยเกินไปสำหรับลูกแกะตัวนั้น ก็ให้เขากับเพื่อนบ้านของเขาที่อยู่ข้างบ้านของเขา กินลูกแกะตัวนั้นตามจำนวนคนเหล่านั้น ทุกคนตามการกินของตนจะทำการนับของพวกเจ้าสำหรับลูกแกะตัวนั้น
5 ลูกแกะของพวกเจ้าจงให้ปราศจากตำหนิ เป็นตัวผู้อายุไม่เกินหนึ่งปี พวกเจ้าจงเอามันมาจากฝูงแกะ หรือมาจากฝูงแพะ
6 และพวกเจ้าจงเก็บมันไว้ให้ดีจนถึงวันที่สิบสี่ของเดือนเดียวกัน และที่ประชุมทั้งหมดแห่งชุมนุมชนอิสราเอลจงฆ่ามันในเย็นวันนั้น
7 และพวกเขาจงเอาเลือดนั้น และทามันที่วงกบประตูทั้งสองข้าง และที่ไม้ข้างบนของบ้านเรือนเหล่านั้น ซึ่งเป็นที่ที่พวกเขาจะกินลูกแกะนั้น
8 และพวกเขาจะกินเนื้อในคืนวันนั้น เนื้อที่ย่างด้วยไฟ กับขนมปังไร้เชื้อ และพวกเขาจะกินมันพร้อมกับผักรสขม
9 อย่ากินเนื้อที่ยังดิบ หรือเนื้อที่ต้มในน้ำเลย แต่จงย่างด้วยไฟ หัวของมันพร้อมกับขาของมัน และพร้อมกับเครื่องในของมัน
10 และพวกเจ้าอย่าให้มีเศษของมันเหลืออยู่จนถึงเวลาเช้า และเศษของมันซึ่งยังเหลืออยู่จนถึงเวลาเช้า พวกเจ้าจงเผาเสียด้วยไฟ
11 และพวกเจ้าจงกินมันดังนี้ คือให้คาดเอวของพวกเจ้า สวมรองเท้าของพวกเจ้าบนเท้าของพวกเจ้า และไม้เท้าของพวกเจ้าไว้ในมือของพวกเจ้า และพวกเจ้าจงรีบกินมันโดยเร็ว การเลี้ยงนี้เป็นปัสกาของพระเยโฮวาห์
12 เพราะเราจะผ่านไปในแผ่นดินอียิปต์คืนนี้ และเราจะประหารบุตรหัวปีทั้งหมดในแผ่นดินอียิปต์ ทั้งของมนุษย์และของสัตว์ และเราจะทำการพิพากษาลงโทษพระทั้งปวงของอียิปต์ เราเป็นพระเยโฮวาห์
13 และเลือดนั้นจะเป็นเครื่องหมายสำหรับพวกเจ้าบนบ้านเรือนเหล่านั้นที่พวกเจ้าอยู่ และเมื่อเราเห็นเลือดนั้น เราจะผ่านเว้นพวกเจ้าไป และภัยพิบัตินั้นจะไม่อยู่บนพวกเจ้าเพื่อจะทำลายพวกเจ้า เมื่อเราโจมตีแผ่นดินอียิปต์
14 และวันนี้จะเป็นวันสำหรับพวกเจ้าเพื่อเป็นที่ระลึก และพวกเจ้าจงถือไว้เป็นการเลี้ยงฉลองถวายแด่พระเยโฮวาห์ตลอดชั่วอายุทั้งหลายของพวกเจ้า พวกเจ้าจงรักษาการเลี้ยงฉลองนี้ให้เป็นกฎเนืองนิตย์
15 พวกเจ้าจงกินขนมปังไร้เชื้อเจ็ดวัน คือวันแรกพวกเจ้าจงชำระบ้านของพวกเจ้าให้ปราศจากเชื้อ ด้วยว่าผู้ใดก็ตามที่กินขนมปังที่มีเชื้อตั้งแต่วันแรกจนถึงวันที่เจ็ด ผู้นั้นจะต้องถูกตัดขาดจากอิสราเอล
16 และในวันแรกนั้นให้มีการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์ และในวันที่เจ็ดนั้นให้มีการประชุมอันศักดิ์สิทธิ์สำหรับพวกเจ้า อย่าให้มีการทำงานในลักษณะใดในวันเหล่านั้น เว้นแต่สิ่งซึ่งมนุษย์ทุกคนต้องกิน พวกเจ้าทำสิ่งนั้นได้เท่านั้น
17 และพวกเจ้าจงถือเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อ เพราะในวันนี้เองเราได้นำหมู่เหล่าของพวกเจ้าออกไปจากแผ่นดินอียิปต์ เพราะฉะนั้นพวกเจ้าจงฉลองวันนี้ในชั่วอายุทั้งหลายของพวกเจ้า ให้เป็นกฎเนืองนิตย์
18 ในเดือนแรก ในวันที่สิบสี่ของเดือนนั้นในเวลาตอนเย็น พวกเจ้าจงกินขนมปังไร้เชื้อ จนถึงวันที่ยี่สิบเอ็ดของเดือนในเวลาตอนเย็น
19 ในเจ็ดวันอย่าให้พบเชื้อในบ้านของพวกเจ้าเลย เพราะว่าผู้ใดก็ตามที่กินสิ่งซึ่งมีเชื้อ ผู้นั้นนั่นเองจะต้องถูกตัดขาดจากชุมนุมชนอิสราเอล ไม่ว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าก็ดี หรือเป็นคนเกิดในแผ่นดินก็ดี
20 พวกเจ้าต้องไม่กินสิ่งใดที่มีเชื้อ ในที่อาศัยทั้งหลายของพวกเจ้า พวกเจ้าจงกินขนมปังไร้เชื้อ”
21 แล้วโมเสสจึงเรียกบรรดาพวกผู้อาวุโสของคนอิสราเอลมา และกล่าวแก่พวกเขาว่า “จงไปและเอาลูกแกะตัวหนึ่งตามครอบครัวทั้งหลายของพวกท่านสำหรับพวกท่าน และจงฆ่าปัสกานั้น
22 และพวกท่านจงเอากิ่งหุสบกำหนึ่งและจุ่มมันลงในเลือดที่อยู่ในชามอ่าง และป้ายที่วงกบประตูด้านบนและด้านข้างด้วยเลือดที่อยู่ในชามอ่าง และอย่าให้ผู้ใดในพวกท่านออกไปที่ประตูบ้านของตนจนถึงรุ่งเช้า
23 เพราะพระเยโฮวาห์จะเสด็จผ่านไปเพื่อจะประหารคนอียิปต์ และเมื่อพระองค์ทรงเห็นเลือดบนวงกบประตูด้านบนและด้านข้าง พระเยโฮวาห์จะทรงผ่านเว้นประตูนั้น และจะไม่ทรงยอมให้ผู้สังหารเข้าไปในบ้านของพวกท่าน เพื่อจะประหารพวกท่าน
24 และพวกท่านจงถือเทศกาลนี้ให้เป็นกฎแก่ท่านและแก่บรรดาบุตรชายของท่านตลอดไป
25 และจะเป็นไปอย่างนี้ เมื่อพวกท่านมาถึงแผ่นดินซึ่งพระเยโฮวาห์จะประทานแก่พวกท่าน ตามที่พระองค์ได้ทรงสัญญาไว้แล้วนั้น พวกท่านจงยึดถือเทศกาลนี้ไว้ปฏิบัติ
26 และจะเป็นไปอย่างนี้ เมื่อลูกหลานของพวกท่านจะกล่าวแก่พวกท่านว่า ‘พวกท่านต้องการสื่ออะไรโดยการถือเทศกาลนี้’
27 พวกท่านจงกล่าวว่า ‘นี่เป็นการถวายเครื่องสัตวบูชาแห่งปัสกาของพระเยโฮวาห์ ผู้ได้ทรงผ่านเว้นบ้านทั้งหลายของลูกหลานของอิสราเอลในอียิปต์ เมื่อพระองค์ทรงประหารคนอียิปต์ และทรงช่วยบ้านทั้งหลายของพวกเราให้รอดพ้น’” และประชากรก็ก้มศีรษะลงและนมัสการ
28 และลูกหลานของอิสราเอลก็ออกไป และทำดังที่พระเยโฮวาห์ได้ทรงบัญชาโมเสสและอาโรน พวกเขาก็ทำดังนั้น
29 และต่อมา เมื่อถึงเที่ยงคืน พระเยโฮวาห์ทรงประหารบุตรหัวปีทุกคนในแผ่นดินอียิปต์ ตั้งแต่ราชบุตรหัวปีของฟาโรห์ผู้ประทับบนพระที่นั่งของพระองค์ จนถึงบุตรหัวปีของเชลยที่อยู่ในคุกใต้ดิน และลูกหัวปีของสัตว์เลี้ยงทุกตัว
30 และฟาโรห์ได้ลุกขึ้นในเวลากลางคืน คือตัวพระองค์ และบรรดาข้าราชการของพระองค์ และคนอียิปต์ทั้งปวง และมีการร้องไห้ใหญ่โตในอียิปต์ ด้วยว่าไม่มีบ้านใดเลยที่ไม่มีคนตาย
31 และพระองค์ตรัสเรียกโมเสสกับอาโรนให้มาเฝ้าในกลางคืน และตรัสว่า “จงลุกขึ้น และพวกเจ้าจงออกไปจากท่ามกลางประชาชนของเราเถิด ทั้งตัวพวกเจ้าและลูกหลานของอิสราเอล และไปเสีย ปรนนิบัติพระเยโฮวาห์ ตามที่เจ้าทั้งสองได้กล่าวไว้นั้น
32 จงเอาฝูงแพะแกะของพวกเจ้าและฝูงวัวของพวกเจ้าไปด้วย ตามที่เจ้าทั้งสองได้กล่าวไว้แล้ว และจงไป และอวยพรเราด้วย”
33 และคนอียิปต์ก็เร่งเร้าประชากรนั้น เพื่อพวกเขาจะส่งประชากรออกไปจากแผ่นดินนั้นโดยเร็ว เพราะพวกเขากล่าวว่า “พวกเราตายกันหมดแล้ว”
34 และประชากรนั้นเอาก้อนแป้งของพวกเขาไปก่อนที่มันถูกใส่เชื้อ โดยบรรดาอ่างขยำแป้งของพวกเขาถูกห่อไว้ในเสื้อผ้าของพวกเขาใส่บ่าของพวกเขา
35 และลูกหลานของอิสราเอลได้กระทำตามคำของโมเสส และพวกเขาขอยืมจากคนอียิปต์ คือบรรดาเครื่องเงินที่ประดับด้วยเพชรพลอย และบรรดาเครื่องทองคำที่ประดับด้วยเพชรพลอย และเสื้อผ้า
36 และพระเยโฮวาห์ทรงบันดาลให้ประชากรนั้นเป็นที่โปรดปรานในสายตาของคนอียิปต์ จนกระทั่งพวกเขาจึงให้ประชากรยืมสิ่งของทั้งปวงตามที่ประชากรต้องการ และพวกเขาได้ริบข้าวของคนอียิปต์
37 และลูกหลานของอิสราเอลได้ออกเดินทางจากแผ่นดินราเมเสสไปถึงสุคคท นับแต่ผู้ชายได้ประมาณหกแสนคนที่เดินไป ไม่รวมพวกเด็ก ๆ
38 และชนชาติอื่น ๆ จำนวนมากที่ปะปนกันได้ขึ้นไปกับพวกเขาด้วย และฝูงแพะแกะ และฝูงวัว คือฝูงสัตว์จำนวนมากมาย
39 และพวกเขาอบขนมไร้เชื้อหลายก้อนจากก้อนแป้งนั้นซึ่งพวกเขาได้นำออกมาจากอียิปต์ ด้วยว่าก้อนแป้งนั้นไร้เชื้อ เพราะพวกเขาถูกผลักไสให้ออกจากอียิปต์ และรีรอไม่ได้ และพวกเขาไม่ได้เตรียมเสบียงใดเลยสำหรับตน
40 บัดนี้การอาศัยอยู่ของลูกหลานของอิสราเอล ผู้ซึ่งได้อาศัยอยู่ในอียิปต์นั้น เท่ากับสี่ร้อยสามสิบปี
41 และต่อมาครั้นสิ้นสี่ร้อยสามสิบปีแล้ว คือในวันนั้นเอง หมู่เหล่าทั้งหมดของพระเยโฮวาห์ได้ออกไปจากแผ่นดินอียิปต์
42 มันเป็นคืนหนึ่งที่จะต้องถือเป็นที่ระลึกอย่างยิ่งถึงพระเยโฮวาห์ ที่ได้ทรงนำพวกเขาออกไปจากแผ่นดินอียิปต์ นี่คือคืนนั้นของพระเยโฮวาห์ที่ลูกหลานของอิสราเอลทั้งหมดจะต้องถือเป็นที่ระลึกในชั่วอายุทั้งหลายของพวกเขา
43 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า “ระเบียบเทศกาลปัสกาเป็นดังนี้ อย่าให้คนแปลกหน้ากินปัสกานั้นเลย
44 แต่ผู้รับใช้ของทุกคนที่ถูกซื้อด้วยเงิน เมื่อเจ้าให้ผู้รับใช้นั้นเข้าสุหนัตแล้ว แล้วเขาจะกินปัสกานั้นได้
45 อย่าให้คนต่างชาติหรือลูกจ้างกินปัสกานั้นเลย
46 ในบ้านหลังเดียวปัสกานั้นจะถูกกิน เจ้าอย่าเอาเนื้อนั้นออกไปนอกบ้าน และพวกเจ้าอย่าหักกระดูกสักซี่ของมันเลย
47 ชุมนุมชนอิสราเอลทั้งปวงจงถือเทศกาลนี้ไว้
48 และเมื่อคนแปลกหน้าคนหนึ่งจะมาอาศัยอยู่กับเจ้า และใคร่จะถือเทศกาลปัสกาถวายแด่พระเยโฮวาห์ ก็จงให้ชายพวกนั้นเข้าสุหนัตเสียก่อนทุกคน และจากนั้นจงให้เขามาใกล้และถือเทศกาลนั้น และเขาจะเป็นเหมือนคนที่เกิดในแผ่นดินนั้น เพราะว่าไม่มีคนใดเลยที่ไม่ได้เข้าสุหนัตจะได้กินปัสกานั้น
49 บัญญัติเดียวจะมีแก่คนที่เกิดในบ้านเมือง และแก่คนแปลกหน้าที่อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเจ้า”
50 บรรดาลูกหลานของอิสราเอลได้กระทำดังนั้น พระเยโฮวาห์ทรงบัญชาโมเสสและอาโรนอย่างไร พวกเขาก็กระทำดังนั้น
51 และต่อมาในวันนั้นเอง พระเยโฮวาห์ได้ทรงนำลูกหลานของอิสราเอลออกไปจากแผ่นดินอียิปต์ตามหมู่เหล่าของพวกเขา