สุภาษิต 27

1 เจ้าอย่าอวดถึงวันพรุ่งนี้ เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่ง ๆ จะนำอะไรมาให้บ้าง
2 จงให้คนอื่นยกย่องเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเอง คนแปลกหน้า และไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง
3 หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนักมาก แต่ความกริ้วโกรธของคนโง่ก็หนักกว่าทั้งสองสิ่งนั้น
4 ความพิโรธก็โหดร้ายทารุณ และความโกรธก็อุกอาจ แต่ใครสามารถจะยืนต่อหน้าความอิจฉาได้
5 คำตำหนิแบบเปิดเผยก็ดีกว่าความรักแบบลับ ๆ
6 บรรดาบาดแผลที่มิตรสหายทำก็ซื่อสัตย์ แต่การจุบทั้งหลายของศัตรูนั้นก็เป็นที่หลอกลวง
7 จิตใจที่อิ่มแล้วก็รังเกียจรวงผึ้งอันหนึ่ง แต่สำหรับจิตใจที่หิว ทุกสิ่งที่ขมก็มีรสหวาน
8 ดุจนกที่เจิ่นไปจากรังของมัน คนที่เจิ่นไปจากสถานที่ของตนก็เป็นอย่างนั้น
9 น้ำมันและน้ำหอมกระทำให้ใจชื่นบาน คำปรึกษาที่จริงใจและอ่อนหวานของเพื่อนคนหนึ่งก็ทำให้ใจชื่นบานเช่นกัน
10 อย่าทอดทิ้งมิตรสหารของเจ้าเองและมิตรสหารของบิดาเจ้า และอย่าเข้าไปในบ้านพี่น้องของเจ้าในวันแห่งภัยพิบัติของเจ้า เพราะเพื่อนบ้านสักคนที่อยู่ใกล้ก็ดีกว่าพี่น้องคนหนึ่งที่อยู่ห่างไกล
11 บุตรชายของเราเอ๋ย จงมีสติปัญญาและกระทำให้ใจของเรายินดี เพื่อเราจะตอบคนที่ตำหนิเราได้
12 คนหยั่งรู้เห็นความชั่วร้ายล่วงหน้าและซ่อนตัวของเขาเสีย แต่คนเขลาเดินเรื่อยไปและรับโทษ
13 จงยึดเสื้อผ้าของเขาไว้ที่ค้ำประกันให้คนแปลกหน้า และจงรับสิ่งมัดจำไว้จากคนที่ค้ำประกันให้หญิงต่างด้าว
14 คนที่อวยพรเพื่อนของตนด้วยเสียงดัง โดยตื่นแต่เช้ามืด มันจะถูกนับว่าเป็นคำสาปแช่งแก่เขา
15 น้ำฝนย้อยหยดไม่หยุดในวันฝนพรำ และผู้หญิงขี้ทะเลาะก็เป็นแบบเดียวกัน
16 ผู้ใดก็ตามที่ยับยั้งเธอก็เหมือนยับยั้งลมหรือกอบน้ำมันด้วยมือขวา ซึ่งเผยตัวมันเองออกมา
17 เหล็กลับเหล็กให้แหลมคมฉันใด คนหนึ่งคนใดก็ลับสีหน้าของเพื่อนของเขาให้หลักแหลมฉันนั้น
18 ผู้ใดก็ตามที่ดูแลต้นมะเดื่อจะได้กินผลของมัน คนที่ระแวดระวังนายของตนก็จะได้รับเกียรติ
19 ในน้ำคนเห็นหน้าคนฉันใด ใจของคนก็ส่อคนฉันนั้น
20 นรกและแดนพินาศไม่เคยเต็ม ตาของคนเราก็ไม่เคยอิ่ม
21 เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาถลุงมีไว้สำหรับทองคำฉันใด คนหนึ่งคนใดก็เหมาะกับคำยกย่องที่เขาได้รับฉันนั้น
22 ถึงแม้ว่าเจ้าจะเอาคนโง่ใส่ครกตำด้วยสากพร้อมกับข้าวสาลี ความโง่เขลาของเขาก็จะยังไม่พรากไปจากเขา
23 เจ้าจงขยันขันแข็งที่จะรู้จักสภาพของฝูงแพะแกะของเจ้า และจงเอาใจใส่ฝูงวัวของเจ้า
24 เพราะความมั่งคั่งไม่ได้ทนอยู่ได้เป็นนิตย์ และมงกุฎทนอยู่ได้ทุกชั่วอายุหรือ
25 หญ้าแห้งปรากฏแล้ว และหญ้างอกใหม่ก็แสดงตัวมันเองให้เห็น และผักหญ้าต่าง ๆ แห่งภูเขาก็ถูกเก็บรวบรวม
26 บรรดาลูกแกะก็มีไว้สำหรับเสื้อผ้าของเจ้า และบรรดาแพะก็จะเป็นค่าแห่งทุ่งนา
27 และเจ้าจะมีนมแพะเพียงพอให้เป็นอาหารของเจ้า ทั้งเป็นอาหารแห่งครัวเรือนของเจ้า และเป็นเครื่องยังชีพสำหรับบรรดาสาวใช้ของเจ้า