ดาเนียล 6

1 ดาริอัสทรงพอพระทัยที่จะแต่งตั้งประมุขหนึ่งร้อยยี่สิบคนขึ้นเหนือราชอาณาจักร ผู้ซึ่งจะอยู่เหนือราชอาณาจักรทั้งหมด
2 และเหนือประมุขเหล่านี้มีประธานสามคน ในพวกนี้ดานิเอลเป็นคนแรก เพื่อให้บรรดาประมุขรายงานต่อพวกประธาน และกษัตริย์จะมิได้ทรงขาดผลประโยชน์
3 แล้วดานิเอลคนนี้ก็มีชื่อเสียงยิ่งกว่าบรรดาประธานและบรรดาประมุข เพราะวิญญาณดีเลิศสถิตอยู่ในท่าน และกษัตริย์ก็ทรงหมายพระทัยจะแต่งตั้งท่านให้ครอบครองเหนือราชอาณาจักรนั้นทั้งหมด
4 ดังนั้น ประธานและประมุขเหล่านั้นจึงหามูลเหตุฟ้องดานิเอลในเรื่องเกี่ยวกับราชอาณาจักร แต่พวกเขาก็หามูลเหตุหรือความผิดไม่ได้ เพราะท่านเป็นคนสัตย์ซื่อ และจะพบความพลั้งพลาดหรือความผิดในท่านมิได้เลย
5 แล้วคนเหล่านี้จึงกล่าวว่า “พวกเราจะหามูลเหตุใด ๆ ฟ้องดานิเอลคนนี้ไม่ได้เลย นอกจากพวกเราจะหาเรื่องที่เกี่ยวกับพระราชบัญญัติของพระเจ้าของเขา”
6 ดังนั้น บรรดาประธานและประมุขเหล่านี้จึงได้รวมตัวกันเข้าเฝ้ากษัตริย์ และทูลกษัตริย์ว่า “ข้าแต่กษัตริย์ดาริอัส ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์
7 บรรดาประธานแห่งราชอาณาจักร พวกผู้ว่าราชการ และประมุขทั้งหลาย พวกที่ปรึกษา และนายร้อยทั้งหลายได้ปรึกษาหารือกันเพื่อจัดตั้งพระราชกำหนด และให้ออกพระราชกฤษฎีกาอันมั่นคงว่า ผู้ใดก็ตามที่จะทูลขอต่อพระเจ้าหรือมนุษย์คนใดเป็นเวลาสามสิบวันนี้ นอกจากขอต่อพระองค์ โอ ข้าแต่กษัตริย์ ผู้นั้นจะถูกโยนลงในถ้ำสิงโต
8 บัดนี้ โอ ข้าแต่กษัตริย์ ขอออกพระราชกฤษฎีกา และลงพระนามในหนังสือสำคัญ เพื่อพระราชกฤษฎีกานั้นจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ตามกฎหมายของคนมีเดียและคนเปอร์เซีย ซึ่งจะแก้ไขไม่ได้”
9 เพราะฉะนั้นกษัตริย์ดาริอัสจึงทรงลงพระนามในหนังสือสำคัญและพระราชกฤษฎีกานั้น
10 บัดนี้เมื่อดานิเอลทราบว่าลงพระนามในหนังสือสำคัญนั้นแล้ว ท่านก็เข้าไปในบ้านของท่าน และหน้าต่างทั้งหลายของท่านเปิดในห้องชั้นบนของท่านตรงไปยังกรุงเยรูซาเล็ม ท่านก็คุกเข่าลงบนเข่าของท่านวันละสามครั้ง และอธิษฐาน และขอบพระคุณต่อพระพักตร์พระเจ้าของท่าน เหมือนที่ท่านได้เคยกระทำมาแต่ก่อน
11 แล้วคนเหล่านี้ก็ได้รวมตัวกัน และได้พบดานิเอลกำลังอธิษฐานและวิงวอนอยู่ต่อพระพักตร์พระเจ้าของท่าน
12 แล้วเขาทั้งหลายก็เข้ามาใกล้ และกราบทูลต่อพระพักตร์กษัตริย์เกี่ยวกับพระราชกฤษฎีกาของกษัตริย์ว่า “พระองค์ได้ทรงลงพระนามในพระราชกฤษฎีกาฉบับหนึ่งมิใช่หรือว่า ทุกคนที่จะทูลขอต่อพระเจ้าหรือมนุษย์คนใดภายในสามสิบวันนี้ นอกจากทูลขอต่อพระองค์ โอ ข้าแต่กษัตริย์ ผู้นั้นจะถูกโยนลงไปในถ้ำสิงโต” กษัตริย์ทรงตอบและตรัสว่า “เรื่องนั้นเป็นความจริง ตามกฎหมายของคนมีเดียและคนเปอร์เซียซึ่งจะแก้ไขไม่ได้”
13 แล้วพวกเขาจึงตอบและกราบทูลต่อพระพักตร์กษัตริย์ว่า “ดานิเอลคนนั้น ผู้ซึ่งเป็นพวกลูกหลานของพวกที่ถูกกวาดมาเป็นเชลยแห่งยูดาห์ ไม่ได้เห็นแก่พระพักตร์พระองค์ โอ ข้าแต่กษัตริย์ หรือพระราชกฤษฎีกาที่พระองค์ทรงลงพระนามไว้ แต่ทำการทูลขอของเขาวันละสามครั้ง”
14 แล้วกษัตริย์ เมื่อพระองค์ทรงสดับถ้อยคำเหล่านี้แล้ว ก็ทรงไม่พอพระทัยตัวเองยิ่งนัก และทรงตั้งพระทัยหาทางช่วยดานิเอลให้พ้น และพระองค์ทรงทำงานหนักจนถึงเวลาดวงอาทิตย์ตกเพื่อหาหนทางช่วยดานิเอลให้รอดพ้น
15 แล้วคนเหล่านี้ก็รวมตัวกันมาเข้าเฝ้ากษัตริย์ และกราบทูลกษัตริย์ว่า “ขอทราบเถิด โอ ข้าแต่กษัตริย์ ว่ากฎหมายของคนมีเดียและคนเปอร์เซียระบุไว้ว่า ไม่มีพระราชกฤษฎีกาใดหรือกฎหมายใดซึ่งกษัตริย์ทรงสถาปนาไว้แล้วสามารถถูกเปลี่ยนแปลงได้”
16 แล้วกษัตริย์จึงทรงบัญชา และพวกเขาได้นำดานิเอลมา และโยนท่านเข้าไปในถ้ำสิงโต บัดนี้กษัตริย์ทรงกล่าวและตรัสแก่ดานิเอลว่า “พระเจ้าของท่าน ผู้ซึ่งท่านปรนนิบัติอยู่เนืองนิตย์นั้น พระองค์จะทรงช่วยท่านให้รอดพ้น”
17 และหินก้อนหนึ่งถูกนำมา และถูกวางไว้บนปากถ้ำนั้น และกษัตริย์ก็ได้ทรงประทับตราหินก้อนนั้นด้วยแหวนตราของพระองค์เอง และด้วยแหวนตราของพวกเจ้านายของพระองค์ เพื่อพระประสงค์นั้นจะไม่เปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับดานิเอล
18 แล้วกษัตริย์ก็เสด็จไปยังพระราชวังของพระองค์ และทรงอดพระกระยาหารตลอดคืนนั้น และไม่มีเครื่องดนตรีอันใดถูกนำมาต่อพระพักตร์พระองค์ และการบรรทมของพระองค์ก็ไปเสียจากพระองค์
19 แล้วกษัตริย์ทรงลุกขึ้นแต่เช้าตรู่มาก ๆ และรีบเสด็จไปยังถ้ำสิงโต
20 และเมื่อพระองค์เสด็จมาถึงถ้ำนั้น พระองค์ก็ตรัสเรียกดานิเอลด้วยเสียงโทมนัส และกษัตริย์ทรงกล่าวและตรัสกับดานิเอลว่า “โอ ดานิเอล ผู้รับใช้ของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ พระเจ้าของท่าน ผู้ซึ่งท่านปรนนิบัติอยู่เนืองนิตย์นั้น ทรงสามารถที่จะช่วยท่านให้พ้นจากพวกสิงโตได้ไหม”
21 แล้วดานิเอลกราบทูลกษัตริย์ว่า “โอ ข้าแต่กษัตริย์ ขอทรงพระเจริญเป็นนิตย์
22 พระเจ้าของข้าพระองค์ได้ทรงส่งทูตสวรรค์ของพระองค์มา และได้ปิดปากของพวกสิงโตไว้ พวกมันจึงมิได้ทำอันตรายแก่ข้าพระองค์ เพราะต่อพระพักตร์พระเจ้า ความบริสุทธิ์ได้ถูกพบในข้าพระองค์ และต่อพระพักตร์พระองค์ด้วย โอ ข้าแต่กษัตริย์ ข้าพระองค์มิได้กระทำผิดประการใด”
23 แล้วกษัตริย์ก็ทรงปีติยินดียิ่งนักเพราะดานิเอล และทรงบัญชาให้พวกเขานำดานิเอลขึ้นมาจากถ้ำ ดังนั้นดานิเอลจึงถูกนำขึ้นมาจากถ้ำ และไม่พบอันตรายอย่างใดบนตัวท่านเลย เพราะท่านได้เชื่อในพระเจ้าของท่าน
24 แล้วกษัตริย์ทรงบัญชา และพวกเขานำชายเหล่านั้นที่ได้ฟ้องดานิเอลมา และพวกเขาโยนพวกเขาเข้าไปในถ้ำสิงโต ทั้งตัวพวกเขา บุตรทั้งหลายของพวกเขา และภรรยาของพวกเขา และพวกสิงโตก็ได้ฟัดพวกเขา และหักบรรดากระดูกของพวกเขาทั้งหลายเป็นชิ้น ๆ ก่อนที่พวกเขาตกลงไปถึงพื้นถ้ำด้วยซ้ำ
25 แล้วกษัตริย์ดาริอัสทรงมีพระราชสาส์นไปถึงบรรดาประชาชน ประชาชาติทั้งปวง และภาษาทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินโลกทั้งสิ้นว่า “สันติสุขจงมีแก่ท่านทั้งหลายอย่างทวีคูณ
26 เราออกกฤษฎีกาว่า ในอำนาจครอบครองทุกแห่งของราชอาณาจักรของเรา ให้คนทั้งหลายสั่นสะท้านและยำเกรงต่อพระพักตร์พระเจ้าของดานิเอล เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ และทรงมั่นคงเป็นนิตย์ และอาณาจักรของพระองค์ซึ่งจะไม่ถูกทำลาย และอำนาจครอบครองของพระองค์จะดำรงอยู่จนถึงที่สุด
27 พระองค์ทรงช่วยให้พ้นและช่วยให้พ้นภัย และพระองค์ทรงกระทำบรรดาหมายสำคัญและการมหัศจรรย์ทั้งหลายในฟ้าสวรรค์และในแผ่นดินโลก ผู้ได้ทรงช่วยดานิเอลให้พ้นจากฤทธิ์ของพวกสิงโต”
28 ดังนั้นดานิเอลผู้นี้จึงได้เจริญขึ้นในรัชสมัยของดาริอัส และในรัชสมัยของไซรัสคนเปอร์เซีย