ปฐมกาล 45

1 แล้วโยเซฟอดกลั้นตนเองต่อหน้าบรรดาผู้ที่ยืนอยู่กับท่านต่อไปอีกไม่ได้ และท่านก็ร้องว่า “จงทำให้ทุกคนออกไปเสียจากเราเถิด” และไม่มีผู้ใดยืนอยู่กับท่าน ขณะที่โยเซฟเปิดเผยตัวเองแก่พี่น้องของท่าน
2 และท่านร้องไห้เสียงดัง และคนอียิปต์ทั้งหลายและคนในสำนักพระราชวังของฟาโรห์ก็ได้ยิน
3 และโยเซฟกล่าวแก่พวกพี่น้องของตนว่า “เราคือโยเซฟ บิดาของเรายังมีชีวิตอยู่หรือ” และพวกพี่น้องของท่านไม่สามารถตอบท่านได้ เพราะพวกเขาตกใจที่เผชิญหน้ากับท่าน
4 และโยเซฟกล่าวแก่พวกพี่น้องของตนว่า “จงเข้ามาใกล้ข้าพเจ้าเถิด ข้าพเจ้าขอร้องพวกท่าน” และพวกเขาก็เข้ามาใกล้ และท่านกล่าวว่า “ข้าพเจ้าคือโยเซฟน้องชายของพวกพี่ ที่พวกพี่ได้ขายมายังอียิปต์
5 เพราะฉะนั้นบัดนี้ อย่าเสียใจไปเลย และอย่าโกรธตัวเอง ที่พวกพี่ได้ขายข้าพเจ้ามาที่นี่ เพราะว่าพระเจ้าได้ทรงส่งข้าพเจ้าให้มาก่อนหน้าพวกพี่เพื่อจะสงวนชีวิตไว้
6 เพราะการกันดารอาหารได้อยู่ในแผ่นดินนี้มาสองปีนี้แล้ว และยังมีอีกห้าปี ซึ่งในปีเหล่านั้นจะทำนาหรือเกี่ยวข้าวไม่ได้เลย
7 และพระเจ้าได้ทรงส่งข้าพเจ้ามาก่อนพวกพี่ เพื่อที่จะสงวนลูกหลานของพวกพี่ไว้ในแผ่นดินโลก และเพื่อช่วยชีวิตของพวกพี่ไว้โดยการช่วยให้พ้นอันใหญ่หลวง
8 ดังนั้นบัดนี้ มิใช่พวกพี่ที่ได้ส่งข้าพเจ้ามาที่นี่ แต่เป็นพระเจ้า และพระองค์โปรดให้ข้าพเจ้าเป็นเหมือนบิดาแก่ฟาโรห์ และเป็นเจ้านายในพระราชวังทั้งสิ้นของพระองค์ และเป็นผู้ครอบครองทั่วแผ่นดินอียิปต์ทั้งหมด
9 พวกท่านจงรีบ และขึ้นไปหาบิดาของข้าพเจ้า และกล่าวแก่ท่านว่า ‘โยเซฟบุตรชายของท่านกล่าวดังนี้ว่า “พระเจ้าได้ทรงโปรดให้ลูกเป็นเจ้านายเหนืออียิปต์ทั้งสิ้น ขอลงมาหาลูก อย่ารีรอเลย
10 และพ่อจะได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินโกเชน และพ่อจะได้อยู่ใกล้ลูก ทั้งตัวพ่อกับลูกทั้งหลายของพ่อ และหลาน ๆ ของพ่อ และฝูงแพะแกะของพ่อ และฝูงวัวของพ่อ และทุกสิ่งที่พ่อมีอยู่
11 และที่นั่นลูกจะบำรุงเลี้ยงดูพ่อ ด้วยว่ายังจะมีการกันดารอาหารอีกห้าปี เกรงว่าตัวพ่อ และครอบครัวของพ่อ และบรรดาคนที่พ่อมีอยู่จะยากจนไป”’
12 และดูเถิด นัยน์ตาของพวกพี่ได้เห็น และนัยน์ตาของเบนยามินน้องชายของข้าพเจ้าได้เห็นว่า เป็นปากของข้าพเจ้าเองที่พูดกับพวกพี่
13 และพวกพี่จงเล่าให้บิดาของข้าพเจ้าฟังถึงบรรดายศศักดิ์ของข้าพเจ้าในอียิปต์ และถึงสิ่งสารพัดที่พวกพี่ได้เห็นนั้น และพวกพี่จงรีบและพาบิดาของข้าพเจ้าลงมาที่นี่เถิด”
14 และท่านกอดคอเบนยามินน้องชายของตนและร้องไห้ และเบนยามินร้องไห้บนคอของท่าน
15 ยิ่งกว่านั้นท่านได้จุบพวกพี่น้องของตนทุกคน และร้องไห้บนพวกเขา และหลังจากนั้นพวกพี่น้องของท่านก็สนทนากับท่าน
16 และข่าวนั้นถูกได้ยินในพระราชวังของฟาโรห์ โดยกล่าวว่า “พวกพี่น้องของโยเซฟได้มาแล้ว” และฟาโรห์กับเหล่าข้าราชการของพระองค์ก็พากันยินดี
17 และฟาโรห์รับสั่งกับโยเซฟว่า “จงกล่าวแก่พวกพี่น้องของท่านว่า ‘พวกเจ้าจงทำดังนี้ เอาของบรรทุกสัตว์ของพวกเจ้าและไป พวกเจ้าจงไปยังแผ่นดินคานาอัน
18 และจงพาบิดาของพวกเจ้าและครอบครัวทั้งหลายของพวกเจ้า และมาหาเรา และเราจะประทานของดีที่สุดของแผ่นดินอียิปต์ให้พวกเจ้า และพวกเจ้าจะได้รับประทานผลอันอุดมบริบูรณ์แห่งแผ่นดินนี้’
19 บัดนี้ท่านถูกรับสั่งแล้ว พวกเจ้าจงทำดังนี้ พวกเจ้าจงเอาขบวนเกวียนหลายเล่มจากแผ่นดินอียิปต์ไปรับเด็กเล็ก ๆ ของพวกเจ้า และรับภรรยาของพวกเจ้า และจงพาบิดาของพวกเจ้าและมาเถิด
20 อย่าเสียดายทรัพย์สมบัติของพวกเจ้าด้วย เพราะของดีที่สุดของแผ่นดินอียิปต์ทั้งสิ้นเป็นของพวกเจ้าแล้ว”
21 และบุตรเหล่านั้นของอิสราเอลก็ทำตาม และโยเซฟจัดขบวนเกวียนหลายเล่มให้พวกเขาตามรับสั่งของฟาโรห์ และให้เสบียงรับประทานแก่พวกเขาสำหรับระหว่างทาง
22 แก่พวกเขาทุกคน ท่านให้เสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนแก่แต่ละคน แต่แก่เบนยามิน ท่านให้เงินสามร้อยเหรียญกับเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนห้าชุด
23 และแก่บิดาของท่าน ท่านฝากของต่อไปนี้ไป คือลาสิบตัวบรรทุกของดีเหล่านั้นแห่งอียิปต์ และลาตัวเมียอีกสิบตัวบรรทุกข้าว และขนมปัง และเสบียงอาหารสำหรับให้บิดาของท่านรับประทานระหว่างทาง
24 ดังนั้นท่านจึงส่งพวกพี่น้องของท่านไป และพวกเขาก็ออกเดินทาง และท่านกล่าวแก่พวกเขาว่า “จงระวังให้ดีที่พวกพี่จะไม่วิวาทกันระหว่างทาง”
25 และพวกเขาก็พากันขึ้นไปจากอียิปต์ และเข้ามาในแผ่นดินคานาอัน มายังยาโคบบิดาของพวกเขา
26 และบอกบิดา โดยกล่าวว่า “โยเซฟยังมีชีวิตอยู่ และเขาเป็นผู้ปกครองเหนือแผ่นดินอียิปต์ทั้งหมด” และใจของยาโคบก็หมดสิ้นเรี่ยวแรง เพราะท่านไม่เชื่อพวกเขา
27 และพวกเขาเล่าบรรดาถ้อยคำของโยเซฟให้บิดาฟัง ซึ่งโยเซฟได้กล่าวแก่พวกเขาแล้ว และเมื่อบิดาเห็นขบวนเกวียนทั้งหลายซึ่งโยเซฟได้ส่งมาเพื่อรับตน จิตใจของยาโคบบิดาของพวกเขาก็ฟื้นชื่นขึ้น
28 และอิสราเอลกล่าวว่า “อิ่มใจแล้ว โยเซฟลูกชายของเรายังมีชีวิตอยู่ เราจะไปและเห็นเขาก่อนเราตาย”