กิจการ 28

1 และเมื่อพวกเขารอดพ้นแล้ว พวกเขาจึงทราบว่าเกาะนั้นถูกเรียกว่า เมลิตา
2 และพวกชาวป่านั้นแสดงความกรุณาแก่พวกเราเป็นอันมาก เพราะพวกเขาก่อกองไฟ และต้อนรับพวกเราทุกคน เพราะเหตุฝนตกในขณะนั้น และเพราะเหตุความหนาว
3 และเมื่อเปาโลได้รวบรวมบรรดากิ่งไม้และมัดไว้แล้ว และวางพวกมันบนกองไฟนั้น มีงูพิษตัวหนึ่งออกมาจากความร้อนนั้น และกัดมือของท่านติดอยู่
4 และเมื่อพวกชาวป่านั้นเห็นงูพิษติดห้อยอยู่ที่มือของท่าน พวกเขาก็พูดกันในท่ามกลางพวกเขาว่า “คนนี้เป็นฆาตกรแน่นอน ผู้ซึ่ง ถึงแม้ว่าเขาได้รอดพ้นจากทะเลแล้ว แต่พระผู้ทรงแก้แค้นไม่ยอมให้มีชีวิตอยู่”
5 และท่านได้สะบัดงูนั้นเข้าไปในกองไฟนั้น และไม่รู้สึกถึงอันตรายใด ๆ เลย
6 อย่างไรก็ดีพวกเขาคอยดูว่าท่านควรจะบวมขึ้น หรือล้มลงตายทันทีเมื่อไหร่ แต่หลังจากพวกเขาคอยดูอยู่ช้านานแล้ว และไม่เห็นอันตรายใด ๆ มายังท่าน พวกเขาก็เปลี่ยนใจของตนเอง และกล่าวว่าท่านเป็นพระ
7 ในตำบลเดียวกันนั้นมีบรรดาทรัพย์สินของเจ้าแห่งเกาะนั้นซึ่งชื่อของเขาคือ ปูบลิอัส ผู้ซึ่งได้ต้อนรับพวกเรา และให้ที่พักแก่พวกเราเป็นเวลาสามวันอย่างสุภาพ
8 และต่อมาบิดาของปูบลิอัสนั้นนอนป่วยอยู่ เป็นไข้และเป็นบิด ผู้ซึ่งเปาโลได้เข้าไป และอธิษฐาน และวางมือของตนบนท่าน และรักษาท่านให้หาย
9 ดังนั้นเมื่อกระทำเช่นนี้แล้ว คนอื่น ๆ ด้วย ซึ่งมีโรคต่าง ๆ ในเกาะนั้น ได้มา และได้รับการรักษาให้หาย
10 ผู้ซึ่งได้ให้เกียรติแก่พวกเราหลายประการด้วย และเมื่อพวกเราจากไป พวกเขาได้นำบรรดาสิ่งของมาให้พวกเราตามความจำเป็น
11 และหลังจากสามเดือน พวกเราก็ออกเดินทางในเรือลำหนึ่งแห่งเมืองอเล็กซานเดรีย ซึ่งได้ค้างอยู่ที่เกาะนั้นในฤดูหนาว ซึ่งเครื่องหมายของเรือลำนั้นคือ รูปแคสเตอร์และพอลลักซ์
12 และเมื่อจอดที่เมืองไซราคิ้วส์แล้ว พวกเราคอยอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามวัน
13 และจากที่นั่น พวกเราอ้อมไป และมายังเมืองเรยีอูม และหลังจากหนึ่งวัน ลมทิศใต้ก็พัดมา และวันต่อมาพวกเรามาถึงเมืองปูทีโอลี
14 ที่ซึ่งพวกเราได้พบพวกพี่น้อง และถูกเชิญให้หยุดพักอาศัยอยู่กับพวกเขาเป็นเวลาเจ็ดวัน และพวกเราจึงมุ่งสู่กรุงโรม
15 และจากที่นั่น เมื่อพวกพี่น้องได้ยินเรื่องพวกเรา พวกเขาได้ออกมาพบพวกเราจนถึงบ้านตลาดอัปปีอัส และที่บ้านร้านสามแห่ง ผู้ซึ่งเมื่อเปาโลเห็นแล้ว ท่านก็ขอบพระคุณพระเจ้า และมีกำลังใจดีขึ้น
16 และเมื่อพวกเรามาถึงกรุงโรม นายร้อยได้มอบพวกนักโทษให้กับผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ แต่เปาโลได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่คนเดียว พร้อมกับทหารคนหนึ่งที่คุมท่านไว้
17 และต่อมา หลังจากเวลาสามวันแล้ว เปาโลได้เชิญพวกผู้ใหญ่ของพวกยิวให้มาประชุมกัน และเมื่อพวกเขามาพร้อมกันแล้ว ท่านจึงกล่าวแก่พวกเขาว่า “พวกท่านและพี่น้องทั้งหลาย ถึงแม้ว่าข้าพเจ้ามิได้กระทำผิดสิ่งหนึ่งสิ่งใดต่อชนชาตินี้ หรือบรรดาธรรมเนียมของบรรพบุรุษของพวกเรา ถึงอย่างนั้นข้าพเจ้าก็ถูกมอบไว้เป็นนักโทษจากกรุงเยรูซาเล็มเข้ามาอยู่ในมือของพวกโรม
18 ผู้ซึ่ง เมื่อพวกเขาได้ไต่สวนข้าพเจ้าแล้ว ก็ประสงค์ที่จะปล่อยข้าพเจ้าไปเสีย เพราะไม่มีสาเหตุแห่งความตายในตัวข้าพเจ้า
19 แต่เมื่อพวกยิวพูดคัดค้านความประสงค์นั้น ข้าพเจ้าจึงจำต้องอุทธรณ์ถึงซีซาร์ ไม่ใช่ว่าข้าพเจ้ามีอะไรจะฟ้องชนชาติของข้าพเจ้า
20 เหตุฉะนั้นเพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงเชิญท่านทั้งหลายมา เพื่อจะได้เห็นพวกท่าน และเพื่อจะพูดกับพวกท่าน เพราะเหตุความหวังของอิสราเอลข้าพเจ้าจึงถูกจองจำด้วยโซ่นี้”
21 และพวกเขากล่าวกับท่านว่า “พวกข้าพเจ้าไม่ได้รับจดหมายใด ๆ จากแคว้นยูเดียเกี่ยวกับท่าน และไม่มีคนใดในพวกพี่น้องที่มารายงานหรือกล่าวร้ายถึงท่านด้วย
22 แต่พวกข้าพเจ้าปรารถนาที่จะฟังท่านกล่าวว่าท่านคิดเห็นอย่างไร เพราะเกี่ยวกับนิกายนี้ พวกข้าพเจ้าทราบว่า ทุกแห่งหนนิกายนี้ถูกกล่าวร้าย”
23 และเมื่อพวกเขาได้นัดวันพบกับท่านแล้ว คนเป็นอันมากก็มายังท่านในที่พำนักของท่าน ผู้ซึ่งท่านได้อธิบายอย่างละเอียดและเป็นพยานถึงอาณาจักรของพระเจ้า โดยชักชวนพวกเขาเกี่ยวกับพระเยซู ทั้งจากพระราชบัญญัติของโมเสส และจากพวกศาสดาพยากรณ์ ตั้งแต่เช้าจนเย็น
24 และบางคนเชื่อสิ่งทั้งหลายซึ่งถูกกล่าวนั้น และบางคนก็ไม่เชื่อ
25 และเมื่อพวกเขาไม่เห็นพ้องกันในท่ามกล่างพวกเขาเอง พวกเขาจึงลาไป หลังจากเปาโลได้กล่าวถ้อยคำเดียวว่า “พระวิญญาณบริสุทธิ์ได้ตรัสโดยอิสยาห์ศาสดาพยากรณ์กับบรรพบุรุษของเราทั้งหลาย ถูกต้องดีแล้ว
26 โดยตรัสว่า ‘จงไปหาชนชาตินี้ และกล่าวว่า พวกเจ้าจะได้ยินก็จริง และจะไม่เข้าใจ และพวกเจ้าจะดูก็จริง และจะไม่รับรู้
27 เพราะว่าใจของชนชาตินี้ก็เฉื่อยชา และหูของพวกเขาก็ตึง และตาของพวกเขา พวกเขาก็ปิดแล้ว เกรงว่าพวกเขาจะเห็นด้วยตาของพวกเขา และได้ยินด้วยหูของพวกเขา และเข้าใจด้วยใจของพวกเขา และจะหันกลับมา และเราจะรักษาพวกเขาให้หาย’
28 เหตุฉะนั้นท่านทั้งหลายจงทราบเถิดว่า ความรอดของพระเจ้าได้ถูกส่งไปยังคนต่างชาติแล้ว และพวกเขาจะฟังเรื่องความรอดนั้น”
29 และเมื่อเปาโลได้กล่าวคำเหล่านี้เสร็จแล้ว พวกยิวก็จากไป และได้มีการให้เหตุผลเป็นอันมากในท่ามกลางพวกเขาเอง
30 และเปาโลได้อาศัยอยู่เป็นเวลาสองปีเต็มในบ้านที่ท่านเช่าเอง และได้ต้อนรับทุกคนที่มาหาท่าน
31 โดยประกาศอาณาจักรของพระเจ้า และสั่งสอนสิ่งเหล่านั้นซึ่งเกี่ยวข้องกับพระเยซูคริสต์เจ้าด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจทั้งสิ้น ไม่มีผู้หนึ่งผู้ใดที่ขัดขวางท่านเลย