พระราชบัญญัติ 14

1 “พวกท่านเป็นลูกทั้งหลายของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกท่าน พวกท่านต้องไม่เชือดเนื้อของตัวเอง หรือทำให้เกิดความล้านเลี่ยนใด ๆ ระหว่างนัยน์ตาของพวกท่านเพื่อคนตาย
2 เพราะว่าท่านเป็นชนชาติอันบริสุทธิ์แด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน และพระเยโฮวาห์ได้ทรงเลือกท่านให้เป็นชนชาติอันพิเศษสำหรับพระองค์เอง เหนือกว่าประชาชาติทั้งสิ้นที่อยู่บนแผ่นดินโลก
3 ท่านต้องไม่รับประทานสิ่งที่น่ารังเกียจใด ๆ เลย
4 เหล่านี้เป็นบรรดาสัตว์ซึ่งพวกท่านจะรับประทานได้ วัวตัวผู้ แกะ และแพะ
5 กวาง และละมั่ง และเก้ง และแพะป่า และสมัน และโคป่า และแพะภูเขา
6 และสัตว์ทุกชนิดที่กีบแยก และเท้าแยกออกเป็นสองกรงเล็บ และเคี้ยวเอื้อง ในท่ามกลางสัตว์ทั้งหลายนั้น พวกท่านจะรับประทานได้
7 แต่อย่างไรก็ตาม ในจำพวกสัตว์ทั้งหลายที่เคี้ยวเอื้องหรือจำพวกสัตว์ทั้งหลายที่มีกีบแยก พวกท่านต้องไม่รับประทานสัตว์ต่อไปนี้ อูฐ และกระต่าย และกระจงผา เพราะว่าสัตว์เหล่านี้เคี้ยวเอื้องแต่กีบไม่แยก เพราะฉะนั้นสัตว์เหล่านี้จึงเป็นมลทินแก่พวกท่าน
8 และหมู เพราะมันมีกีบแยกแต่ไม่เคี้ยวเอื้อง มันเป็นมลทินแก่พวกท่าน พวกท่านต้องไม่รับประทานเนื้อของพวกมัน หรือแตะต้องซากศพของพวกมัน
9 ในบรรดาสัตว์น้ำทั้งสิ้นพวกท่านจะรับประทานสัตว์เหล่านี้ได้ บรรดาสัตว์ใด ๆ ที่มีครีบและเกล็ด พวกท่านจะรับประทานได้
10 และสัตว์ใดก็ตามที่ไม่มีครีบและเกล็ด พวกท่านต้องไม่รับประทาน สัตว์นี้เป็นมลทินแก่พวกท่าน
11 นกสะอาดทุกชนิดพวกท่านจะรับประทานได้
12 แต่เหล่านี้เป็นพวกนกซึ่งพวกท่านต้องไม่รับประทาน นกอินทรี และนกแร้งเครา และนกออก
13 และนกเหยี่ยวหางยาว และนกเหยี่ยวดำ และนกแร้งตามชนิดของมัน
14 และบรรดานกกาตามชนิดของมัน
15 และนกเค้าแมว และนกเค้าโมง และนกนางนวล และนกเหยี่ยวตามชนิดของมัน
16 นกเค้าแมวเล็ก และนกเค้าแมวใหญ่ และหงส์
17 และนกกระทุง และนกแร้งอียิปต์ และนกกาน้ำ
18 และนกกระสาดำ และนกกระสาตามชนิดของมัน และนกหัวขวาน และค้างคาว
19 และสัตว์เลื้อยคลานที่บินได้ทุกชนิดเป็นมลทินแก่พวกท่าน พวกมันต้องไม่ถูกรับประทานเลย
20 แต่สัตว์มีปีกทุกชนิดที่สะอาดพวกท่านรับประทานได้
21 พวกท่านต้องไม่รับประทานสัตว์ใด ๆ ที่ตายเอง ท่านต้องให้มันแก่คนแปลกหน้าที่อยู่ภายในประตูเมืองทั้งหลายของท่าน เพื่อที่เขาจะรับประทานมันก็ได้ หรือท่านจะขายมันให้แก่คนต่างประเทศก็ได้ เพราะว่าท่านเป็นชนชาติอันบริสุทธิ์แด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน ท่านต้องไม่ต้มเนื้อลูกแพะในน้ำนมแม่ของมันเลย
22 แท้จริงท่านต้องถวายสิบชักหนึ่ง จากบรรดาพืชผลของท่านที่ได้จากทุ่งนาทุก ๆ ปี
23 และท่านต้องรับประทานต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านในสถานที่ซึ่งพระองค์จะทรงเลือกไว้ เพื่อให้พระนามของพระองค์ประทับที่นั่น สิบชักหนึ่งแห่งข้าวของท่าน หรือน้ำองุ่นของท่าน หรือน้ำมันของท่าน และผลแรกแห่งฝูงวัวและฝูงแพะแกะของท่าน เพื่อท่านจะได้เรียนรู้ที่จะเกรงกลัวพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านอยู่เสมอ
24 และถ้าระยะทางนั้นไกลเกินไปสำหรับท่าน จนท่านไม่สามารถนำสิบชักหนึ่งมาได้ หรือถ้าสถานที่นั้นอยู่ห่างไกลจากท่านเกินไป ซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะทรงเลือกเพื่อให้พระนามของพระองค์ประทับที่นั่น เมื่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านทรงอวยพรท่านแล้วนั้น
25 แล้วท่านต้องขายของนั้นเอาเงิน และห่อเงินไว้ในมือของท่าน และต้องไปยังสถานที่ซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะทรงเลือกไว้
26 และท่านต้องเอาเงินนั้นใช้จ่ายสำหรับสิ่งใดก็ตามที่จิตใจของท่านปรารถนา สำหรับวัวตัวผู้ หรือสำหรับแกะ หรือสำหรับน้ำองุ่น หรือสำหรับสุรา หรือสำหรับสิ่งใดก็ตามที่จิตใจของท่านปรารถนา และท่านต้องรับประทานที่นั่นต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน และท่านต้องปีติยินดี ตัวท่านและครอบครัวของท่าน
27 และคนเลวีที่อยู่ภายในประตูเมืองทั้งหลายของท่าน ท่านต้องไม่ทอดทิ้งเขา เพราะเขาไม่มีส่วนแบ่งหรือส่วนมรดกกับท่าน
28 พอถึงปลายปีที่สาม ท่านต้องนำสิบชักหนึ่งทั้งหมดจากการเพิ่มขึ้นของท่านในปีเดียวกันนั้น และต้องสะสมมันไว้ภายในประตูเมืองทั้งหลายของท่าน
29 และคนเลวี (เพราะเขาไม่มีส่วนแบ่งหรือส่วนมรดกกับท่าน) และคนแปลกหน้า และลูกกำพร้าพ่อ และหญิงม่าย ซึ่งอยู่ภายในประตูเมืองทั้งหลายของท่าน จะมา และจะรับประทาน และอิ่มหนำ เพื่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านจะทรงอวยพรท่านในบรรดากิจการแห่งมือของท่านซึ่งท่านกระทำ”