ปัญญาจารย์ 1

1 บรรดาถ้อยคำของปัญญาจารย์ บุตรชายของดาวิด กษัตริย์ในกรุงเยรูซาเล็ม
2 อนิจจังแห่งอนิจจัง ปัญญาจารย์กล่าวว่า อนิจจังแห่งอนิจจัง สารพัดก็อนิจจัง
3 มนุษย์ได้ประโยชน์อะไรจากงานหนักทั้งสิ้นของเขาที่เขาทำภายใต้ดวงอาทิตย์
4 ชั่วอายุหนึ่งล่วงไป และอีกชั่วอายุหนึ่งก็มา แต่แผ่นดินโลกก็ยั่งยืนอยู่เป็นนิตย์
5 ดวงอาทิตย์ขึ้นด้วย และดวงอาทิตย์ตก และรีบไปถึงที่ของมันซึ่งมันได้ขึ้นมานั้น
6 ลมพัดไปทางทิศใต้ และวนขึ้นไปทางทิศเหนือ ลมพัดวนไปเวียนมาอย่างต่อเนื่อง และลมพัดกลับมาอีกตามวงจรของมัน
7 แม่น้ำทั้งสิ้นไหลลงไปในทะเล ถึงอย่างนั้นทะเลก็ไม่เคยเต็ม แม่น้ำทั้งหลายไหลมาจากที่ใด พวกมันก็กลับไปสู่ที่นั่นอีก
8 สิ่งสารพัดก็เต็มไปด้วยความยากลำบากทั้งสิ้น มนุษย์เอ่ยมันออกมาไม่ได้ นัยน์ตาไม่อิ่มด้วยการมองเห็น และหูไม่เต็มด้วยการฟัง
9 สิ่งที่เคยเป็นขึ้นแล้วคือสิ่งนั้นที่จะเป็นขึ้นอีก และสิ่งที่เคยทำกันแล้วคือสิ่งที่จะต้องทำกันอีก และไม่มีสิ่งใดใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์
10 มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดหรือที่จะพูดถึงสิ่งนั้นได้ว่า “ดูซี สิ่งนี้ใหม่” สิ่งนั้นเคยมีอยู่มาก่อนแล้วในสมัยโบราณ ซึ่งอยู่ก่อนเราทั้งหลาย
11 ไม่มีการจดจำถึงสิ่งใด ๆ ในสมัยก่อน และจะไม่มีการจดจำถึงสิ่งใด ๆ ที่จะเกิดขึ้น กับคนเหล่านั้นที่จะมาภายหลัง
12 ข้าพเจ้า ปัญญาจารย์ เคยเป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอลในกรุงเยรูซาเล็ม
13 และข้าพเจ้าได้ตั้งใจของข้าพเจ้าที่จะเสาะและแสวงหาโดยสติปัญญาเกี่ยวกับสิ่งสารพัดที่กระทำกันภายใต้ฟ้าสวรรค์ ความยากลำบากนี้พระเจ้าได้ประทานให้แก่บุตรทั้งหลายของมนุษย์เพื่อที่จะสาละวนกับมัน
14 ข้าพเจ้าได้เห็นกิจการทั้งปวงซึ่งกระทำกันภายใต้ดวงอาทิตย์ และดูเถิด สารพัดก็อนิจจังและเป็นความวุ่นวายใจ
15 สิ่งที่คดจะทำให้ตรงไม่ได้ และสิ่งที่ขาดอยู่จะถูกนับให้ครบไม่ได้
16 ข้าพเจ้าเคยคิดในใจของข้าพเจ้าเองว่า “ดูเถิด ข้าพเจ้าได้มาถึงฐานะที่สูงส่ง และได้มีสติปัญญามากกว่าใคร ๆ ที่เคยอยู่ก่อนข้าพเจ้าในกรุงเยรูซาเล็ม ใช่แล้ว ใจของข้าพเจ้ามีประสบการณ์อย่างมากกับสติปัญญาและความรู้”
17 และข้าพเจ้าได้ตั้งใจของข้าพเจ้าที่จะรู้จักสติปัญญา และที่จะรู้จักความบ้าบอและความโง่เขลา ข้าพเจ้าได้เล็งเห็นว่าสิ่งนี้ก็เป็นความวุ่นวายใจด้วย
18 เพราะในสติปัญญามากมายก็มีความเศร้าโศกมาก และคนที่เพิ่มความรู้ก็เพิ่มความเศร้าใจ