ปฐมกาล 43

1 และการกันดารอาหารในแผ่นดินนั้นก็ร้ายแรงยิ่งนัก
2 และต่อมาเมื่อเขาทั้งหลายกินข้าวซึ่งพวกเขาได้เอามาจากประเทศอียิปต์หมดแล้ว บิดาของพวกเขากล่าวแก่พวกเขาว่า “จงไปอีก ซื้ออาหารเล็กน้อยมาให้พวกเราหน่อย”
3 และยูดาห์พูดกับบิดา โดยกล่าวว่า “ท่านผู้นั้นได้กำชับพวกลูกอย่างเด็ดขาด โดยกล่าวว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นหน้าของเรา เว้นแต่น้องชายของพวกเจ้ามาพร้อมกับพวกเจ้า’
4 ถ้าพ่อจะส่งน้องชายไปพร้อมกับพวกลูก พวกลูกก็จะลงไปและซื้ออาหารให้พ่อ
5 แต่ถ้าพ่อจะไม่ส่งน้องชายไป พวกลูกก็จะไม่ลงไป เพราะชายผู้นั้นได้กล่าวแก่พวกลูกว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นหน้าของเรา เว้นแต่น้องชายของพวกเจ้ามาพร้อมกับพวกเจ้า’”
6 และอิสราเอลกล่าวว่า “ทำไมพวกเจ้าถึงได้ปฏิบัติหยาบช้าเช่นนี้กับเรา ที่ได้บอกชายผู้นั้นว่าพวกเจ้ายังมีน้องชายอีกคนหนึ่ง”
7 และพวกเขากล่าวว่า “ชายผู้นั้นได้ซักไซ้ไล่เลียงพวกลูกถึงความเป็นอยู่ของพวกลูก และถึงญาติพี่น้องของพวกลูก โดยกล่าวว่า ‘บิดาของพวกเจ้ายังอยู่หรือ พวกเจ้ามีน้องชายอีกหรือเปล่า’ และพวกลูกได้บอกท่านตามคำเหล่านี้ พวกลูกจะล่วงรู้ได้อย่างไรว่าท่านจะกล่าวว่า ‘จงพาน้องชายของพวกเจ้าลงมา’”
8 และยูดาห์กล่าวกับอิสราเอลบิดาของเขาว่า “ขอส่งเด็กหนุ่มนั้นไปกับลูก และพวกลูกจะลุกขึ้นและไป เพื่อพวกเราจะได้มีชีวิตและไม่ตาย ทั้งพวกลูก และพ่อ และลูกอ่อนทั้งหลายของพวกเราด้วย
9 ลูกจะเป็นผู้รับประกันน้องชายคนนี้ พ่อจะเรียกร้องน้องชายจากมือของลูก ถ้าลูกไม่นำเขากลับมาหาพ่อ และตั้งเขาไว้ต่อหน้าพ่อ ก็ขอให้ลูกรับผิดตลอดไปเป็นนิตย์
10 เพราะถ้าพวกลูกไม่ได้รีรออยู่ บัดนี้พวกลูกก็คงได้กลับมาเป็นครั้งที่สองแล้วเป็นแน่”
11 และอิสราเอลบิดาของพวกเขากล่าวแก่พวกเขาว่า “ถ้ามันต้องเป็นอย่างนั้นแล้วตอนนี้ ก็จงทำดังนี้ คือเอาพวกผลิตผลอย่างดีที่สุดในแผ่นดินนี้ในภาชนะของพวกเจ้าไป และขนเอาของกำนัลลงไปให้ชายผู้นั้น คือพิมเสนบ้าง และน้ำผึ้งบ้าง พวกยางไม้และมดยอบ พวกลูกนัทและลูกอัลมันด์ทั้งหลาย
12 และจงเอาเงินเป็นสองเท่าในมือของพวกเจ้า และเงินที่ได้ถูกนำมาอีกในปากกระสอบของพวกเจ้า จงถือเงินนั้นในมือของพวกเจ้าไปอีก บางทีนั่นอาจเป็นความพลั้งเผลอ
13 จงพาน้องชายของพวกเจ้าไปด้วย และลุกขึ้น ไปหาชายผู้นั้นอีก
14 และขอพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์โปรดประทานความเมตตาแก่พวกเจ้าต่อหน้าชายผู้นั้น เพื่อท่านจะส่งพี่ชายอีกคนนั้นของพวกเจ้ากลับมาพร้อมกับเบนยามิน หากว่าพ่อจะต้องสูญเสียลูก ๆ ของพ่อไป พ่อก็ยอมสูญเสีย”
15 และคนเหล่านั้นก็เอาของกำนัลนั้น และพวกเขาเอาเงินสองเท่าในมือของพวกเขาไป พร้อมกับเบนยามิน และลุกขึ้น และลงไปยังประเทศอียิปต์ และยืนต่อหน้าโยเซฟ
16 และเมื่อโยเซฟเห็นเบนยามินมากับพวกพี่ชาย ท่านก็กล่าวแก่คนต้นเรือนของท่านว่า “จงพาชายเหล่านี้ไปที่บ้าน และจงฆ่าสัตว์และจัดเตรียมไว้ให้พร้อม เพราะชายเหล่านี้จะมารับประทานด้วยกันกับเราตอนเที่ยง”
17 และชายคนนั้นก็ทำตามที่โยเซฟได้สั่ง และชายคนนั้นพาคนเหล่านั้นเข้าไปในบ้านของโยเซฟ
18 และคนเหล่านั้นก็กลัว เพราะพวกเขาถูกพาเข้าไปในบ้านของโยเซฟ และพวกเขากล่าวว่า “เพราะเหตุเงินนั้นที่ถูกคืนมาในกระสอบของพวกเราครั้งก่อนนั้น พวกเราจึงถูกพาเข้ามาที่นี่ เพื่อท่านจะหาเหตุเล่นงานพวกเรา และตะครุบพวกเรา และจับพวกเราเป็นทาส และริบเอาพวกลาของพวกเรา”
19 และพวกเขาเข้าไปใกล้คนต้นเรือนของโยเซฟ และพวกเขาสนทนากับเขาที่ประตูบ้าน
20 และกล่าวว่า “โอ ท่านเจ้าข้า แท้จริงพวกข้าพเจ้าได้ลงมาครั้งก่อนเพื่อซื้ออาหาร
21 และต่อมาเมื่อพวกข้าพเจ้ามาถึงที่พักแรม พวกข้าพเจ้าได้เปิดกระสอบของพวกข้าพเจ้าออก และดูเถิด เงินของแต่ละคนก็อยู่ในปากกระสอบของตน เงินของพวกข้าพเจ้านั้นยังอยู่ครบน้ำหนัก และพวกข้าพเจ้าได้นำเงินนั้นมาอีกในมือของพวกข้าพเจ้า
22 และเงินอีกส่วนหนึ่งพวกข้าพเจ้าได้เอามาในมือของพวกข้าพเจ้าเพื่อจะซื้ออาหาร พวกข้าพเจ้าไม่สามารถบอกได้ว่า ใครใส่เงินของพวกข้าพเจ้าไว้ในกระสอบของพวกข้าพเจ้า”
23 และคนต้นเรือนกล่าวว่า “ขอสันติมีแก่พวกท่านเถิด อย่ากลัวเลย พระเจ้าของพวกท่าน และพระเจ้าของบิดาของพวกท่าน ได้ประทานทรัพย์สมบัติแก่พวกท่านในกระสอบของพวกท่าน ข้าพเจ้ามีเงินของพวกท่านแล้ว” และคนต้นเรือนก็พาสิเมโอนออกมาหาพวกเขา
24 และชายคนนั้นพาคนเหล่านั้นเข้าไปในบ้านของโยเซฟ และเอาน้ำให้พวกเขา และพวกเขาก็ล้างเท้าของพวกเขา และเขาจัดหญ้าฟางให้ลาของพวกเขา
25 และพวกเขาก็จัดเตรียมของกำนัลนั้นไว้ก่อนโยเซฟมาตอนเที่ยง เพราะพวกเขาได้ยินว่าพวกเขาจะรับประทานอาหารกันที่นั่น
26 และเมื่อโยเซฟกลับมาบ้าน พวกเขาก็เอาของกำนัลนั้นซึ่งอยู่ในมือของพวกเขามาให้ท่านในบ้าน และน้อมตัวลงถึงดินต่อหน้าท่าน
27 และท่านถามพวกเขาถึงทุกข์สุขของพวกเขา และกล่าวว่า “บิดาของพวกเจ้าสบายดีหรือ ผู้ชราที่พวกเจ้ากล่าวถึงนั้น เขายังมีชีวิตอยู่หรือ”
28 และพวกเขาตอบว่า “บิดาของพวกข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านมีสุขภาพดี ท่านยังมีชีวิตอยู่” และพวกเขาก็ก้มศีรษะของตนลง และกราบไหว้ท่าน
29 และท่านแหงนตาของท่านขึ้นและเห็นเบนยามินน้องชายของตน บุตรชายของมารดาของตน และกล่าวว่า “คนนี้เป็นน้องชายสุดท้องของพวกเจ้าหรือ ที่พวกเจ้าเคยพูดกับเราเกี่ยวกับเขา” และท่านพูดว่า “ขอพระเจ้าทรงมีพระกรุณาแก่เจ้าเถิด ลูกของเราเอ๋ย”
30 และโยเซฟก็รีบไป เพราะส่วนภายในของท่านโหยหาน้องชายของท่าน และท่านก็หาที่ที่จะร้องไห้ และท่านได้เข้าไปในห้องของตนและร้องไห้อยู่ที่นั่น
31 และท่านล้างหน้าของตน และออกมา และแข็งใจตนเอง และกล่าวว่า “ยกอาหารมาเถิด”
32 และพวกคนใช้ก็ยกส่วนของท่านมาตั้งไว้เฉพาะท่าน และส่วนของพี่น้องก็เฉพาะพี่น้อง และส่วนของคนอียิปต์ที่จะมารับประทานด้วยกันกับท่านนั้นก็เฉพาะพวกเขา เพราะคนอียิปต์จะไม่รับประทานอาหารร่วมกับคนฮีบรู เพราะว่านั่นเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจสำหรับคนอียิปต์
33 และพวกพี่น้องก็นั่งตรงหน้าท่าน เรียงตั้งแต่บุตรหัวปีตามสิทธิ์บุตรหัวปีของตน และลงมาจนถึงน้องสุดท้องตามวัย และชายเหล่านั้นก็ประหลาดใจต่อกันและกัน
34 และท่านก็เอามาและส่งส่วนอาหารให้แก่พวกเขาต่อหน้าท่าน แต่ส่วนอาหารของเบนยามินนั้นมากกว่าของพวกพี่ชายถึงห้าเท่า และพวกเขาก็ดื่ม และร่วมรื่นเริงกับท่าน