อพยพ 10

1 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงเข้าไปเฝ้าฟาโรห์ เพราะเราได้ทำให้ใจของเขาแข็งกระด้าง และใจของพวกข้าราชการของเขา เพื่อเราจะแสดงหมายสำคัญเหล่านี้ของเราต่อหน้าเขา
2 และเพื่อเจ้าจะได้เล่าในหูของบุตรชายของเจ้า และของหลานชายของเจ้า ถึงหลายสิ่งที่เราได้กระทำในอียิปต์ และหมายสำคัญทั้งหลายซึ่งเราได้ทำในท่ามกลางพวกเขา เพื่อพวกเจ้าจะได้ทราบว่าเราเป็นพระเยโฮวาห์”
3 และโมเสสกับอาโรนเข้ามาเฝ้าฟาโรห์ และทูลพระองค์ว่า “พระเยโฮวาห์พระเจ้าของคนฮีบรูตรัสดังนี้ว่า ‘เจ้าจะปฏิเสธที่จะถ่อมตัวลงต่อหน้าเรานานสักเท่าใด จงปล่อยประชากรของเราไป เพื่อพวกเขาจะได้ปรนนิบัติเรา
4 มิฉะนั้น ถ้าเจ้าปฏิเสธที่จะปล่อยประชากรของเราไป ดูเถิด พรุ่งนี้เราจะนำฝูงตั๊กแตนเข้ามาในเขตแดนของเจ้า
5 และพวกมันจะปกคลุมพื้นแผ่นดิน จนไม่มีผู้ใดสามารถมองเห็นพื้นแผ่นดินได้ และพวกมันจะกินสิ่งที่เหลืออยู่ของส่วนซึ่งหนีพ้นไป ซึ่งเหลือแก่พวกเจ้าจากลูกเห็บนั้น และจะกินต้นไม้ทุกต้นซึ่งงอกขึ้นให้พวกเจ้าในทุ่งนานั้น
6 และพวกมันจะเข้าไปเต็มราชวังทั้งหลายของเจ้า และเต็มบ้านเรือนของพวกข้าราชการทั้งสิ้นของเจ้า และเต็มบ้านเรือนของคนอียิปต์ทั้งหมด ซึ่งบรรพบุรุษของเจ้า หรือบิดาทั้งหลายแห่งบรรพบุรุษของเจ้า ไม่เคยเห็น ตั้งแต่วันที่พวกเขาเคยอยู่บนแผ่นดินโลกมาจนถึงทุกวันนี้’” และโมเสสก็หันตัว และออกไปจากฟาโรห์
7 และพวกข้าราชการของฟาโรห์ทูลพระองค์ว่า “ชายคนนี้จะเป็นบ่วงแร้วดักพวกเราไปนานสักเท่าใด ขอทรงโปรดปล่อยพวกผู้ชายไปเถิด เพื่อพวกเขาจะได้ปรนนิบัติพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเขา พระองค์ยังไม่ทรงทราบหรือว่าอียิปต์ถูกทำลายแล้ว”
8 และโมเสสกับอาโรนถูกนำตัวมาเข้าเฝ้าฟาโรห์อีก และพระองค์ตรัสแก่ท่านทั้งสองว่า “จงไปปรนนิบัติพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเจ้า แต่คนที่จะไปนั้นมีใครบ้าง”
9 และโมเสสทูลว่า “พวกข้าพระองค์จะไปพร้อมกับคนหนุ่มของพวกข้าพระองค์และคนชราของพวกข้าพระองค์ พร้อมกับบรรดาบุตรชายของพวกข้าพระองค์และบุตรสาวทั้งหลายของพวกข้าพระองค์ พร้อมกับฝูงแพะแกะของพวกข้าพระองค์และฝูงวัวของพวกข้าพระองค์ พวกข้าพระองค์จะไป เพราพวกข้าพระองค์ต้องถือเทศกาลเลี้ยงถวายแด่พระเยโฮวาห์”
10 และพระองค์ตรัสกับท่านทั้งสองว่า “ขอให้พระเยโฮวาห์สถิตอยู่กับพวกเจ้าตามนั้นเถิด ตามที่เราจะยอมให้พวกเจ้าไป พร้อมกับเด็กเล็ก ๆ ของพวกเจ้า จงระวังตัวให้ดี เพราะเหตุร้ายอยู่ต่อหน้าพวกเจ้าแล้ว
11 ไม่อนุญาต บัดนี้พวกเจ้าที่เป็นผู้ชายจงไปเถิด และปรนนิบัติพระเยโฮวาห์ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่พวกเจ้าได้ปรารถนา” และท่านทั้งสองก็ถูกขับไล่ออกไปเสียจากพระพักตร์ฟาโรห์
12 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงเหยียดมือของเจ้าออกเหนือแผ่นดินอียิปต์เพื่อฝูงตั๊กแตน เพื่อให้พวกมันมาเหนือแผ่นดินอียิปต์ และกินพืชผักทุกอย่างของแผ่นดิน คือทุกอย่างที่ลูกเห็บนั้นได้เหลือไว้”
13 และโมเสสเหยียดไม้เท้าของตนออกเหนือแผ่นดินอียิปต์ และพระเยโฮวาห์ทรงนำลมทิศตะวันออกมาบนแผ่นดินนั้นตลอดวันนั้นและตลอดคืนนั้น และเมื่อเวลารุ่งเช้า ลมทิศตะวันออกนั้นก็พัดหอบฝูงตั๊กแตนมา
14 และฝูงตั๊กแตนขึ้นไปทั่วทั้งแผ่นดินอียิปต์ และจับอยู่ทั่วเขตแดนแห่งอียิปต์ทั้งหมด พวกมันรุนแรงมาก ก่อนพวกมันไม่เคยมีตั๊กแตนอย่างนี้เลย และหลังจากพวกมันจะไม่มีอย่างนั้นอีก
15 เพราะพวกมันปกคลุมพื้นดินทั้งหมดจนแผ่นดินนั้นมืดไป และพวกมันกินพืชผักทุกอย่างแห่งแผ่นดิน และผลไม้ทุกอย่างแห่งต้นไม้เหล่านั้นซึ่งลูกเห็บได้เหลือไว้ และไม่มีพืชใบเขียวเหลือเลยในต้นไม้เหล่านั้น หรือในพืชผักทั้งหลายแห่งทุ่งนา ทั่วทั้งแผ่นดินอียิปต์
16 แล้วฟาโรห์จึงเรียกโมเสสและอาโรนเข้าเฝ้าโดยไว และพระองค์ตรัสว่า “เราได้ทำบาปต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเจ้า และต่อเจ้าทั้งสอง
17 เหตุฉะนั้นบัดนี้ ขอยกโทษ เราขอร้องเจ้า บาปของเราครั้งนี้สักครั้งเถิด และทูลวิงวอนขอพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเจ้า เพื่อพระองค์จะทรงโปรดเอาความตายนี้เท่านั้นไปเสียจากเรา”
18 และท่านก็ไปจากฟาโรห์ และทูลวิงวอนพระเยโฮวาห์
19 และพระเยโฮวาห์ทรงบันดาลให้ลมอันแรงกล้าพัดกลับมาจากทางทิศตะวันตก ซึ่งหอบฝูงตั๊กแตนไป และโยนพวกมันลงในทะเลแดง ไม่มีตั๊กแตนเหลือเลยสักตัวเดียวในเขตแดนทั้งสิ้นแห่งอียิปต์
20 แต่พระเยโฮวาห์ทรงทำให้พระทัยของฟาโรห์แข็งกระด้าง จนพระองค์ไม่ยอมปล่อยลูกหลานของอิสราเอลไป
21 และพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงเหยียดมือของเจ้ามาทางฟ้าสวรรค์ เพื่อจะให้มีความมืดมิดอยู่เหนือแผ่นดินอียิปต์ เป็นความมืดมิดซึ่งรู้สึกได้”
22 และโมเสสเหยียดมือของตนไปทางฟ้าสวรรค์ และเกิดความมืดทึบทั่วไปในแผ่นดินอียิปต์ทั้งสิ้นสามวัน
23 พวกเขามองกันไม่เห็น และไม่มีผู้ใดลุกไปจากสถานที่ของตนสามวัน แต่บรรดาลูกหลานของอิสราเอลนั้นมีแสงสว่างอยู่ในที่อาศัยทั้งหลายของพวกเขา
24 และฟาโรห์เรียกโมเสสให้เข้าเฝ้า และตรัสว่า “พวกเจ้าจงไป ปรนนิบัติพระเยโฮวาห์เถิด เพียงแต่ให้ฝูงแกะของพวกเจ้า และฝูงวัวของพวกเจ้ายังอยู่ ให้เด็กเล็ก ๆ ของพวกเจ้าไปกับพวกเจ้าได้ด้วย”
25 และโมเสสทูลว่า “พระองค์ต้องให้พวกข้าพระองค์มีบรรดาเครื่องสัตวบูชาและเครื่องเผาบูชาทั้งหลายด้วย เพื่อพวกข้าพระองค์จะได้ถวายเครื่องสัตวบูชาแด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกข้าพระองค์
26 ฝูงสัตว์ของพวกข้าพระองค์จะไปพร้อมกับพวกข้าพระองค์ด้วย จะไม่มีสักกีบเดียวถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เพราะว่าพวกข้าพระองค์จะต้องเอาจากพวกมันเพื่อปรนนิบัติพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกข้าพระองค์ และพวกข้าพระองค์ยังไม่ทราบว่าพวกข้าพระองค์ต้องปรนนิบัติพระเยโฮวาห์ด้วยสัตว์ใด จนกว่าพวกข้าพระองค์มาถึงที่นั่น”
27 แต่พระเยโฮวาห์ทรงทำให้พระทัยของฟาโรห์แข็งกระด้าง และพระองค์ไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป
28 และฟาโรห์ตรัสแก่ท่านว่า “เจ้าจงไปให้พ้นจากเรา จงเอาใจใส่ตัวเจ้าเองให้ดีเถอะ อย่ามาเห็นหน้าเราอีกเลย เพราะในวันนั้นที่เจ้าเห็นหน้าเรา เจ้าจะตาย”
29 และโมเสสทูลว่า “พระองค์ตรัสถูกแล้ว ข้าพระองค์จะไม่เห็นพระพักตร์พระองค์อีกต่อไปเลย”