ปัญญาจารย์ 5

1 จงรักษาเท้าของเจ้าไว้เมื่อเจ้าไปยังพระนิเวศน์ของพระเจ้า และจงพร้อมที่จะฟังมากกว่าถวายเครื่องบูชาของบรรดาคนโง่เขลา เพราะพวกเขาไม่พิจารณาว่าพวกเขากระทำความชั่วร้าย
2 อย่าหุนหันพลันแล่นด้วยปากของเจ้า และอย่าให้ใจของเจ้ารีบเร่งที่จะเอ่ยสิ่งใด ๆ ต่อพระพักตร์พระเจ้า เพราะว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ในสวรรค์ และเจ้าอยู่บนแผ่นดินโลก เหตุฉะนั้นจงให้ถ้อยคำทั้งหลายของเจ้ามีน้อย
3 ด้วยว่าความฝันมาโดยมีกิจธุระมาก และเสียงของคนโง่เขลาเป็นที่รู้จักโดยถ้อยคำมากมาย
4 เมื่อเจ้าทำการปฏิญาณไว้ต่อพระเจ้า อย่าชักช้าที่จะทำตามคำปฏิญาณนั้น เพราะพระองค์หาชอบพระทัยในบรรดาคนโง่เขลาไม่ จงทำตามที่เจ้าได้ปฏิญาณไว้เถิด
5 ที่เจ้าจะไม่ปฏิญาณก็ยังดีกว่าที่เจ้าปฏิญาณแล้วและไม่ทำตาม
6 อย่าให้ปากของเจ้าเป็นเหตุนำเนื้อหนังของเจ้าให้กระทำบาป และอย่าพูดต่อหน้าทูตสวรรค์ว่า สิ่งนี้เป็นข้อผิดพลาด เหตุไฉนจะให้พระเจ้ากริ้วต่อเสียงของเจ้า และทรงทำลายการงานแห่งมือของเจ้าเสียเล่า
7 เพราะว่าในความฝันจำนวนมากและคำพูดมากมาย ก็มีอนิจจังต่าง ๆ ด้วย แต่เจ้าจงยำเกรงพระเจ้าเถิด
8 ถ้าเจ้าเห็นการบีบบังคับของคนยากจน และการบิดเบือนอย่างรุนแรงของการพิพากษาและความยุติธรรมในมณฑลใด อย่าประหลาดใจในเรื่องนั้น เพราะว่าผู้ที่สูงกว่าคนสูงที่สุดทรงเอาใจใส่ และมีผู้ที่สูงกว่าเขาทั้งหลาย
9 ยิ่งกว่านั้นอีก ผลประโยชน์แห่งแผ่นดินโลกก็สำหรับทุกคน กษัตริย์เองก็ได้รับการเลี้ยงดูจากไร่นา
10 คนที่รักเงินจะไม่พอใจด้วยเงิน และคนที่รักความอุดมสมบูรณ์ก็จะไม่พอใจด้วยการเพิ่มขึ้น สิ่งนี้ก็อนิจจังด้วย
11 เมื่อสินค้าทั้งหลายเพิ่มพูนขึ้น บรรดาคนที่กินสินค้าเหล่านั้นก็เพิ่มขึ้น และคนทั้งหลายที่เป็นเจ้าของสินค้าเหล่านั้นจะได้ประโยชน์อะไร นอกจากจะดูพวกมันด้วยตาของตน
12 การหลับของคนที่ทำงานหนักก็ผาสุก ไม่ว่าเขากินน้อยหรือกินมาก แต่ความอุดมสมบูรณ์ของคนมั่งมีจะไม่ยอมให้เขาหลับ
13 มีสิ่งเลวร้ายอันน่าสลดใจซึ่งข้าพเจ้าได้เห็นภายใต้ดวงอาทิตย์ คือทรัพย์สมบัติที่เก็บไว้สำหรับบรรดาเจ้าของของทรัพย์สมบัตินั้นจนเกิดเป็นภัยแก่ตน
14 แต่ทรัพย์สมบัติเหล่านั้นก็สูญเสียไปด้วยเรื่องทุกข์ยากลำบากอันชั่วร้าย และเขาให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่ง และไม่มีอะไรอยู่ในมือของเขา
15 เขาได้คลอดมาจากครรภ์มารดาของตนฉันใด เขาจะกลับไปอย่างเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับที่เขาได้มาฉันนั้น และจะไม่เอาสิ่งใดเลยจากงานหนักของเขา ซึ่งเขาจะถือไปในมือของเขาได้
16 และนี่เป็นสิ่งเลวร้ายอันน่าสลดใจด้วย คือเขาได้เกิดมาอย่างไร เขาจะต้องไปอย่างนั้น และเขาได้ประโยชน์อะไรเล่าที่เขาได้ลงแรงเพื่อลมแล้ง
17 ตลอดวันทั้งหลายของเขา เขารับประทานอยู่ในความมืดด้วย และเขามีความเศร้าใจอย่างสาหัสและมีความโกรธเคืองพร้อมกับความเจ็บป่วยของตน
18 ดูเถิด ที่ข้าพเจ้าได้เห็นแล้ว ก็เป็นสิ่งที่ดีและสมควรที่คนจะกินและดื่ม และที่จะเพลิดเพลินกับผลดีแห่งบรรดางานหนักของตนที่ตนได้กระทำภายใต้ดวงอาทิตย์ตลอดวันทั้งหลายแห่งชีวิตของตน ซึ่งพระเจ้าประทานแก่เขา เพราะสิ่งนี้เป็นส่วนของเขา
19 เช่นกันทุก ๆ คนที่พระเจ้าได้ประทานทรัพย์สมบัติและความมั่งคั่งให้ และได้ประทานอำนาจที่จะรับประทานของเหล่านั้น และที่จะรับส่วนของตน และที่จะปีติยินดีในงานหนักของตนได้ สิ่งนี้เป็นของประทานของพระเจ้า
20 ด้วยว่าเขาจะไม่จดจำวันทั้งหลายแห่งชีวิตของตนมาก เพราะพระเจ้าทรงตอบเขาในความชื่นบานแห่งใจของเขา