ปฐมกาล 48

1 และต่อมาภายหลังเหตุการณ์เหล่านี้ คนหนึ่งบอกโยเซฟว่า “ดูเถิด บิดาของท่านป่วยอยู่” และท่านก็พาบุตรชายทั้งสองของตนไปพร้อมกับท่านคือ มนัสเสห์และเอฟราอิม
2 และคนหนึ่งบอกยาโคบ และกล่าวว่า “ดูเถิด โยเซฟบุตรชายของท่านมาหาท่าน” และอิสราเอลก็เสริมกำลังตัวเอง และนั่งบนเตียงนอน
3 และยาโคบกล่าวแก่โยเซฟว่า “พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ได้ปรากฏแก่พ่อที่ตำบลลูสในแผ่นดินคานาอัน และทรงอวยพรพ่อ
4 และตรัสแก่พ่อว่า ‘ดูเถิด เราจะทำให้เจ้ามีลูกดกและทำให้เจ้าทวีมากขึ้น และเราจะทำให้เจ้าเป็นมวลชนมหาศาล และจะยกแผ่นดินนี้ให้แก่เชื้อสายของเจ้าที่มาภายหลังเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์นิรันดร์’
5 และบัดนี้บุตรชายทั้งสองของลูก คือเอฟราอิมและมนัสเสห์ ซึ่งได้เกิดแก่ลูกในแผ่นดินอียิปต์ก่อนพ่อมาหาลูกในอียิปต์ก็เป็นของพ่อ เหมือนรูเบนและสิเมโอน เขาทั้งสองจะเป็นของพ่อ
6 และบุตรคนอื่น ๆ ของลูก ซึ่งลูกได้ให้กำเนิดหลังจากเขาทั้งสอง จะเป็นของลูก และจะถูกเรียกตามชื่อของพวกพี่ชายของตนในการรับมรดกของพวกเขา
7 และสำหรับพ่อ เมื่อพ่อมาจากปัดดานมา ราเชลได้สิ้นชีวิตข้าง ๆ พ่อในแผ่นดินคานาอันตามทาง เมื่อยังมีระยะทางเล็กน้อยที่จะมาถึงเอฟราธาห์ และพ่อได้ฝังนางไว้ริมทางไปเอฟราธาห์ นั่นแหละคือเบธเลเฮม”
8 และอิสราเอลเห็นบุตรชายทั้งสองของโยเซฟ และกล่าวว่า “พวกนี้เป็นใคร”
9 และโยเซฟกล่าวแก่บิดาของตนว่า “นี่เป็นบุตรชายทั้งสองของลูกที่พระเจ้าประทานแก่ลูกในสถานที่นี้” และอิสราเอลกล่าวว่า “ขอพาบุตรทั้งสอง พ่อขอร้องลูก เข้ามาหาพ่อ และพ่อจะอวยพรพวกเขา”
10 บัดนี้ตาของอิสราเอลมืดมัวไปเพราะวัยชรา ท่านจึงมองอะไรไม่เห็น และโยเซฟพาบุตรทั้งสองเข้ามาใกล้บิดา และบิดาก็จุบเขาทั้งสอง และกอดเขาทั้งสอง
11 และอิสราเอลกล่าวแก่โยเซฟว่า “แต่ก่อนพ่อไม่ได้คิดว่าจะเห็นหน้าของลูก และดูเถิด พระเจ้าโปรดให้พ่อเห็นทั้งเชื้อสายของลูกด้วย”
12 และโยเซฟเอาบุตรทั้งสองออกมาจากระหว่างเข่าของท่าน และท่านโน้มตัวลงโดยซบหน้าของตนลงถึงดิน
13 และโยเซฟพาบุตรทั้งสอง โดยเอฟราอิมอยู่ในมือขวาของท่านซึ่งตรงกับมือซ้ายของอิสราเอล และมนัสเสห์อยู่ในมือซ้ายของท่านซึ่งตรงกับมือขวาของอิสราเอล และพาเขาทั้งสองเข้าไปใกล้บิดา
14 และอิสราเอลก็เหยียดมือขวาของตนออก และวางมือนั้นบนศีรษะของเอฟราอิมผู้เป็นน้อง และมือซ้ายของตนวางไว้บนศีรษะของมนัสเสห์ โดยนำทางมือของตนอย่างหลักแหลม เพราะว่ามนัสเสห์เป็นบุตรหัวปี
15 และอิสราเอลอวยพรโยเซฟ และกล่าวว่า “ขอพระเจ้า ซึ่งอับราฮัมและอิสอัคบิดาของข้าพระองค์ได้ดำเนินอยู่ต่อพระพักตร์นั้น ขอพระเจ้าซึ่งได้ทรงบำรุงเลี้ยงข้าพระองค์ตลอดชีวิตของข้าพระองค์จนถึงวันนี้
16 ขอทูตสวรรค์องค์นั้นซึ่งได้ทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากความชั่วร้ายทั้งสิ้น โปรดอวยพรเด็กหนุ่มทั้งสองคนนี้ และให้ชื่อของข้าพระองค์ถูกเอ่ยบนเขาทั้งสอง และชื่อของอับราฮัมและอิสอัคบิดาของข้าพระองค์ และขอให้เขาทั้งสองคนเติบโตขึ้นเป็นมวลชนในท่ามกลางแผ่นดินโลกเถิด”
17 และเมื่อโยเซฟเห็นว่าบิดาของตนได้วางมือข้างขวาของท่านบนศีรษะของเอฟราอิม โยเซฟก็ไม่พอใจ และโยเซฟได้ยกมือบิดาของตนขึ้น เพื่อจะย้ายมือนั้นจากศีรษะของเอฟราอิมมาวางบนศีรษะของมนัสเสห์
18 และโยเซฟกล่าวแก่บิดาของตนว่า “ไม่ใช่อย่างนั้น คุณพ่อขอรับ เพราะคนนี้เป็นบุตรหัวปี ขอพ่อวางมือขวาของพ่อบนศีรษะคนนี้เถิด”
19 และบิดาของท่านก็ปฏิเสธ และกล่าวว่า “พ่อรู้แล้ว ลูกของพ่อเอ๋ย พ่อรู้แล้ว เขาจะเป็นประชาชนหนึ่งด้วย และเขาจะใหญ่โตด้วย แต่แท้จริงน้องชายของเขาจะใหญ่โตกว่าพี่ชาย และเชื้อสายของน้องชายนั้นจะกลายเป็นมวลชนหลายประชาชาติ”
20 และอิสราเอลได้อวยพรเขาทั้งสองวันนั้น โดยกล่าวว่า “ในชื่อเจ้า พวกอิสราเอลจะอวยพร โดยกล่าวว่า ‘ขอพระเจ้าโปรดให้ท่านเป็นเหมือนเอฟราอิมและเหมือนมนัสเสห์เถิด’” และอิสราเอลได้ตั้งเอฟราอิมให้เป็นใหญ่กว่ามนัสเสห์
21 และอิสราเอลกล่าวแก่โยเซฟว่า “ดูเถิด พ่อจะสิ้นชีวิตแล้ว แต่พระเจ้าจะทรงสถิตอยู่กับพวกเจ้า และจะพาพวกเจ้ากลับไปสู่แผ่นดินแห่งบรรพบุรุษของพวกเจ้าอีก
22 ยิ่งกว่านั้น พ่อได้ยกส่วนหนึ่งให้แก่ลูกเหนือกว่าพวกพี่น้องของลูก ซึ่งพ่อได้เอามาจากมือของคนอาโมไรต์ด้วยดาบของพ่อและด้วยคันธนูของพ่อ”