สุภาษิต 13

1 บุตรชายที่มีสติปัญญาฟังคำสั่งสอนของบิดาตน แต่คนมักเยาะเย้ยไม่ฟังคำว่ากล่าว
2 คนจะกินของดีจากผลแห่งปากของตน แต่จิตใจของบรรดาคนละเมิดจะกินความทารุณ
3 คนที่ระแวดระวังปากของตนจะรักษาชีวิตของตนไว้ แต่คนที่เปิดริมฝีปากของตนกว้างก็จะมาถึงความพินาศ
4 จิตใจของคนเกียจคร้านยังอยากอยู่ และไม่ได้อะไรเลย แต่จิตใจของคนขยันจะอ้วนพี
5 คนชอบธรรมเกลียดการโกหก แต่คนชั่วประพฤติน่ารังเกียจและมาถึงความอับอาย
6 ความชอบธรรมรักษาคนที่เที่ยงธรรมในทางนั้น แต่ความชั่วคว่ำคนบาปเสีย
7 มีคนที่ทำให้ตัวเองมั่งคั่ง แต่ไม่มีอะไรเลย มีคนที่ทำให้ตัวเองยากจน แต่มีทรัพย์สมบัติมากมาย
8 ค่าไถ่แห่งชีวิตของคนคือทรัพย์สมบัติของเขา แต่คนยากจนไม่ฟังคำว่ากล่าว
9 สว่างของคนชอบธรรมก็เปรมปรีดิ์ แต่ประทีปของคนชั่วจะถูกดับ
10 การวิวาทเกิดขึ้นเพราะความเย่อหยิ่งเท่านั้น แต่สติปัญญาอยู่กับบรรดาคนที่รับคำแนะนำ
11 ทรัพย์สมบัติที่ได้มาโดยความไร้สาระจะลดน้อยลง แต่คนที่ส่ำสมโดยการงานจะได้เพิ่มพูนขึ้น
12 ความหวังที่ถูกยืดเวลาไว้ทำให้ใจเจ็บช้ำ แต่เมื่อความปรารถนาสำเร็จแล้ว มันก็เป็นต้นไม้แห่งชีวิต
13 ผู้ใดก็ตามที่เหยียดหยามพระวจนะจะถูกทำลาย แต่คนที่เกรงกลัวพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ
14 กฎเกณฑ์ของคนที่มีสติปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิต เพื่อจะออกไปให้พ้นจากบ่วงแร้วแห่งความตาย
15 ความเข้าใจที่ดีก็ให้ความโปรดปราน แต่หนทางของบรรดาคนละเมิดก็ยากนัก
16 ทุกคนที่เฉลียวฉลาดกระทำการด้วยความรู้ แต่คนโง่ก็เผยความเขลาของตนออกมา
17 ผู้สื่อสารที่ชั่วล้มลงในการประทุษร้าย แต่ทูตที่สัตย์ซื่อคือสุขภาพ
18 ความยากจนและความอับอายจะมีแก่คนที่ปฏิเสธคำสั่งสอน แต่คนที่เอาใจใส่คำตักเตือนจะได้รับเกียรติ
19 ความปรารถนาที่สำเร็จแล้วก็หวานชื่นแก่จิตใจ แต่เป็นการน่าสะอิดสะเอียนแก่บรรดาคนโง่ที่จะละเสียจากความชั่วร้าย
20 คนที่เดินกับบรรดาคนที่มีสติปัญญาก็จะมีสติปัญญา แต่เพื่อนของบรรดาคนโง่จะถูกทำลาย
21 ความชั่วร้ายไล่ตามบรรดาคนบาป แต่ความดีจะถูกชดใช้ให้แก่คนชอบธรรม
22 คนดีก็ละมรดกไว้ให้แก่หลาน ๆ ของตน และทรัพย์สมบัติของคนบาปถูกสั่งสมไว้สำหรับคนชอบธรรม
23 อาหารเป็นอันมากอยู่ในดินที่คนยากจนไถไว้ แต่มีสิ่งที่ถูกทำลายเพราะขาดความยุติธรรม
24 คนที่สงวนไม้เรียวของตนไว้ก็เกลียดชังบุตรชายของตน แต่คนที่รักเขาตีสอนเขาทันเวลา
25 คนชอบธรรมรับประทานได้จนจิตใจของเขาอิ่มหนำ แต่ท้องของคนชั่วจะขาดอาหาร