วิวรณ์ 6

1 และข้าพเจ้าได้เห็น เมื่อพระเมษโปดกทรงแกะตราดวงหนึ่งนั้นออกแล้ว และข้าพเจ้าได้ยิน เหมือนเป็นเสียงของฟ้าร้อง สัตว์ตัวหนึ่งในสัตว์สี่ตัวนั้นกล่าวว่า “มาและดูเถิด”
2 และข้าพเจ้าก็แลเห็น และดูเถิด มีม้าสีขาวตัวหนึ่ง และผู้ที่ขี่ม้าตัวนั้นถือคันธนู และมีมงกุฎอันหนึ่งมอบไว้แก่ผู้นั้น และผู้นั้นก็ออกไปอย่างมีชัย และเพื่อได้ชัยชนะ
3 และเมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่สองนั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็ได้ยินสัตว์ตัวที่สองกล่าวว่า “มาและดูเถิด”
4 และมีม้าอีกตัวหนึ่งออกซึ่งเป็นม้าสีแดงสด และอำนาจได้ถูกมอบไว้แก่ผู้ที่ขี่ม้าตัวนั้นเพื่อที่จะเอาสันติสุขไปจากแผ่นดินโลก และเพื่อให้คนทั้งปวงฆ่าฟันซึ่งกันและกัน และได้มอบดาบใหญ่เล่มหนึ่งให้แก่ผู้นี้
5 และเมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่สามนั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็ได้ยินสัตว์ตัวที่สามกล่าวว่า “มาและดูเถิด” และข้าพเจ้าก็แลเห็น และดูเถิด มีม้าสีดำตัวหนึ่ง และผู้ที่ขี่ม้าตัวนั้นถือตราชูในมือของตน
6 และข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียงในท่ามกลางสัตว์ทั้งสี่นั้นกล่าวว่า “ข้าวสาลีราคาทะนานละหนึ่งเดนาริอัน และข้าวบาร์เลย์สามทะนานต่อหนึ่งเดนาริอัน และเจ้าอย่าทำอันตรายแก่น้ำมันและน้ำองุ่น”
7 และเมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่สี่นั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียงของสัตว์ตัวที่สี่กล่าวว่า “มาและดูเถิด”
8 และข้าพเจ้าก็แลเห็น และดูเถิด มีม้าสีกะเลียวตัวหนึ่ง และชื่อของผู้ที่ขี่ม้าตัวนั้นคือความตาย และนรกก็ติดตามมาพร้อมกับเขา และอำนาจได้ถูกมอบให้แก่ทั้งสองนี้ให้ล้างผลาญหนึ่งในสี่ส่วนของแผ่นดินโลก เพื่อที่จะฆ่าด้วยดาบ และด้วยความอดอยาก และด้วยความตาย และด้วยสัตว์ป่าแห่งแผ่นดินโลก
9 และเมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่ห้านั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็แลเห็นใต้แท่นบูชา คือบรรดาดวงวิญญาณของคนเหล่านั้นที่ถูกฆ่าเพราะพระวจนะของพระเจ้า และเพราะคำพยานซึ่งพวกเขายึดถือนั้น
10 และเขาเหล่านั้นร้องด้วยเสียงดัง โดยกล่าวว่า “อีกนานเท่าใด โอ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้บริสุทธิ์และสัตย์จริง พระองค์ยังไม่ทรงพิพากษา และแก้แค้นให้เลือดของพวกเราต่อคนทั้งหลายที่อาศัยอยู่บนแผ่นดินโลก”
11 และได้ประทานเสื้อคลุมยาวสีขาวให้แก่คนเหล่านั้นทุกคน และได้ตรัสแก่พวกเขาว่า พวกเขาควรหยุดพักอีกหน่อยหนึ่ง จนกว่าบรรดาเพื่อนผู้รับใช้ของพวกเขาด้วย และพวกพี่น้องของพวกเขา จะถูกฆ่าเหมือนกับพวกเขานั้นจะครบจำนวน
12 และข้าพเจ้าได้เห็น เมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่หกนั้นแล้ว และดูเถิด มีแผ่นดินไหวใหญ่โต และดวงอาทิตย์ก็กลายเป็นสีดำเหมือนผ้ากระสอบที่ทำจากขนสัตว์ และดวงจันทร์ก็กลายเป็นเหมือนเลือด
13 และบรรดาดวงดาวแห่งฟ้าสวรรค์ก็ร่วงลงมายังแผ่นดิน เหมือนกับต้นมะเดื่อสลัดผลไม่ทันสุกของมัน เมื่อต้นไม้นั้นถูกพัดด้วยลมกล้า
14 และท้องฟ้าอากาศก็หายไปเหมือนกับหนังสือม้วนเมื่อมันถูกม้วนขึ้นไปหมด และภูเขาทุกลูกและเกาะทุกเกาะก็ถูกเคลื่อนไปจากสถานที่ของพวกมัน
15 และกษัตริย์ทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลก และพวกคนใหญ่คนโต และพวกเศรษฐี และพวกนายทหารใหญ่ และผู้มีอำนาจทั้งหลาย และทุกคนที่เป็นทาส และทุกคนที่เป็นไท ก็ซ่อนตัวอยู่ในบรรดาถ้ำและในบรรดาโขดหินแห่งภูเขาต่าง ๆ
16 และกล่าวแก่บรรดาภูเขาและโขดหินว่า “จงล้มทับพวกเราเถิด และซ่อนพวกเราไว้ให้พ้นจากพระพักตร์พระองค์ ผู้ประทับอยู่บนพระที่นั่ง และให้พ้นจากพระพิโรธของพระเมษโปดกนั้น
17 เพราะว่าวันสำคัญแห่งพระพิโรธของพระองค์มาถึงแล้ว และผู้ใดจะสามารถทนอยู่ได้เล่า”