ปัญญาจารย์ 6

1 มีสิ่งเลวร้ายอย่างหนึ่งที่ข้าพเจ้าได้เห็นภายใต้ดวงอาทิตย์ และสิ่งนั้นก็เป็นเรื่องธรรมดาในท่ามกลางมนุษย์
2 มนุษย์คนใดที่พระเจ้าได้ประทานทรัพย์สมบัติ ความมั่งคั่งและเกียรติยศให้ จนเขาไม่ขาดสิ่งใดเลย สำหรับจิตใจของเขาจากสิ่งสารพัดที่เขาปรารถนา กระนั้นพระเจ้าก็มิได้โปรดให้เขามีอำนาจที่จะรับประทานสิ่งนั้น แต่คนแปลกหน้ารับประทานสิ่งนั้น สิ่งนี้ก็อนิจจัง และเป็นความทุกข์ใจอย่างร้ายแรง
3 ถ้ามนุษย์คนใดมีบุตรสักหนึ่งร้อยคน และมีอายุอยู่หลายปี จนวันทั้งหลายแห่งปีทั้งหลายของเขาก็มากมาย และจิตใจของเขาหาได้อิ่มด้วยของดีไม่ และเขาไม่มีงานฝังศพด้วย ข้าพเจ้ากล่าวว่า บุตรที่เกิดมาแท้งเสียยังดีกว่าคน ๆ นั้น
4 เพราะเขาเข้ามาด้วยความอนิจจังและออกไปในความมืด และชื่อของเขาจะถูกปิดบังไว้ด้วยความมืด
5 ยิ่งกว่านั้น เด็กคนนี้ไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์และไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย เด็กคนนี้มีการพักสงบยิ่งกว่าอีกคนนั้น
6 ใช่แล้ว ถึงแม้ว่าเขามีชีวิตอยู่หนึ่งพันปีทวีอีกเท่าตัว กระนั้นเขาก็ไม่ได้เห็นของดีอะไร ทุกคนมิได้ไปยังที่เดียวกันหมดดอกหรือ
7 บรรดางานหนักของมนุษย์ก็เพื่อปากของเขา แต่ถึงกระนั้นความอยากก็ไม่รู้จักอิ่ม
8 ด้วยว่าคนที่มีสติปัญญาได้เปรียบอะไรกว่าคนโง่เขลาเล่า คนยากจนได้เปรียบอะไรกว่าคนที่รู้จักดำเนินอยู่ต่อหน้าคนที่มีชีวิต
9 การเห็นกับนัยน์ตาก็ดีกว่าการตระเวนไปของความปรารถนา สิ่งนี้ก็อนิจจังและเป็นความวุ่นวายใจด้วย
10 สิ่งใดซึ่งเคยเป็นอยู่ ก็ได้ชื่อมาแล้ว และเป็นที่ทราบกันแล้วว่านั่นคือมนุษย์ และเขาไม่อาจโต้เถียงกับพระองค์ผู้ทรงอานุภาพมากกว่าตนได้
11 เพราะเหตุว่ามีหลายสิ่งที่ทำให้ความอนิจจังเพิ่มขึ้น แล้วมนุษย์มีอะไรที่ดีกว่าเล่า
12 ด้วยว่าใครเล่าทราบว่าสิ่งใดเป็นสิ่งที่ดีสำหรับมนุษย์ในชีวิตนี้ ตลอดวันทั้งหลายแห่งชีวิตที่อนิจจังของตน ที่เขาเสียไปดุจเงา เพราะว่าผู้ใดเล่าจะบอกกับมนุษย์ได้ว่า สิ่งใดจะเกิดขึ้นภายหลังตนภายใต้ดวงอาทิตย์